Οι πυροσβέστες αποφάσισαν με την κινητοποίηση στο «Υπουργείο Περιβάλλοντος» να δούνε τους εαυτούς τους περισσότερο ως εργαζομένους και λιγότερο ως σώμα ασφαλείας της εκάστοτε κυβέρνησης. Ζήτησαν πράγματα που πρέπει να απαιτεί κάθε εργαζόμενος: μόνιμη δουλειά και όχι εποχική, μέτρα ασφαλείας για να μην χάνονται ζωές στην πυρόσβεση, μέτρα δασοπροστασίας. Και η κυβέρνηση αποφάσισε κι αυτή με τη σειρά της να τους αντιμετωπίσει ως εργαζόμενους: με ΜΑΤ, ξύλο, χημικά, αύρες. Πάνω στο «ζήλο» τους οι δυνάμεις καταστολής να εφαρμόσουν το νόμο περιορισμού των διαδηλώσεων, (τάχα μου για να μην διαταράσσεται η «κοινωνικό-οικονομική ζωή!»), παραλίγο να οδηγήσουν στον ακρωτηριασμό ενός διαδηλωτή. Δεν είναι μια «κακιά στιγμή». Είναι η πολιτική του συστήματος ενάντια σε όποιον διαμαρτύρεται: καθηγητή, φοιτητή, μαθητή, εργάτη, Ρομά, αριστερό, κομμουνιστή. Τα ίδια βλέπουμε σε κάθε διαδήλωση.
Μετά από ένα καλοκαίρι όπου ο λαός μας υπέφερε από τα αποτελέσματα των πολιτικών κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου, με τις τραγικές ελλείψεις στη δασοπυρόσβεση και τα έργα προστασίας να γίνονται αντιληπτές με δραματικό τρόπο και την κυβέρνηση να κουβαλά πυροσβέστες από το εξωτερικό, τώρα πρέπει να απαιτηθεί να γίνουν προσλήψεις και έργα. Τα αιτήματα των πυροσβεστών είναι δίκαια, ανεξάρτητα με τον χαρακτήρα που έχουν τα σωματεία τους.
Να καταδικαστεί μαζικά η κρατική τρομοκρατία και να καταργηθεί ο νόμος Χρυσοχοΐδης για τις διαδηλώσεις. Να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που είναι ένοχοι για τον τραυματισμό του πυροσβέστη.
ΚΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου