Η έλευση της νέας χρονιάς, παρ’ ότι δεν επιφύλαξε κάτι το “συνταρακτικό”, κουβαλά μαζί της όλη την ιστορική κληρονομιά μα και την πρωτοτυπία της εποχής μας. Μεταφέρει στο χρόνο όλα τα αδιέξοδα και αναδεικνύει τα όρια ενός κοινωνικού και οικονομικού συστήματος που προσπαθεί εναγώνια να παρατείνει τη ζωή του, να “πουλήσει” ελπίδα, να μακιγιαριστεί για να δείχνει “νέο”, να προσποιείται το “αιώνιο”. Τίποτε πιο απατηλό από όλα αυτά!
Την ονόμασαν “επιχείρηση” ακριβώς για να ταιριάζει στα θέλω τους, στη φύση και στο χαρακτήρα του σάπιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματός τους. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ όμως δεν θα τους κάνει για πολλοστή φορά τη χάρη να μπει στα καλούπια τους και ιδίως να προσαρμοστεί και περιχαρακωθεί στην κοινωνική βαρβαρότητα που με λύσσα επιχειρούν να επιβάλουν. Είναι αυτό που την κάνει ακαταμάχητη, αντικείμενο διαμάχης που αποκτά ασυμβίβαστο κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο, ανάλογο με το ποιος την παίρνει στα χέρια του προς υλοποίηση. Δεν είναι business as usual ούτε μεταφυσικό παραμύθι του ανεκπλήρωτου. Είναι σπουδαίος στόχος προς κατάκτηση από τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεζόμενους όπου γης που απαιτεί συγκρότηση, οργάνωση, αντίσταση, διεκδίκηση, αναμέτρηση.
Η πολύπλευρη προϋπάρχουσα δομική καπιταλιστική και η υγειονομική κρίση από την πανδημία του covid-19 που μαίνονται παγκόσμια αλληλοτροφοδοτεί η μια την άλλη και έχουν προ πολλού μετατραπεί σε πεδία οξύτατου ιμπεριαλιστικού και μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Το βλέπουμε στην στρατηγική, την (γεω)πολιτική, την οικονομία, στο πεδίο της πράξης και των ιδεών. Η πρωτοτυπία συνίσταται στη χρονική σύμπτωση και των δύο. Στο προσανατολισμό και στα μέτρα που υιοθετούνται κι εφαρμόζονται και που έχουν σχεδόν αποκλειστικό αποδέκτη τους λαούς και τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Η χώρα μας, με την ετερόφωτη κι εξαρτημένη αστική της τάξη σε μεγάλη περιδίνηση να ετοιμάζεται να γιορτάσει την κάλπικη διακοσιοστή της ανεξαρτησία στηριγμένη και στηριζόμενη σε ξένες δυτικές πλάτες, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα διαχείρισης τόσο της οικονομικής όσο και της υγειονομικής κρίσης. Πρόκειται για μια πολιτική μετατόπισης των ευθυνών και προπαντός των βαρών στο λαό, άντλησης της μεγαλύτερης δυνατής υπεραξίας από την εργατική τάξη, μείωσης έως εξαφάνισης κάθε δικαιώματος και κατάκτησης από πλευράς του λαού, χειραγώγησης και πειθάρχησης της νεολαίας. Η καταστολή δεν αποτελεί παρά το απαραίτητο μέσο και συμπλήρωμα του “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”. Το διαπιστώνουμε σε κάθε κοινωνική έκφραση, στην ουσία στο πεδίο της ταξικής πάλης που μάταια το σύστημα και οι δυνάμεις του ξορκίζουν.
Πως στ’ αλήθεια να σταματήσεις κάτι που αέναα κινείται; Όπως ακριβώς εισήλθαμε στο 2021, όπως στο χρόνο, στη φύση, έτσι και στη ταξική πάλη θα συνεχίσει να κινείται ο κόσμος μας, με τις δυνάμεις του αναχρονισμού, του ανορθολογισμού και της κοινωνικής οπισθοδρόμησης να προσπαθούν να βάλουν φρένο από τη μια πλευρά και τις δυνάμεις της προόδου, της εξέλιξης και των ανατροπών να κινούν τον τροχό της ιστορίας προς τα εμπρός απ΄ την άλλη. Ματαιοπονούν όσοι “υπόσχονται” συμβιβασμό αυτών των δύο αντίρροπων τάσεων. Υπεκφεύγουν όσοι “πάνε γι’ άλλες πολιτείες” έξω από τη λύση αυτού του προβλήματος. Γιατί η πραγματικότητα κραυγάζει, μετατρέποντας τους πόθους του λαού σε αγωνία, προβληματισμό, αγανάκτηση, οργή και αναζήτηση διεξόδου.
Έχουμε, συνεπώς, χιλιάδες λόγους να παλέψουμε για την υγεία, τη δουλειά, τη ζωή, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα κι ελευθερίες. Έχουμε χιλιάδες λόγους να σπάσουμε το πέπλο σιωπής και τον ψεύτικα ωραιοποιημένο κόσμο που πλασάρουν. Έχουμε χιλιάδες λόγους να θέλουμε να πάρουμε πραγματικά τη ζωή μας στα χέρια μας, σε όλες της τις εκφράσεις. Εκεί είναι που θα διαπιστώσουμε στο πετσί μας την “αξία” όλων όσων μας υπόσχονται με ωραία ψεύτικα λόγια και να νοηματοδοτήσουμε το πραγματικό δικό μας περιεχόμενο των λαϊκών αξιών και τις μορφές πραγματοποίησής τους. Το διαπίστωσαν όσοι θέλησαν να παλέψουν, να απεργήσουν, να συγκεντρωθούν, να διαδηλώσουν όλο το προηγούμενο διάστημα. Όσοι παίρνοντας μέτρα αυτοπροστασίας και των γύρω τους από την υγειονομική πανδημία και την συστημική επίθεση συνεχίζουν τον αγώνα και την πάλη για όλα όσα ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου αξίζουν και δικαιούνται.
Τα διλήμματα που τίθενται σε κάθε άνθρωπο του λαού ζητούν απάντηση. Το ΚΚΕ(μ-λ) έχει προ πολλού απαντήσει προς ποια κατεύθυνση βλέπει την λύση τους και την ελπίδα. Το στοίχημα παραμένει μάχιμο φυσικά για το ίδιο, μα ταυτόχρονα για ολόκληρο τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου. Παρά τα περί του αντιθέτου προπαγανδιζόμενα και το 2021 οι μάζες με την κίνηση και τους αγώνες τους θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην Ιστορία!
3/1/2021
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου