Λογοκρισία στο διαδίκτυο;

Η λογοκρισία στην αστική δημοκρατία έχει πολλές μορφές. Ανάλογα με το καθεστώς και τον τρόπο διακυβέρνησης που επιλέγει κάθε φορά η αστική τάξη. Στις κοινοβουλευτικές αστικές δημοκρατίες, όπου υποτίθεται ότι ο λαός είναι κυρίαρχος, συνηθισμένη μέθοδος λογοκρισίας είναι ο αποκλεισμός κάθε φωνής που ενοχλεί, που αμφισβητεί την ύπαρξη του συστήματος και αγωνίζεται να το ανατρέψει, που αγωνίζεται ενάντια στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Βέβαια και εδώ ο βαθμός αποκλεισμού εξαρτάται από τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος. Το αν θα ακουστεί κάτι στα ΜΜΕ εξαρτάται από το πόσο ισχυρό είναι. Το πρόσφατο παράδειγμα των διανομέων της e – food που έπαιξε αρκετά στα δελτία ειδήσεων είναι χαρακτηριστικό. Χωρίς βέβαια να λείπει και η προσπάθεια χειραγώγησής του ώστε να μην πάρει άλλες διαστάσεις πιο ενοχλητικές.

Εδώ και κάποιες δεκαετίες και στον τομέα της ενημέρωσης κυριαρχεί το διαδίκτυο. Παίζει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο των συνειδήσεων όχι μόνο με τη μέθοδο της επιλογής του τι και ποιος θα παίξει αλλά και με την εφαρμογή της καθαρά γκαιμπελίστικης μεθόδου των …fake news αλλιώς της διασποράς ψευδών ειδήσεων η οποία δεν εφαρμόζεται μόνο από κάποιους τρελούς ή περίεργους τύπους αλλά και επίσημα από κράτη, διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μεγάλα ΜΜΕ, κόμματα και πάει λέγοντας. Μια μέθοδος άλλωστε που εφαρμοζόταν και πριν από αυτό, με τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Χαρακτηριστικότατο το παράδειγμα του Ιράκ τη δεκαετία του ’90. Δεν θα εφαρμοζόταν τώρα;

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτή που αφορά όλους εμάς που θέτουμε τον εαυτό μας στην αντίπαλη μεριά του συστήματος. Το διαδίκτυο μη μπορώντας να είναι απόλυτα ελεγχόμενο, όπως κάθε τι άλλωστε, έδωσε τη δυνατότητα σε αγωνιστικές και επαναστατικές δυνάμεις να αποκτήσουν φωνή που να ακούγεται και παραπέρα από τα στενά όρια που επιβάλλονται από το σύστημα αλλά και από τις δυνατότητές τους. Έδωσε τη δυνατότητα να μαθαίνονται άμεσα γεγονότα που στα επίσημα ΜΜΕ δεν θα είχαν καμιά τύχη.  Διεθνώς και τοπικά -αλλά και ιδιαίτερα ενοχλητικά- οπότε εδώ και χρόνια άρχισε μια συζήτηση, αλλά και η εφαρμογή μέτρων, για τον περιορισμό αυτών των φωνών. Αλλού πιο ξεκάθαρα και απροκάλυπτα, αλλού πιο συγκαλυμμένα και σε συνεργασία κρατών αλλά και εταιριών - κολοσσών που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο καθαρά στην ενημέρωση αλλά και σε άλλους τομείς όπως είναι τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα. Πάροχοι πλατφορμών για ιστοσελίδες, ιστολόγια (blogs) και άλλες εφαρμογές, κοινωνικά δίκτυα, κάτω από το πρόσχημα ότι είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις θέτουν κανόνες, «της κοινότητας» όπως τους αποκαλούν, που τους δίνουν τη δυνατότητα να ανεβοκατεβάζουν κατά το δοκούν ότι δεν τους αρέσει ή για να μην ξεχνάμε τα… δημοκρατικά προσχήματα ότι «ενοχλεί κάποια μέλη της κοινότητας», ότι μπορεί να θεωρηθεί «κάλεσμα στη βία ή προβολή της» ακόμη και ότι μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση «πνευματικών» και άλλων δικαιωμάτων χωρίς καν να δίνεται η δυνατότητα αντίδρασης από τον ή τους… καταδικασμένους.

Όσο για την Ελλάδα κρατάνε χρόνια και εδώ αυτού του είδους οι συζητήσεις αλλά και πρακτικές. Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς, αρκετές είναι οι ιστοσελίδες και τα ιστολόγια που έχουν στοχοποιηθεί και από το κράτος και από τους διαχειριστές - πάροχους των διάφορων εφαρμογών και κοινωνικών δικτύων. Απ’ ότι φαίνεται το σύστημα νοιώθει και εδώ έτοιμο να πάψει να κρύβεται πίσω από τους διάφορους διαχειριστές και τα δημοκρατικά προσχήματα και προχωρά σε περιορισμούς που θα ήθελε να τους εφαρμόσει εδώ και χρόνια. Έχει και το πρόσχημα. Τα δικά του παιδιά! Τους αντεμβολιαστές και τους αρνητές της πανδημίας. Τους ακροδεξιούς και τους φασίστες που κυριαρχούν στο λεγόμενο κίνημά τους και στους οποίους τα ΜΜΕ δίνουν άφθονο χώρο. Με αρνητική παρουσίαση μεν αλλα μπόλικο. Κάτι που δεν συμβαίνει, ούτε κι έτσι, για τη δική μας πλευρά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το σύστημα τους χρησιμοποιεί για να περάσει διατάξεις και νόμους περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων που τελικά εφαρμόζονται στο κίνημα. Μη ξεχνάμε ότι ακόμη και Χρυσή Αυγή χρησιμοποιήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι λοιπόν στο σχετικό σχέδιο νόμου τροποποίησης του ποινικού κώδικα προβλέπονται τα εξής:

Το άρθρο 191 του ΠΚ αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 191

Διασπορά ψευδών ειδήσεων

Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων.

Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.».

Είναι πολύ ξεκάθαρα αυτά που γράφονται σε αυτό το άρθρο! Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ανάλυση για να γίνει κατανοητό ότι σε αυτό χωράνε οι πάντες όσοι αντιτάσσονται σε όλο το φάσμα των κυβερνητικών πολιτικών.