Βανδαλίζουν τη ζωή του λαού. Στην Αττική Οδό, στο μετρό, στα λεωφορεία και στο τραμ. Στα χωριά, στις πόλεις, στις λαϊκές γειτονιές που μένουν ακόμα και χωρίς ρεύμα. Εργάτες και βιοπαλαιστές πάνε στη δουλειά μέσα στο χιονιά και δεν μπορούν να φτάσουν ή να γυρίσουν. Απειλείται ακόμα και η ζωή τους. Και όταν η κυβέρνηση φοβήθηκε πως στην καθημερινή εκατόμβη των νεκρών της πανδημίας θα προστεθεί και άλλη από το χιονιά, κήρυξε αργία για να αποφύγει την πιο ολέθρια αποκάλυψη!
Έχουν κάνει πλιάτσικο. Στα δίκτυα ηλεκτροδότησης, στα οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, στα ΜΜΜ. Στα δάση, στα χωριά, στην ύπαιθρο. Ο χιονιάς το αποκαλύπτει, όπως η πανδημία αποκαλύπτει τη διάλυση των νοσοκομείων, τη συντριβή του δικαιώματος του λαού για δωρεάν περίθαλψη και νοσηλεία.
Η κυβέρνηση κάνει... «αυτοκριτική». Μπορεί και να βρει πως φταίει ο τάδε παράγοντας, ο δείνα υπουργός. Μπορεί και να τον αλλάξουν το «φταίχτη», για να τον ξαναχρησιμοποιήσουν αργότερα σε άλλη θέση, όταν θα έχει «ξεχαστεί» ο βανδαλισμός. Η αντιπολίτευση... εξανίσταται και φωνασκεί για «ανικανότητες» και «αδιαφορίες», για «απουσία σχεδίου» και «ελέγχων»!
Όλοι μαζί θέλουν να περάσουν τον κάβο της νέας οργής. Να μην την χρεωθούν. Να τη φορτώσουν ως εκλογική φθορά στους άλλους. Να παρουσιαστούν ότι «βγάζουν συμπεράσματα» και ότι θα κάνουν ο καθένας τη δικιά του «νέα αρχή». Κυρίως, όμως, όλοι τους νοιάζονται να καταλαγιάσει η οργή. Βιάζονται να σβήσει η -ακόμα μια- αποκάλυψη του πλιάτσικου. Γιατί βιάζονται να συνεχίσουν τις πολιτικές του πλιάτσικου και του βανδαλισμού.
Όταν στα πανεπιστήμια οι φοιτητές γράφουν ένα σύνθημα ή βάζουν μια αφίσα, κάνουν «βανδαλισμό». Όταν κάνουν Συνέλευση, «παρακωλύουν τη δημόσια τάξη». Όταν οι μαθητές κάνουν συνέλευση και κατάληψη, «διαλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία», γίνονται «δημόσιος κίνδυνος». Όταν οι εργαζόμενοι, π.χ στα πετρέλαια της Καβάλας, αρνούνται τις απολύσεις και κάνουν συνέλευση και απεργία, «διαταράσσουν την κανονικότητα» , «υπονομεύουν την ανάπτυξη». Όταν σε μια γειτονιά, σε μια πλατεία, μια λαϊκή συλλογικότητα διαδηλώνει, «παραβιάζει τους υγειονομικούς κανόνες», «θέτει σε κίνδυνο την ομαλότητα». Ενάντια σε όλους αυτούς υπάρχει «σχεδιασμός». Εφορμούν οι ΟΠΚΕ, τα ΜΑΤ, οι εισαγγελείς, τα δικαστήρια. Εφορμούν «νόμιμα», γιατί έτσι λένε οι νόμοι. Του Χατζηδάκη, του Χρυσοχοΐδη, της Κεραμέως. Κι όταν αλλάζουν τον κάθε Χρυσοχοΐδη, συνεχίζει ο κάθε επόμενος Θεοδωρικάκος. Και όταν αλλάζει η κυβέρνηση, συνεχίζει η κάθε επόμενη κυβέρνηση. Συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Και το πλιάτσικο και οι βανδαλισμοί γίνονται ακόμα πιο άγριοι.
Όμως είναι νόμιμοι! Καμιά ΟΠΚΕ, καμιά διμοιρία ΜΑΤ, δεν θα κάνει έφοδο ενάντια στους ιδιοκτήτες της Αττικής Οδού, ενάντια στους εργοστασιάρχες στα Οινόφυτα, ενάντια στις εταιρείες των ντελιβεράδων, ενάντια σε αυτούς που ξεπουλούν και διαλύουν τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, τα οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, όλο το δημόσιο πλούτο της χώρας. Κανένα δικαστήριο δεν θα βγάλει «παράνομο» το πλιάτσικο της ζωής και της δουλειάς του λαού, τη λεηλασία της χώρας. Όλοι αυτοί, για όλα αυτά, έχουν το δικό τους ταξικό «Άσυλο». Θεμελιωμένο στην καταπίεση, στην τρομοκρατία, στην άγρια καταστολή. Και το εφαρμόζουν με όργανο το δικό τους αστικό κράτος, το δικό τους όργανο κυριαρχίας ενάντια στους εργάτες και το λαό. Και βέβαια, καμιά απόφαση και πολιτική του συστήματος δεν μπορεί να βγει απέναντι στα συμφέροντα των ντόπιων και –ας μην ξεχνιόμαστε– των ξένων κέντρων που οργανώνουν το πλιάτσικο και τη λεηλασία!
Αυτό, η αντιπαράθεση στις πολιτικές της λεηλασίας και της βαρβαρότητας είναι «δουλειά» του λαού. Είναι υπόθεση των αγώνων του λαού και της νεολαίας. Αυτών που το σύστημα θέλει να τους απαγορεύσει, να τους κηρύξει «παράνομους». Μόνο αυτοί οι αγώνες μπορούν να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα που βανδαλίζονται ολοένα και περισσότερο. Μόνο αυτοί οι αγώνες μπορούν να φέρουν μια αληθινά νέα αρχή, να ανοίξουν μια νέα προοπτική για τους εργάτες, το λαό και τη νεολαία.
Νίκος ΠαπαβασιλείουΣτέλεχος του ΚΚΕ(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου