Θέσεις για τον πόλεμο - Ρωσικό Μαοϊκό Κόμμα

Στη συνεχιζόμενη σύγκρουση, το Ρωσικό Μαοϊκό Κόμμα (RMP) παίρνει μια συνεπή αντιπολεμική και αντιιμπεριαλιστική στάση ενάντια στους εμπρηστές του πολέμου αμφίπλευρα (ΝΑΤΟ/ΕΕ και Ρωσία), ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία (η επαίσχυντη "ειδική στρατιωτική επιχείρηση", αφού ακόμα και η λέξη "πόλεμος" είναι απαγορευμένη), ενάντια στον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία (μεταξύ Ουκρανίας και Ντονμπάς) με τη μορφή της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης». Η άποψή μας υιοθετήθηκε μετά από δημοκρατική συζήτηση με πλειοψηφία όλων εναντίον ενός.

1. Σε περίπτωση που η αναγνώριση των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από τη Ρωσική Ομοσπονδία αποτελούσε μια ουσιαστική πράξη υποστήριξης των κατοίκων του Ντονμπάς, θα είχε συμβεί το 2014. Ωστόσο τα οκτώ χρόνια σιωπής και αδιαφορίας, για τα οποία σήμερα οι «φρουροί» (σ.μ. οι υποστηρικτές της πολιτικής Πούτιν στη Ρωσία) κατηγορούν τους αντιπάλους του πολέμου, έλαβαν χώρα ακριβώς με την ανοχή του ρωσικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος χρησιμοποιούσε τον πόλεμο στο Ντονμπάς ως ατού για να ασκεί πίεση στην Ουκρανία, η οποία ξέφευγε από την τροχιά της επιρροής του. Τα λόγια για την υποτιθέμενη υποστήριξη του «εθνικού απελευθερωτικού κινήματος» στην ανατολική Ουκρανία από τη ρωσική κυβέρνηση είναι εξίσου ψεύτικα με τις υποσχέσεις να μην επιτεθούν σε γειτονικά κράτη, να μην αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης κ.λπ. Αλλά και το καθεστώς, που έχει θέσει ως στόχο του την καταστροφή του δικαιώματος των εθνών στην αυτοδιάθεση και τρέφει το όνειρο της αναβίωσης της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, δεν μπορεί εξ ορισμού να είναι ο υπερασπιστής των καταπιεσμένων λαών (παρεμπιπτόντως, τι γίνεται με την αναγνώριση Κοσσυφοπεδίου, Υπερδνειστερίας, Αρτσάχ;). Στην πραγματικότητα, όσο πιο έντονη ήταν η μακροχρόνια αιματοχυσία στο Ντονμπάς, τόσο περισσότερο συνέφερε το καθεστώς του Πούτιν να κατηγορεί τους γείτονες και, αντί για μια ειρηνική διευθέτηση στην ανατολική Ουκρανία, να προετοιμάζει μια επιθετική ενέργεια ευρείας κλίμακας.

2. Μέσα σε οχτώ χρόνια, το Λουγκάνσκ και το Ντονέτσκ, αντί για πραγματικά λαϊκές δημοκρατίες, μετατράπηκαν σε σχηματισμούς μαριονέτες με την πλήρη κυριαρχία του ρωσικού κεφαλαίου και με ένα πολιτικό περιβάλλον φτιασιδωμένο με το ρωσικό πρότυπο, και ακόμα πιο ριζικό, και την παντοδυναμία των παραστρατιωτικών σχηματισμών. Στην πραγματικότητα, έτσι τους θέλει το Κρεμλίνο - όχι ως ελεύθερα δημοκρατικά κράτη, αλλά ως «γκρίζες ζώνες». Και η «αναγνώρισή» τους έγινε μέρος μιας ειδικής επιχείρησης κατοχής και μετατροπής σε κάτι παρόμοιο ολόκληρης της Ουκρανίας.

3. Προφανώς, το Κρεμλίνο ελπίζει σε έναν blitzkrieg, ο οποίος θα πρέπει να καταλήξει στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος μαριονέτας στο Κίεβο. Αυτή η επιχείρηση «αποναζιστικοποίησης», ωστόσο, θα οδηγήσει σε αύξηση του εθνικιστικού και αντιρωσικού αισθήματος στην κατεχόμενη χώρα και θα την μετατρέψει σε μια Γιουγκοσλαβία της δεκαετίας του 1990. Ας θυμίσουμε, ότι και η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 «δικαιολογήθηκε» από την ανάγκη ανατροπής του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, που βομβάρδισε το Κοσσυφοπέδιο. Την ονόμασαν μάλιστα «ανθρωπιστική παρέμβαση».

4. Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, με τις κυρώσεις του κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αρνείται τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, παρά την «πολιτική» υποστήριξη του Κιέβου, προφανώς φοβούμενος το πυρηνικό καθεστώς του επιτιθέμενου και τις απρόβλεπτες κινήσεις του Πούτιν, εάν ο τελευταίος στριμωχτεί στη γωνία με πιο αποφασιστικές ενέργειες και είσοδο των δυτικών σε ανοιχτό πόλεμο. Πιθανότατα, ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και ιδιαίτερα η ΕΕ θα τηρήσουν μια στάση αναμονής, αναγκάζοντας το Κρεμλίνο, κατεσταλμένο με τις «ήπιες» οικονομικές κυρώσεις, να συμβιβαστεί μακροπρόθεσμα στο θέμα της εμπορίας υδρογονανθράκων με τους όρους τους. Δεν είναι απίθανο στο μέλλον οι διαπραγματεύσεις να ξεκινήσουν με το πνεύμα "φυσικό αέριο στην τιμή που θέλουμε σε αντάλλαγμα με την Ουκρανία με τη διοίκησή που θέλετε". Δηλαδή, η Ουκρανία σε αυτή την κατάσταση θα γίνει και πάλι θύμα συμπαιγνίας μεταξύ των ιμπεριαλιστών.

5. Όσοι αριστεροί υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή τη ρωσική επιθετικότητα κάνουν λάθος. Το ίδιο λάθος με εκείνους που πριν από μερικά χρόνια χαίρονταν με τον θάνατο αμάχων του περασμένου μέσα από τη γεωπολιτική κρεατομηχανή Ντονμπάς. Εάν ο τρέχων τυχοδιωκτισμός τους στεφθεί με επιτυχία, δεν αποκλείεται ο Πούτιν, που αυτοανακηρύχτηκε ως ο «πραγματικός» αποκομμουνιστοκοποιητής της Ουκρανίας, και το καπιταλιστικό-γραφειοκρατικό του καθεστώς, όχι μόνο να διαλύσουν το κράτος και την κυριαρχία σε μια χώρα, αλλά να προσπαθήσουν επίσης να αποκαταστήσουν τη Ρωσική Αυτοκρατορία και σε άλλες "ιστορικές" περιοχές. Με αυτό το δεδομένο, είναι προφανές ότι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός δεν ενδιαφέρεται για την «αποναζιστικοποίηση», αλλά για την υποδούλωση των λαών. Τι όψη θα πάρει όλο το σκηνικό, μπορεί να γίνει κατανοητό κοιτάζοντας την κατάσταση των εργαζομένων στη Ρωσία, όπου η αστυνομοκρατία, η κανονικοποίηση των βασανιστηρίων, η διάλυση των εναπομείναντων δικαιωμάτων και ελευθεριών, η λογοκρισία, η ουσιαστική καταστροφή της αυτονομίας των εθνικών δημοκρατιών, η επιβολή του κληρικαλισμού, των μεροληπτικών αρχαϊκών αξιών, όπως η επίθεση στον φεμινισμό, η ήττα των κινημάτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η συστημική μεταναστευτική φοβία, μαζί με τη ασυδοσία των ακροδεξιών είναι καθημερινότητα. Με άλλα λόγια, το να πιστεύει κανείς ότι η Ρωσική Ομοσπονδία όντως «αποναζιστικοποιεί» την Ουκρανία είναι σαν να ξορκίζει τον διάβολο με τη βοήθεια του σατανά.

6. Σήμερα, οι πραγματικοί κομμουνιστές είναι εκείνοι που με συνέπεια υποστηρίζουν μια δημοκρατική ειρήνη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και δεν γίνονται ουρά του ιμπεριαλισμού του Κρεμλίνου. Η οικοδόμηση ενός μαζικού αντιπολεμικού κινήματος θα πρέπει να γίνει ένα από τα κύρια σημεία δραστηριότητας όλων των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων για να ενώσουν τους εργαζόμενους και καταπιεσμένους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας στον αγώνα κατά της επιθετικότητας, για την περαιτέρω διάλυση των δεσποτικών θεσμών και την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου χωρίς πολέμους, καπιταλιστές και καταπιεστές. Και η σοσιαλσοβινιστική υποστήριξη του Κρεμλίνου με οποιαδήποτε μορφή είναι μια συμβολή στη φτωχοποίηση των Ρώσων, γιατί υπό τις συνθήκες των κυρώσεων, οι ολιγάρχες θα διεξάγουν πόλεμο, κάνοντας οικονομία σε βάρος του λαού, με την υποβάθμιση των υποδομών και την εξέλιξη του καθεστώτος σε ένα ανάλογο των δεξιών δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του 1970 με σπηλαιώδη αντικομμουνισμό, βασανιστήρια, απαγωγές και δολοφονίες διαφωνούντων κ.λπ.

Ρωσικό Μαοϊκό Κόμμα - http://maoism.ru/

Η αναδημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται στο άρθρο.