Άρθρο του συντρόφου Ανδρέα Βογιατζόγλου, στελέχους του Κ.Κ.Ε(μ-λ)
Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα ΠΡΙΝ που κυκλοφορεί από το Σάββατο 12/12/2020.
Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα ΠΡΙΝ που κυκλοφορεί από το Σάββατο 12/12/2020.
Αυτό που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, δηλαδή μια ένταση της κρατικής βίας και καταστολής, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σαν τάση και έκφραση των αδιεξόδων και των αντιφάσεων του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος έχει εμφανιστεί πολύ πριν την πανδημία και, όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσει να παίρνει σάρκα και οστά, ακόμα και αν και όταν «ελεγχθεί» η επέλαση του κορονοϊου. Φυσικά δεν πρόκειται για μια ελληνική ιδιομορφία, ούτε παρέκλιση από την κανονικότητα ενός «διαταραγμένου» υπουργού δημόσιας τάξης. Οι λαοί και η εργατική τάξη παντού στον κόσμο, σε Δύση και Ανατολή, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια συνολική θωράκιση και έναν γενικευμένο εξοπλισμό νομικό, τεχνολογικό, κατασταλτικό, ένα συνολικό πλαίσιο δηλαδή που απλώνεται και απειλεί με ασφυξία όλες τις πλευρές της πολιτικής και κοινωνικής δράσης.
Η στόχευση της όλης αυτής επίθεσης, που αποτελεί την ασπίδα προστασίας που στήνει το σύστημα για να προωθήσει τη συνολική του επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς, είναι φανερή. Να περιορίσει στο ελάχιστο αν είναι δυνατόν και με κάθε «νόμιμο» μέσο τις στοιχειώδεις δυνατότητες που έχουν τα λαϊκά στρώματα να οργανωθούν, να παλέψουν. Και το βάρος άμεσα πέφτει, πάνω σ΄ όλες εκείνες τις αριστερές και επαναστατικές δυνάμεις, που πασχίζουν να συμβάλουν στη λαϊκή ανασυγκρότηση. Θα αναρωτηθούν βέβαια αρκετοί ότι ο κίνδυνος που αποτελούν οι λαϊκές αντιστάσεις για το σύστημα και την πολιτική του, δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο για να δικαιολογήσουν μια τέτοια ένταση και λύσσα από την πλευρά του ιμπεριαλισμού και της αστικής τάξης. Και όμως συμβαίνει. Και για να συμβαίνει σημαίνει ότι υπάρχουν λόγοι και αιτίες. Συνοπτικά θα λέγαμε ότι το σύστημα «φοβάται» πάνω απ΄ όλα και πριν απ΄ όλα τον ίδιο του τον εαυτό, τα δικά του αδιέξοδα, τις δικές του αντιφάσεις. Το σύστημα βλέπει πιο μακριά και ίσως απ΄ αυτό που μπορεί να διακρίνει το λαϊκό κριτήριο.
Το σύστημα «γνωρίζει» από πρώτο χέρι, το μέλλον που επιφυλάσσει για τον πλανήτη. Όπως γνωρίζει ότι με την επίθεση, με την έξαρση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τους κινδύνους για νέα κραχ να διογκώνονται, θέλει δεν θέλει θα ξανατροφοδοτήσει τη στοιχειώδη ανάγκη στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους να οργανωθούν και να αντισταθούν. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία, ότι όλη αυτή η έξαρση της επίθεσης και της βίας από την πλευρά του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος, έχει αιφνιδιάσει τα λαϊκά στρώματα, δεδομένων άλλωστε και των αρνητικών συσχετισμών που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, δεδομένης επίσης και της ήττας του κινήματος. Είναι μια «φωτογραφία» της στιγμής, που δίνει την ευκαιρία στο σύστημα και τους εκπροσώπους του να πανηγυρίζουν και να καμώνονται ότι αυτή η άγρια επίθεση δήθεν έχει τη στήριξη της κοινωνίας. Τους δίνει τη δυνατότητα να αντιστρέφουν την πραγματικότητα ότι η δική τους πολιτική είναι αντικοινωνική και όχι των δυνάμεων εκείνων που αντιδρούν σ΄ αυτήν την αντιδραστική πορεία.
Και όμως ήδη τα λαϊκά ξεσπάσματα στη χώρα αλλά και σε πολλά μέρη του πλανήτη διαψεύδουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά στις αγωνιστικές και επαναστατικές δυνάμεις του λαού και της εργατικής τάξης είναι ένας και μοναδικός. Να μην σκύψουν το κεφάλι και να προετοιμαστούν για τις πολλές δύσκολες μάχες. Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι και στη χώρα μας αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν, δραστηριοποιούνται και μέσα από την κοινή τους δράση και συντονισμό επιδιώκουν να συμβάλλουν στη λαϊκή και εργατική υπόθεση.
Η στόχευση της όλης αυτής επίθεσης, που αποτελεί την ασπίδα προστασίας που στήνει το σύστημα για να προωθήσει τη συνολική του επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς, είναι φανερή. Να περιορίσει στο ελάχιστο αν είναι δυνατόν και με κάθε «νόμιμο» μέσο τις στοιχειώδεις δυνατότητες που έχουν τα λαϊκά στρώματα να οργανωθούν, να παλέψουν. Και το βάρος άμεσα πέφτει, πάνω σ΄ όλες εκείνες τις αριστερές και επαναστατικές δυνάμεις, που πασχίζουν να συμβάλουν στη λαϊκή ανασυγκρότηση. Θα αναρωτηθούν βέβαια αρκετοί ότι ο κίνδυνος που αποτελούν οι λαϊκές αντιστάσεις για το σύστημα και την πολιτική του, δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο για να δικαιολογήσουν μια τέτοια ένταση και λύσσα από την πλευρά του ιμπεριαλισμού και της αστικής τάξης. Και όμως συμβαίνει. Και για να συμβαίνει σημαίνει ότι υπάρχουν λόγοι και αιτίες. Συνοπτικά θα λέγαμε ότι το σύστημα «φοβάται» πάνω απ΄ όλα και πριν απ΄ όλα τον ίδιο του τον εαυτό, τα δικά του αδιέξοδα, τις δικές του αντιφάσεις. Το σύστημα βλέπει πιο μακριά και ίσως απ΄ αυτό που μπορεί να διακρίνει το λαϊκό κριτήριο.
Το σύστημα «γνωρίζει» από πρώτο χέρι, το μέλλον που επιφυλάσσει για τον πλανήτη. Όπως γνωρίζει ότι με την επίθεση, με την έξαρση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τους κινδύνους για νέα κραχ να διογκώνονται, θέλει δεν θέλει θα ξανατροφοδοτήσει τη στοιχειώδη ανάγκη στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους να οργανωθούν και να αντισταθούν. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία, ότι όλη αυτή η έξαρση της επίθεσης και της βίας από την πλευρά του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος, έχει αιφνιδιάσει τα λαϊκά στρώματα, δεδομένων άλλωστε και των αρνητικών συσχετισμών που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, δεδομένης επίσης και της ήττας του κινήματος. Είναι μια «φωτογραφία» της στιγμής, που δίνει την ευκαιρία στο σύστημα και τους εκπροσώπους του να πανηγυρίζουν και να καμώνονται ότι αυτή η άγρια επίθεση δήθεν έχει τη στήριξη της κοινωνίας. Τους δίνει τη δυνατότητα να αντιστρέφουν την πραγματικότητα ότι η δική τους πολιτική είναι αντικοινωνική και όχι των δυνάμεων εκείνων που αντιδρούν σ΄ αυτήν την αντιδραστική πορεία.
Και όμως ήδη τα λαϊκά ξεσπάσματα στη χώρα αλλά και σε πολλά μέρη του πλανήτη διαψεύδουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά στις αγωνιστικές και επαναστατικές δυνάμεις του λαού και της εργατικής τάξης είναι ένας και μοναδικός. Να μην σκύψουν το κεφάλι και να προετοιμαστούν για τις πολλές δύσκολες μάχες. Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι και στη χώρα μας αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν, δραστηριοποιούνται και μέσα από την κοινή τους δράση και συντονισμό επιδιώκουν να συμβάλλουν στη λαϊκή και εργατική υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου