Ποια είναι λοιπόν τα μέτρα που έχει πάρει φέτος το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία των σχολείων και να εμποδίσει, όσο αυτό είναι δυνατόν, το κλείσιμο τους; Και λέω φέτος γιατί την προηγούμενη χρονιά τα σχολεία έκλεισαν έως και πέντε μήνες στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. Δεν βοήθησαν ούτε τα παγουρίνο, ούτε οι μάσκες-αλεξίπτωτα. Αντίθετα, εκπαιδευτικοί και μαθητές υποχρεώθηκαν σε μια αντιπαιδαγωγική τηλεκπαίδευση, η οποία δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι θα έλυνε. Η εκπαιδευτική κοινότητα ευθέως το έχει καταδείξει, αλλά και το ίδιο το Υπουργείο εμμέσως το έχει παραδεχθεί ότι δεν παράχθηκε εκπαιδευτικό αποτέλεσμα, υπήρχαν τεράστιες ανισότητες και δημιουργήθηκαν πολλά άλλα προβλήματα που ο χώρος δεν μου επιτρέπει να αναπτύξω εδώ.
Για την σχολική χρονιά λοιπόν που αρχίζει, η ίδια η Υπουργός δήλωσε ότι τα σχολεία πρέπει να παραμείνουν ανοικτά, τι μέτρα πήρε; Η απάντηση είναι ότι δεν πήρε κανένα μέτρο! Μόνο η προτροπή (προσταγή, παραίνεση, απειλή, ανάλογα με διάφορες οπτικές γωνίες) να εμβολιαστούν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές υπάρχει στην ατζέντα. Αυτό όμως δεν είναι μέτρο του Υπουργείου, είναι ατομική πράξη προστασίας που παίρνουν οι πολίτες, και καλά κάνουν θα συμπλήρωνα. Ως μέτρα προστασίας που παίρνει μια συντεταγμένη Πολιτεία, νοώ την έκδοση μέτρων προφύλαξης για την μετάδοση του ιού. Κι εδώ το Υπουργείο παραδίδει λευκή σελίδα.
Οι μαθητές βέβαια θα καλούνται να κάνουν self test και αυτό είναι ένα θετικό βήμα σε σχέση με την παντελή άρνηση του περασμένου Σεπτέμβρη. Απέχουν όμως πολύ από το αίτημα για συνεχή και επαναλαμβανόμενα test που θα πραγματοποιούνται και θα καταγράφονται από τις μονάδες του ΕΟΔΥ. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν πέρυσι με τα self test, τόσο από την αξιοπιστία τους, όσο και από την καταγραφή τους. Επίσης, οι εμβολιασμένοι εκπαιδευτικοί και μαθητές θεωρούνται άτρωτοι με έναν μεταφυσικό τρόπο και δεν προβλέπεται γι’ αυτός κάποιο test. Στην ουσία δημιουργείται μια μεγάλη τρύπα στο δίχτυ προστασίας που προσδοκά να δημιουργήσει η κυβέρνηση.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα δημιουργείται αφού παρουσιαστεί κάποιο κρούσμα. Αν το κρούσμα είναι εκπαιδευτικός, προβλέπεται απλώς η αντικατάσταση του από αναπληρωτή, αν και εφόσον υπάρξει τέτοιος. Αν είναι μαθητής, προβλέπεται δεκαήμερη καραντίνα και ο μαθητής επιστρέφει στο σχολείο αν έχουν υποχωρήσει τα συμπτώματα, χωρίς όμως να απαιτείται ιατρική βεβαίωση. Μεγάλη ασάφεια υπάρχει στις λεγόμενες «στενές επαφές». Ως τέτοιες θεωρούνται μόνο ο διπλανός, και οι άμεσα κοντινοί μαθητές του νοσήσαντος. Προφανώς δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα διαλείμματα, η γυμναστική, και τα μαθήματα που απαιτείται μετακίνηση, όπως η πληροφορική, οι ξένες γλώσσες, τα καλλιτεχνικά κτλ. Εκεί όμως που υπάρχει η αποθέωση του «ξεχειλώματος» των μέτρων ασφαλείας είναι η πρόβλεψη να κλείνει το τμήμα μόνο όταν αρρωστήσει το 50+1 των μαθητών. Ένα τμήμα δηλαδή των 24 ατόμων θα κλείνει αν αρρωστήσουν τα 13. Φανταστείτε την διασπορά που έχει προηγηθεί για να αρρωστήσουν τόσοι μαθητές ταυτόχρονα!
Είναι νομίζω φανερό ότι κανένα σοβαρό μέτρο δεν πάρθηκε ούτε φέτος από το υπουργείο για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών, ενώ η ατομική ευθύνη θεωρείται το παν. Ουσιαστικά η κυβέρνηση μας λέει ότι το έργο της τελείωσε στην προμήθεια του εμβολίου και όλα τα άλλα είναι δική μας ευθύνη.
Μπροστά στην κατάσταση αυτήν είναι λογικό να επικρατεί προβληματισμός και ανησυχία στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ήδη ακούγονται και από επιστήμονες οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας, αλλά και από εκπαιδευτικούς που έχουν την άσχημη εμπειρία της περσινής χρονιάς, με το πολύμηνο κλείσιμο σχολείων. Αυτή η ανησυχία μετατρέπεται σε θυμό, διότι αν είχαν από πέρυσι ακουστεί τα αιτήματα των εκπαιδευτικών σωματείων, πολλά θέματα θα είχαν ήδη λυθεί. Και ο θυμός γίνεται οργή, καθώς το Υπουργείο θεώρησε όλη αυτήν την περίοδο ως ευκαιρία για να νομοθετήσει μια σειρά από μέτρα εχθρικά σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς, από την ΕΒΕ και την τράπεζα θεμάτων ως την κάμερα στις τάξεις και από την αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας και τον βρυκολακιασμένο μέντορα της Διαμαντοπούλου ως την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθούμε στο μέγεθος και εύρος όλων αυτών των αντιδραστικών αλλαγών που έρχονται. Θα συμφωνήσω μόνο σε ένα σημείο με την κ. Κεραμέως: Το σχολείο που θέλουν να δημιουργήσουν θα είναι εντελώς διαφορετικό. Θεωρώ όμως σημαντικό να επαναλάβουμε τα αιτήματα για ασφαλές άνοιγμα και λειτουργεία των σχολείων:
Μικρότερα τμήματα σε αριθμό. Το αίτημα αυτό δεν είναι μόνο σωστό από παιδαγωγική άποψη, αλλά και επιβεβλημένο για την διατήρηση των αποστάσεων. Φυσικά αυτό απαιτεί προσλήψεις προσωπικού και αξιοποίηση και δημιουργία αιθουσών. Τα τεστ πρέπει να είναι μαζικά και δωρεάν, όπως και τα εμβόλια. Η περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν, κάτι που απαιτεί ενίσχυση και προσλήψεις στην Υγεία. Όσο κι αν το εμβόλιο είναι όπλο, δεν είναι πανάκεια, αν δεν συνδυαστεί με μια σειρά από μέτρα, όπως αυτά που αναφέρθηκαν. Από την σκοπιά αυτή, είναι υποκριτικό, αλλά και πολιτικά ύπουλο να στρέφει εργαζομένους εναντίον εργαζομένων και να ανοίγει την πόρτα για απολύσεις ή μειώσεις μισθών μια κυβέρνηση που ελάχιστα έχει πράξει για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν, να όμως ανοίξουν με ασφάλεια για να μην χρειαστεί να ξανακλείσουν και κυρίως για να μην υπάρξουν θύματα. Δυστυχώς, στο ζήτημα αυτό δεν νιώθουμε ότι έχουμε την Πολιτεία στο πλάι μας. Αντίθετα, την βρίσκουμε απέναντι μας.
Κώστας Μιχαλάκης
Μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Τρικάλων
Μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου