Όχι στην κυβερνητική επίθεση και τις απειλές – Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στη δουλειά – Το εμβόλιο είναι δικαίωμα

Από την έναρξη της πανδημίας, η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν την ενδιαφέρει καθόλου η προστασία του λαού. Η εγκατάλειψη των δομών περίθαλψης και η εξόντωση του νοσηλευτικού προσωπικού, η πεισματική της άρνηση να πάρει μέτρα ώστε να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, έχουν κάνει προφανή αυτήν την πολιτική επιλογή.

Ταυτόχρονα, η κυνική εργαλειοποίηση της πανδημίας για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα (βροχή αντιλαϊκών νόμων, περιστολή ελευθεριών, ανοιχτή καταστολή διαδηλώσεων), αλλά και τα αντιφατικά υγειονομικά μηνύματα («ακίνδυνη η νεολαία» - «υγειονομική βόμβα η νεολαία», «μην φοράτε μάσκες» - «να φοράτε μάσκες» κλπ), ανάλογα με τις πολιτικές, κάθε φορά επιδιώξεις, είναι παράγοντες που έχουν αφαιρέσει στα πλατιά λαϊκά στρώματα, κάθε ίχνος εμπιστοσύνης για αυτά που λέει η κυβέρνηση.

 Η κυβέρνηση ήταν αυτή που οργάνωνε πολυπληθή γλέντια σε σπίτια πολιτευτών της. Ήταν αυτή που δεν έλεγε κουβέντα για τις δηλώσεις «επιστημόνων» ότι ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη μετάληψη. Ηταν αυτή που «το βούλωσε» όταν κορυφαίος παράγοντας της αστικής τάξης της χώρας και ιδιοκτήτης μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας τουίταρε ότι «δεν θα κάνει το εμβόλιο για να μην αλλοιωθεί το DNA του»!

Και τώρα αυτή η ίδια κυβέρνηση απειλεί με παύση μισθού και απολύσεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και –για την ώρα- απειλεί εκπαιδευτικούς ότι, αν δεν εμβολιαστούν, δεν θα ανοίξουν τα σχολεία! Πιο υποκριτής πεθαίνεις!

Χρησιμοποιεί ξανά την πανδημία για να χτυπήσει το δικαίωμα στη δουλειά. Και αυτό πρέπει να καταγγελθεί ανοιχτά και να μην επιτραπεί! Αντίστοιχα, το άνοιγμα του δρόμου για εμπέδωση κατάστασης έκτακτης ανάγκης σήμερα με αφορμή την πανδημία και αύριο με μια άλλη, είναι μια διαδικασία απόλυτα επικίνδυνη. 

Σε μια άλλη κοινωνία, όπου η εξουσία θα ανήκε στο λαό, όπου οι εργαζόμενοι δεν θα είχαν τον φόβο ότι η εξουσία πάει να «τους τη φέρει» ο εμβολιασμός θα μπορούσε να είναι υποχρεωτικός. Σήμερα, όμως, ζούμε σε μία  κοινωνία εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, βαρβαρότητας, εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών και έντασης της επίθεσης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα.  

Είναι δικαιολογημένες οι επιφυλάξεις τμήματος του λαού για τα εμβόλια;

Με βάση όλα τα παραπάνω, με βάση την επείγουσα και βραχύχρονη παραγωγή εμβολίων, με βάση και την απόλυτη υποταγή της επιστήμης στο κεφάλαιο, οι επιφυλάξεις είναι κατανοητές. Αλλά δεν δικαιολογούν την άρνηση του εμβολίου. Άλλωστε, για ποια ιατρική (και πόσο μάλλον σε συνθήκες καπιταλιστικής κερδοφορίας) ανακάλυψη δεν υπάρχουν επιφυλάξεις; Παρ’ όλες τις επιφυλάξεις, οι εμβολιασμοί έχουν σώσει εκατομμύρια ανθρώπους, παρ’ όλες τις επιφυλάξεις (και με βάση την έλλειψη εναλλακτικής σοσιαλιστικής ιατρικής) ο λαός δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει τις προτάσεις της υπάρχουσας ιατρικής. Και καλά κάνει!

Πόσο… κίνημα είναι το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» για τον κορονοϊό;

Για να μην χάσουν οι λέξεις το νόημά τους, πρέπει να το πούμε ανοιχτά και καθαρά: Το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» δεν είναι καθόλου κίνημα για τον απλό λόγο ότι δεν διεκδικεί τίποτα! Δεν διεκδικεί προσλήψεις στα νοσοκομεία, δεν διεκδικεί δωρεάν πρωτοβάθμια περίθαλψη, δεν διεκδικεί ΜΕΘ, δεν διεκδικεί μικρά τμήματα και προσλήψεις στα σχολεία, δεν διεκδικεί δωρεάν εμβόλια. Κάτω από μια απόλυτα αστική εκδοχή της προσωπικής ελευθερίας, το μόνο που «διεκδικεί» είναι το να μην εμβολιαστεί. Αποτελεί το καλύτερο άλλοθι της πολιτικής του συστήματος, το οποίο παραδίδει το λαό έρμαιο στην πανδημία. Βάση της «ιδεολογίας» του είναι ο κοινωνικός δαρβινισμός, η «ανοσία αγέλης» με την έννοια του θανάτου των πιο αδύναμων και της –στη βάση της φυσικής επιλογής- επιβίωσης των πιο ισχυρών. Φυσική του κατάληξη είναι να πεθαίνουν οι φτωχοί στους δρόμους χτυπημένοι από τον κορονοϊό και τη διάλυση της δωρεάν περίθαλψης – όπως ακριβώς έγινε στη Βραζιλία.

Η ηγεμόνευση αυτού του «κινήματος» από φασιστικές γκρούπες δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε τυχαία. Αλλά βρίσκεται στην βάση συγκρότησής του, που είναι η πιο κυνική και επιθετική εκδοχή της αδιαφορίας του συστήματος για τη ζωή του λαού.

Πώς στεκόμαστε – τι διεκδικούμε

Απέναντι στο αντιδραστικό δίπολο κυβερνητική επίθεση – αντιεμβολιαστική αδιαφορία για την υγεία του λαού, οι εργαζόμενοι είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε τις συμπληγάδες και να μην χρησιμοποιηθούμε από καμία από τις δύο αντιδραστικές πλευρές. Να ανατρέψουμε την αντιδραστική κυβερνητική πολιτική που παραδίδει το λαό έρμαιο στην πανδημία και την χρησιμοποιεί για να ανοίξει παράθυρο απολύσεων. Να μην αφήσουμε κανένα παράθυρο «δικαίωσης» μιας ακροδεξιάς πολιτικής που καμώνεται την αντισυστημική την ίδια στιγμή που αποτελεί την πιο ωμή πρόσκληση στο σύστημα να αφήσει το λαό στην τύχη του απέναντι στην πανδημία.

Παλεύουμε για:

· Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού σε νοσοκομεία και σχολεία.

· Δωρεάν περίθαλψη σε όλο το λαό.

· Δωρεάν εμβόλια σε όλους.

· Μικρά τμήματα στα σχολεία

· Καμία μείωση μισθού καμία απόλυση – οι εργαζόμενοι δεν είναι υπεύθυνοι για το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης – να μην αποδεχτούμε τη στοχοποίηση και τον κανιβαλισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους.