Στον τόπο
μου, αν συναντήσεις την πομπή μιας κηδείας, πρέπει να σταματήσεις ό,τι κάνεις
και να μείνεις όρθιος προσοχή μέχρι να περάσει. Για όποιον «φεύγει», σεβασμός!
Ξεπερνούν
τους 8.000 οι νεκροί της πανδημίας μα είναι σαν να μην υπάρχουν. Ξεχασμένοι απ’
όλους. Δεν το έγραψε κανένα πεπρωμένο το τέλος τους, θα μπορούσαν να ζήσουν.
Νέοι, γέροι και παιδιά χάθηκαν άδικα. Να μην μας διαφεύγει αυτό.
Εβδομήντα
οκτώ είναι σήμερα οι νεκροί. Η δημοσιογράφος μετέδωσε την είδηση χωρίς κανέναν
χρωματισμό στη φωνή, στεγνά και χωρίς σχόλια. Σαν ένα αδιάφορο γεγονός που
συμβαίνει κάθε μέρα. Θέλουν να συνηθίσουμε τον θάνατο.
Αν μιλούσαν
οι νεκροί, θα είχαν πολλά να πουν για εκείνα που τους νίκησαν, θα έλεγαν το
παράπονό τους. Μα οι νεκροί σωπάσανε για πάντα και πρέπει εμείς να γίνουμε η
φωνή τους. Πάνω απ’ όλα να παλέψουμε να μην χαθούν άλλοι άνθρωποι.
Η τραγωδία
μέσα στα νοσοκομεία συνεχίζεται. Πίσω από το έγκλημα υπάρχει εγκληματίας που
είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της. Όλες οι κυβερνήσεις, ουδεμίας
εξαιρουμένης, συμπράξανε στο έγκλημα. Στη μάχη με τον κορωνοϊό τα παρατούν στη
μοίρα τους.
Δεν
ξεμπερδέψαμε με την πανδημία. Τα κρούσματα είναι χιλιάδες, οι διασωληνωμένοι
εκατοντάδες και οι δεκάδες νεκροί καθημερινά προστίθενται στον μακρύ κατάλογο
των θυμάτων.
Τιμούμε τους
νεκρούς όταν αγωνιζόμαστε για τη ζωή.
Β.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου