Ο πόνος και η αγανάκτηση να γίνουν διεκδίκηση και αγώνας για τη ζωή και το μέλλον του λαού!

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τους πυρόπληκτους, είναι μέτρα εκτόνωσης της λαϊκής οργής και μέτρα χειρισμού της δίκαιης λαϊκής αγανάκτησης. Μέτρα λίγο-πολύ γνωστά, όπως προβλέπονται από την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία και όπως εφαρμόστηκαν και σε άλλες «φυσικές καταστροφές» (Ιανός). Σε καμιά περίπτωση δεν ικανοποιούν τη λαϊκή απαίτηση για πλήρεις και δίκαιες αποζημιώσεις και αξιοποιούνται από την κυβέρνηση επικοινωνιακά για να αποσείσει τις ευθύνες της.

Για τα σπίτια που κάηκαν, η κυβέρνηση υπόσχεται «στεγαστική συνδρομή» έως 150.000 ευρώ (1.000 €/τμ και μέχρι 150 τμ) από τα οποία όμως μόνο το 80% θα είναι αποζημίωση και το υπόλοιπο 20% θα είναι άτοκο δάνειο! Με άλλα λόγια, εκατοντάδες οικογένειες, σαν να μην έφτανε που έχασαν το σπίτι τους θα βρεθούν να χρωστάνε και στις τράπεζες! Αλλά και αυτή η «στεγαστική συνδρομή» με βάση διάφορους «κόφτες» που θα εφαρμοστούν (παλαιότητα οικίας, τετραγωνικά κλπ) θάναι πολύ πιο κάτω απ΄ όσα υπόσχεται η κυβέρνηση.

Για τις επιχειρήσεις που κάηκαν, η κυβέρνηση υπόσχεται αποζημίωση-επιχορήγηση έως 70%. Που όμως κι αυτό το «έως 70%» θα υπολογιστεί επί της «εκτιμηθείσας» και όχι επί της πραγματικής ζημιάς που θα δηλωθεί. Έως 70% ήταν και οι κυβερνητικές υποσχέσεις για τους πλημμυροπαθείς του Ιανού που τελικά είδαν το 70% να γίνεται 55% (και πάντα επί της «εκτιμηθείσας» και όχι επί της πραγματικής ζημιάς).

Μιλάει η κυβέρνηση για αποζημιώσεις με fast track διαδικασίες, όταν για παράδειγμα στην περίπτωση του Ιανού (σε Καρδίτσα, Ζάκυνθο, Φάρσαλα, Ευρυτανία κλπ) σχεδόν ένα χρόνο μετά τις πλημμύρες της 18-19 Σεπτέμβρη του 2020, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η κατανομή των οριζόντιων αποζημιώσεων (μέχρι πριν λίγες βδομάδες ανακοινώνονταν λίστες με δικαιούχους) και ακόμα δεν έχουν δοθεί οι αποζημιώσεις για τις επιχειρήσεις και τις αγροτικές μονάδες (παρά μόνο η προκαταβολή του 20%)! Και ας μη μιλήσουμε για τα γκρεμισμένα σπίτια που ακόμα περιμένουν τη «στεγαστική συνδρομή».

Οι οριζόντιες αποζημιώσεις που ανακοινώθηκαν (από 2.000 έως 6.000 ευρώ ανά οικοσκευή, από 2.000 έως 8.000 ευρώ ανά επιχείρηση και από 1.000 έως 4.000 ευρώ ανά αγροτική εκμετάλλευση) περισσότερο ως «στάχτη στα μάτια» αξιοποιούνται, δεν καλύπτουν το 100% των ζημιών και χρησιμοποιούνται επικοινωνιακά από την κυβέρνηση, ως άλλοθι για την «απόσυρση» του κράτους από τα αναγκαία έργα υποδομής και την εγκατάλειψη-υποχρηματοδότηση των αναγκαίων έργων πρόληψης και μέτρων προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού (έργα πυροπροστασίας, πυρόσβεσης, αντιπλημμυρικά, αντιδιαβρωτικά κλπ). Εδώ που άλλωστε απαιτούνται και τα πολλά κονδύλια και όχι τόσο στις όποιες αποζημιώσεις. Για αυτό άλλωστε κι ο Μητσοτάκης καταφεύγει στη «κοινωνία των πολιτών» και στους ιδιώτες «αναδόχους» που τους καλεί για να αναλάβουν μέρος του κόστους αποκατάστασης.

Για τους κατοίκους των περιοχών που χτυπήθηκαν, για τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες που κάηκαν, το χειρότερο θα είναι να λυγίσουν από το βάρος της καταστροφής και να περιμένουν με το χέρι απλωμένο από το κράτος, την κυβέρνηση, την αυτοδιοίκηση και το «πονόψυχο» κεφάλαιο να τους ενισχύσει για να σταθούν στα πόδια τους. Ο λαός θα κερδίσει πίσω τη ζωή του με διεκδίκηση, με οργάνωση, αλληλεγγύη και αγώνες και όχι με παρακάλια. Ο πόνος και η αγανάκτηση να γίνουν διεκδίκηση και αγώνας.

- Για άμεση και πλήρη αποκατάσταση ζημιών και πληγέντων

- Για άμεσες και πλήρεις αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών, χωρίς δάνεια, έντοκα ή άτοκα

- Για μέτρα προστασίας της ζωής και του μόχθου του λαού.

Στέφανος Καπνιάς
Μέλος του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)