Για μια ακόμη φορά το ΚΚΕ βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να «συνταιριάσει» τη λαθεμένη πολιτική του γραμμή με την αδυσώπητη πραγματικότητα. Τη γραμμή που αρνείται τον ιμπεριαλισμό και περιορίζει τον ανταγωνισμό στο επίπεδο των «επιχειρηματικών ομίλων», τη γραμμή που αναγορεύει όλες τις χώρες σε «ιμπεριαλιστικές», τη γραμμή που υποβιβάζει τη Ρωσία σε «δευτεροκλασάτη» καπιταλιστική χώρα. Παράλληλα, και στη βάση αυτής της γραμμής, αναδεικνύονται οι αντιφάσεις ανάμεσα στις διακηρύξεις και τα «σαλπίσματα» ενάντια (μάλιστα) σε έναν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» από τη μια και στην πολιτική του πρακτική που περιορίζεται σε λίγες κομματικές αντιπολεμικές εκδηλώσεις από την άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου