Στο καφενείο του χωριού, λοιπόν, που κερνάμε τον καφέ με πλησιάζει ο Βογ. και μου λέει με ένα γλυκό και περίεργο τρόπο, μην στεναχωριέσαι ρε τερματάκι (δεν έλεγε ποτέ κάποιον ηλίθιο, συνεπώς ούτε τέρμα-ηλίθιο. Είχε, λοιπόν, τον όρο τέρμα για να μην τον καταλαβαίνει κανείς.Το τερματάκι ήταν το χαιδευτικό για τα τσικό, τύπου, "μην είσαι χαζούλης ρε μικρέ") , είναι καλύτερα η κυρά Σοφία τώρα.
Θυμάμαι, να έχω νευριάσει τόσο πολύ, γιατί δεν μπορούσα να συλλάβω την σκέψη του. Πήγα στους γονείς μου με τσαμπουκά, τους είπα για τον Βογ, γιατί τον καλέσατε εδώ και τι είναι αυτά που είπε και δεν τον συμπαθώ και ό,τι άλλο μπουρούσε να σκεφτεί ένα παιδάκι 9 χρονών.
Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε, ο άνθρωπος αυτός υπήρξε αδελφικός φίλος της οικογένειας, όλες μας τις καλοκαιρινές διακοπές τις περάσαμε μαζί για τουλάχιστον μια 10ετία, ήταν ο Δάσκαλος μας στη Χημεία και φυσικά όταν βρέθηκα στην Αριστερά στα φοιτητικά μου χρόνια υπήρξε συνοδοιπόρος και σύντροφος στους αγώνες και στα κινήματα.
'Εφυγε απόψε ο Αντρέας Βογιατζόγλου, Γραμματέας του ΚΚΕ (μ-λ) , καθηγητής Χημείας.
Πάλεψε με το αυτό το τέρας το γαμημένο.
Κομμουνιστής, γαρ, είχε μάθει να παλεύει με διάφορα τέρατα. Από την Χούντα, τα χρόνια της Θεσσαλονίκης, τον Κουμή και την Κανελλοπούλου μέχρι τα διάφορα και πιο πρόσφατα πολιτικά γεγονότα.
Αντίο, σε ένα πολύ σπάνιο άνθρωπο που ανήκει μέχρι τώρα στους ελάχιστους που χωράνε στη λίστα με τους πιο ανιδιοτελείς και αφοσιωμένους σε ένα σκοπό ανθρώπους. Τον σκοπό για μια καλύτερη ζωή, όχι για τον εαυτό του, αλλά για όλους.
Τώρα λοιπόν, που το έφερε έτσι, και κατάλαβα τι μου είπες 25 χρόνια πριν, είμαι σίγουρος ότι ξεκουράστηκες ρε Βογ.
Και επειδή δεν είσαι κανένα τέρμα, για τη Ρένα, τη Δημητρούλα, το εγγόνι και την υπόλοιπη οικογένεια είναι σίγουρο ότι προσπάθησες να μην τους πονέσεις. Αλλά ο πόνος είναι μεγάλος, μεγαλύτερη όμως θα είναι η δύναμη της μνήμης και οι στιγμές μαζί σου.
Καλό ταξίδι Βογ
Χρήστος Τσάδαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου