Ένταξη Σουηδίας-Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ Ορισμένα «απλοϊκά» ερωτήματα

 

Η Σουηδία και η Φινλανδία αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την (όποια) ουδετερότητα τους για να κατοχυρώσουν, λέει, την ασφάλεια και την ανεξαρτησία τους. Αναρωτιέμαι λοιπόν ο τάλας.  Επί 200 χρόνια  η Σουηδία και κοντά 80 χρόνια  η Φινλανδία διάγουν εν ειρήνη. Αναπτύσσουν τον καπιταλισμό τους,  λειτουργούν την αστική τους δημοκρατία εν ασφαλεία.  Όλα αυτά παρόλο που η «ουδετερότητα » τους «έγερνε» κάπως προς τη Δύση, χωρίς πάντως να τους ενοχλήσει κανείς (εν προκειμένω η Ρωσία). Τίθενται λοιπόν ορισμένα ερωτήματα.

Πρώτον. Τι άλλαξε και απέναντι σε ποιους κινδύνους παίρνουν τα μέτρα τους;

Δεύτερο. Θα είναι πιο ήσυχες και ασφαλείς μ’ αυτή την επιλογή;

Τρίτο. Ποιες επιπτώσεις θα υπάρξουν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική τους ζωή;

Τέταρτο. Ποιοι οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση;

Ως προς το πρώτο. Τους θορύβησε, λέει, η «επιθετική πολιτική» της Ρωσίας, όπως αυτή εκδηλώθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και έτσι αποφάσισαν να καταφύγουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. Δηλαδή  για να έχουμε το καλό ερώτημα, τι ακριβώς φοβούνται; Ότι θα ξυπνήσει ένα πρωί  κακόκεφος Πούτιν και θα πει, δεν κάνω και μια επίθεση προς αυτή τη μεριά μπας και μου στρώσουν τα κέφια; Πιστεύουν δηλαδή ότι στα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ρωσία θα αποφάσιζε  έτσι του καλού καιρού, να προσθέσει ακόμη ένα ,  ανοίγοντας μέτωπο στα 1400 χιλιόμετρα που την χωρίζουν από τη Φινλανδία;

Ναι, αλλά βλέπετε τι έγινε στην Ουκρανία. Αλλά, αγαπητοί μου, ανεξάρτητα από το ποια άποψη έχει κανείς για τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, το μόνο που δεν μπορεί να ισχυρισθεί  κανείς είναι ότι έγινε έτσι εν αιθρία και χωρίς να υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Λόγοι που σχετίζονται με την επέκταση του ΝΑΤΟ, τη διαμόρφωση της Ουκρανίας σε επιθετικό προπύργιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και άλλους που έχουν εκτεθεί επανειλημμένα. Λόγοι που σε καμιά περίπτωση δεν υφίστανται σε σχέση με αυτές τις δυο χώρες καθώς σ’ όλη την μακρόχρονη πορεία, δεν τέθηκε, ως τα σήμερα, τέτοιας βαρύτητας ζήτημα.

Ακόμη περισσότερο που η Ρωσία και σε μια σημαντική κίνηση κατάδειξης διαθέσεων, έχει αποσύρει τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε απόσταση 1500 χιλιομέτρων από τα Φινλανδικά σύνορα.

Σε σχέση με το δεύτερο. Θα είναι, λέει, πιο ασφαλείς καθώς εντασσόμενες στο ΝΑΤΟ και σύμφωνα με το άρθρο 5  θα προστατεύονται από αυτό. Μετά συγχωρήσεως, αλλά ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

α) Από χώρες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν κάποιες από τις πιο ασφαλείς στον κόσμο, περνάνε -εθελουσίως- σε ζώνες επικινδυνότητας. Θα δουν οι Φινλανδοί τα ρωσικά στρατεύματα να εγκαθίστανται ακριβώς πάνω στα σύνορά τους. Θα δουν και οι δύο χώρες τους ρωσικούς πυραύλους να τις σημαδεύουν. Θα δουν να μετατρέπονται σε στόχο ακόμη και πυρηνικών χτυπημάτων αν η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας φτάσει μέχρις εκεί.

β) Όσο τουλάχιστο με αφορά και στη βάση των πραγματικών δεδομένων και συσχετισμών, θεωρώ σαν  πιο πιθανές,  επιθετικές κινήσεις του ΝΑΤΟ (και μέσω αυτών των χωρών) ενάντια στη Ρωσία παρά το αντίθετο.

γ)Στη βάση της ίδιας εκτίμησης, αν υπάρχει μία έστω περίπτωση (μηδαμινή, αλλά ας την υποθέσουμε) επίθεσης της Ρωσίας σ’ αυτές τις χώρες, αυτή θα συνδέεται ακριβώς με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και σε πλήρη αντίθεση με ό,τι ίσχυε στην προηγούμενη κατάσταση.

δ) Όσο για το με ποιες μορφές και σε ποια κλίμακα θα συνδράμει το ΝΑΤΟ σε περίπτωση σύρραξης αυτών των χωρών με τη Ρωσία, μένει να το δούμε καθώς θα συναρτάται με πολύ πιο σημαντικούς παράγοντες από ό,τι αναγράφεται σε διάφορα καταστατικά.

Σε σχέση με το τρίτο. Πολιτικά οι χώρες αυτές απαλλοτριώνουν την όποια ανεξαρτησία των επιλογών τους καθώς θα υπάγονται πλέον σε ένα καθεστώς όπου αυτές θα υπαγορεύονται από το ΝΑΤΟ και για να είμαστε πιο ακριβείς από τις ΗΠΑ.

Οικονομικά θα αντιμετωπίσουν το κόστος που θα προκύψει από τη διακοπή της παροχής φτηνής ενέργειας από τη Ρωσία αλλά και συνολικά των επωφελών γι’ αυτές οικονομικών συναλλαγών με την ίδια χώρα.

Ταυτόχρονα θα εξαναγκαστούν να καταβάλλουν πολύ μεγαλύτερο μέρος των εθνικών τους προϋπολογισμών σε στρατιωτικές δαπάνες καθώς αυτό θα υπαγορεύει η ένταξή τους στον επιθετικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Πιθανές οι επιπτώσεις και στη στρατιωτική τους βιομηχανία (βασικά της Σουηδίας) καθώς στο όνομα της εναρμόνισης της λειτουργίας` των οπλικών συστημάτων θα οδηγηθούν στην προμήθεια αμερικανικών. Ένα κόστος «φυσικά» θα επωμιστούν οι λαϊκές μάζες αυτών των χωρών με αναπόφευκτες συνέπειες στο βιοτικό τους επίπεδο κ.λ.π.

Σε σχέση με το τέταρτο. Όσο για τους λόγους που οι αστικές τάξεις και οι πολιτικές ηγεσίες αυτών των χωρών προχώρησαν σε μια τέτοια επιλογή, αυτοί θα πρέπει να αναζητηθούν στα ταξικά και πολιτικά τους χαρακτηριστικά και τους από πάντα υπαρκτούς προσανατολισμούς τους. Όπως και προηγούμενα ανέφερα, η ουδετερότητα τους δεν ήταν και τόσο «ουδέτερη». Σε όλη τους την πορεία και ειδικότερα σε σχέση με σημαντικά ζητήματα, η «ουδετερότητα» τους μπατάριζε προς την πλευρά της Δύσης.

Στη συγκεκριμένη συγκυρία, της συστράτευσης του συνόλου των δυτικών δυνάμεων απέναντι στην «Ανατολή» παίρνουν και αυτές τη «φυσική» τους θέση. Το ότι με μια τέτοια επιλογή δεν μειώνουν αλλά αυξάνουν στο έπακρο τους κινδύνους για τις χώρες τους, την περιοχή και συνολικά τον κόσμο δεν υπολογίζεται μπροστά σ’ έναν τέτοιο «ιερό σκοπό».

 

Βασίλης Σαμαράς