Παίρνουν και δίνουν οι «ξύλινοι» χαρακτηρισμοί όλων των δυτικών ιμπεριαλιστών από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Και δώσ’ του ιμπεριαλισμός, ρεβιζιονισμός και αποικιοκρατία, όταν αναφέρονται στην ιμπεριαλιστική Ρωσία και τις ενέργειές της. Ακόμη πιο έντονα, θυμήθηκαν και τη... μαγική λέξη: Ανεξαρτησία! Εννοώντας, βέβαια, την απεξάρτησή τους απ’ τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Από κοντά και οι πρόθυμοι βαστάζοι των περισσότερων εξαρτημένων χωρών, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να σέρνει το χορό. Έχει και το εξ ανατολών πρόβλημα της Τουρκίας και του... «Σουλτάνου», βλέπετε.
Αναθεωρητισμός (revisionism), ιμπεριαλισμός (imperialism) και επεκτατισμός-αποικιοκρατισμός (colonialism) είναι οι προσφιλείς όροι που χρησιμοποιούν όλοι τους. Μόνο που οι χαρακτηρισμοί αυτοί, που αφορούν τα χαρακτηριστικά και την πολιτική όλων ανεξαίρετα των «μεγάλων δυνάμεων», είναι αμφίπλευροι. Ανεξάρτητα του αν συνειδητοποιούν τι εκστομίζουν, αποδεικνύουν ότι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα στη χρήση ορολογιών που χαρακτηρίζουν επί δεκαετίες την ανάλυση δυνάμεων του αριστερού και ιδιαίτερα του κομμουνιστικού κινήματος.
Όταν το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έκανε κριτική και αργότερα σφοδρή πολεμική στον χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό και τους απογόνους του στην πρώην Σοβιετική Ένωση και όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι ιμπεριαλιστές και οι αστοί σφυρίζαν αδιάφορα. Ήταν, διατείνονταν, «ενδοαριστερή» αντιπαράθεση και καμώνονταν ότι δεν τους αφορούσε. Σήμερα χρησιμοποιούν αυτούς τους δήθεν «παρωχημένους» όρους πρώτοι και καλύτεροι. Για τους... άλλους, τους αντιπάλους (Ρωσία) και τους ανταγωνιστές τους (Κίνα). Είναι και το παρελθόν που τους στοιχειώνει, όπως και να το κάνουμε.
Λέτε στο (εγγύς ή απώτερο) μέλλον, εκ των πραγμάτων, να αναγκαστούν να χρησιμοποιούν και άλλους «ξύλινους» και «παρωχημένους» όρους; Φερ’ ειπείν ταξική πάλη, προλεταριάτο, κομμουνιστικό κίνημα και... επανάσταση; Θου, Κύριε...
Σ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου