Το διαβάσαμε κι αυτό. Το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης στη Θεσσαλονίκη θα εξετάσει αν είναι νόμιμη η τοποθέτηση μιας αναμνηστικής πλάκας στην πλατεία του Λευκού Πύργου. Η πλάκα αναφέρεται -όπως στην ίδια επιγράφεται- στη «μνήμη των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη από τα ναζιστικά στρατεύματα της κατοχής στις 30 Οκτωβρίου 1944».
Στο στόχαστρο δηλαδή της κυβέρνησης, εκτός από το εισόδημα, την δουλειά, τις σπουδές, την υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, μπαίνει και η ιστορία, μέσα από ένα μνημείο που έχει βεβηλωθεί το τελευταίο διάστημα πολλές φορές από τις φασιστικές συμμορίες της πόλης. Αυτή τη φορά λοιπόν, μπαίνει στο στόχαστρο του επίσημου κράτους η ίδια ιστορική αλήθεια.
Ελέγχεται δηλαδή το γεγονός ότι στις 30 Οκτώβρη του 1944 μπήκε ο ΕΛΑΣ νικητής στη Θεσσαλονίκη μετά από τις σκληρές μάχες που έδωσε με τα ναζιστικά στρατεύματα. Ένα γεγονός που έχει καταγραφεί ιστορικά και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο ΕΛΑΣ μπήκε νικητής στη Θεσσαλονίκη μετά από μάχες με τους Γερμανούς και τους ταγματασφαλίτες. Με όλους αυτούς που είχαν τρομοκρατήσει τους κατοίκους της πόλης και της γύρω περιοχής με εφόδους σε σπίτια, με μπλόκα, με βασανισμούς και εκτελέσεις.
Άραγε ποιο «Σώμα Ελεγκτών» θα παρέμβει αν μιλήσει κάποιος για τους δωσίλογους και τα Τάγματα Ασφαλείας που προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο του ΕΛΑΣ στην πόλη; Ή πολύ περισσότερο αν καταγγείλει το ρόλο των Άγγλων και τη συνεργασία τους με τους ταγματασφαλίτες (όπως στη μάχη του Κιλκίς που έγινε λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης). Ή για το ρόλο του δωσίλογου ΠΑΟτζή στρατιωτικού διοικητή Μακεδονίας, Παπαγεωργίου, της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος στις 16 Οκτώβρη του 1944, λίγο πριν μπει ο ΕΛΑΣ στην πόλη, κάλεσε το λαό της Θεσσαλονίκης «να είναι νομοταγής και σώφρων».
Βασικός στόχος της κυβέρνησης και των αναθεωρητών της ιστορίας που έχει στο πλευρό της ήταν πάντα η συγκάλυψη των εγκλημάτων της ελληνικής αστικής τάξης την περίοδο της κατοχής. Σε μια περίοδο δηλαδή που ο ελληνικός λαός, ματώνοντας, έγραψε τη δική του ιστορία με ολόχρυσα γράμματα. Οργανώθηκε, πολέμησε και νίκησε. Κόντρα στα σιδερόφραχτα στρατεύματα του κατακτητή. Κόντρα στην αστική τάξη δωσίλογη ή αγγλόφιλη. Κόντρα στους ντόπιους συνεργάτες των ναζί, τους γερμανοντυμένους και τους ταγματασφαλίτες.
Η ιστορία έχει γραφτεί και δε σβήνει. Η διαστρέβλωση της αλήθειας που επιχειρείται πρέπει να καταδικαστεί.
Σ.Σ.
1 σχόλιο:
Αυτοί που σήμερα κυβερνάνε τη χώρα και τη Θεσσαλονίκη είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους απόγονοι κι επίγονοι των δωσίλογων της Κατοχής. Είναι η σπορά που άφησαν ως "άχθος αρούρης",για να κληρονομήσει τη λεία τους, όλοι εκείνοι οι οποίοι -από γερμανοντυμένοι ταγματασφ-αλήτες του κάθε Πούλου, παρά τω πλευρώ του οποίου "διέπρεψαν" ως το τέλος της Κατοχής, φόρεσαν αμέσως την εγγλέζικη σκούφια το Δεκέμβρη του '44 και εξελίχτηκαν σε σύμβολα της υποτέλειας στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές μετά το δόγμα του Τρούμαν και τη συστηματική πάχυνσή τους με "δολλάρια Μάρσαλ" μετά το 1947. Κυριολεκτικά μια "νέα" εκμεταλλεύτρια τάξη, μια μεταπολεμική ελληνόφωνη αστική τάξη θεμελιωμένη στη λεηλασία του τόπου στα 1941-1950 και εντεύθεν... Οι επίγονοι αυτών των χοντρών παράσιτων της ελληνικής κοινωνίας στελεχώνουν σήμερα τη μητσοτακική δεξιά και κάθε λογής δεξιά. Σε μιαν εποχή πλήρους αντιδραστικής, ασύδοτης, ακροδεξιάς πορείας του ντόπιου καπιταλισμού και όλων των ξένων αφεντικών του, σε μιαν εποχή κυριαρχίας διεθνώς της αντεπαναστασης, τα σημερινά γεννήματα των παλιών εκείνων φιδιών νομίζουν θρασύτατα ότι θα μπορέσουν να ... ξαναγράψουν την ιστορία του τόπου μας. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα, όπου λειτούργησε ασύδοτη για δεκαετίες και με επιδότηση του ΝΑΤΟ η σκληρότερη μορφή του δεξιού νεοφασιστικού παρακράτους. Εδώ όπου κυριάρχησε ένα χαρμάνι φασιστών τραμπούκων- δολοφόνων, Φον Γιοσμάδων και Γκοτζαμάνηδων με τρίκυκλα, σε αξεδιάλυτη διαπλοκή με το επίσημο κρατικό σκυλολόι. Ιδιαιτέρως δε με το μηχανισμό που που κουμαντάριζε το στρατό,την αστυνομία,τη δικαστική κάστα και φυσικά το παπαδαριό που ευλογεί κάθε αντιλαϊκή εξουσία
... Όλα μαζί τα μαύρα αποβράσματα της περιοχής έφτασαν στον κολοφώνα της ασυδοσίας τους επί των ημερών της χούντας και αποτραβήχτηκαν κάπως, σε μια πιο αθέατη δράση, μετά το 1974, καθώς και στη Θεσσαλονίκη πρόβαλλε δυναμικό το εργατικό λαϊκό κίνημα, ένα κίνημα που χρειάστηκε ολόκληρη αστικορεφορμιστική επιχείρηση Πασοκικής "αλλαγής" και στο καπάκι μια συγκυβέρνηση της δεξιάς με τη ρεβιζιονιστική σάπια ηγεσία της χιλιοπροδομένης "αριστεράς μας", για να το να το αποπροσανατολίσουν και να ενσωματώσουν την ηγεσία του στο αστικό παιχνίδι. Σήμερα λοιπόν που φτάσαμε πια στη διακυβέρνηση των τριών πατενταρισμένων χουντοφασιστσράδων, ως πρώτης τάξεως υπουργών του "νεοφιλελέ" αντιδραστικού απογόνου της δυναστείας Μητσοτάκη, είναι ευνόητο ότι και τα ακροδεξιά "μαργαριτάρια" της Θεσσαλονίκης δεν έχουν πια λόγους να κρύψουν ούτε τα γαϊδουρινά αφτιά τους ούτε τη λύσσα τους. Ωρύονται από πολύ καιρό τώρα ακόμη και για μία αναθηματική επιγραφή που με λόγο δωρικό -χωρίς αναλύσεις- απλώς μας υπενθυμίζει το τι έγινε ιστορικά στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη του 1944. Λύσσαξε λοιπόν σύμπασα η μαύρη μαυρίλα γιατί η πλάκα εκείνη αναγκαστικά ανακαλεί στη μνήμη της κοινωνίας ποιος είναι κι ο καθένας από μας που ζει σήμερα σε αυτή τη χώρα κι από πού κρατάει η σκούφια του. Και μόνο αυτή η συνειδητοποίηση κάνει ολάκερο το μαύρο αντιδραστικό αστικό σκυλολόι να κυριεύεται από λύσσα ρεβανσισμού για τα παλιότερα μεγαλεία του. Το κουτόχορτο εκείνο των Φλωράκη-Κύρκου περί "κάθαρσης" και ..."εθνικής συμφιλίωσης" τώρα φανερώνει τις τελικές του συνέπειες. Γιατί, βλέπετε, δεν φτάνει να είμαστε απόγονοι των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη κι ολόκληρη τη χώρα. Πρέπει να ακολουθήσουμε την επαναστατική εκείνη κατεύθυνση που αποκήρυξαν τελειωτικά οι συγκυβερνήτες "συμφιλιωτές" του 1989-1990. Αυτή πάνω από όλα τρέμουν τα επιτελεία της αντίδρασης. Μόνο με μια τέτοια πορεία του λαού μας είναι βάσιμη η ανησυχία τους ότι η μαρμάρινη πλάκα για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μπορεί να γίνει μικρογραφία της ταφόπετρας που θα μπει πάνω από το μαύρο εκμεταλλευτικό τους κόσμο. Οριστικά κι αμετάκλητα.
Δημοσίευση σχολίου