Αυτοί οι Άνθρωποι που είναι "Πλάτανοι"

Κάθε μέρα που πηγαίνω στη δουλειά μου περνώ μπροστά από ένα πλάτανο και κάθε φορά το βλέμμα μου σταματά να τον κοιτάξει. Σ΄ όλες τις εποχές φαντάζει πανέμορφος, με τον γεροδεμένο του κορμό, τα πολλά κλαδιά του, τα πλούσια φυλλώματά του και σίγουρα τις βαθιές του ρίζες. Και κάθε φορά που τραβάει το βλέμμα μου σκέφτομαι αυτό που είχα διαβάσει κάπου, κάποτε:

"να θυμάσαι ότι ένα δέντρο με πλούσια φυλλώματα και λίγες ρίζες ξεριζώνεται με το πρώτο φύσημα του αέρα και σε ένα δέντρο με πολλές ρίζες και ισχνά φυλλώματα η λέμφος κυλάει με δυσκολία. Ρίζα και φυλλώματα πρέπει να αναπτύσσονται με το ίδιο μέτρο, πρέπει να μένεις μέσα στα πράγματα και πάνω από αυτά, μόνον έτσι θα μπορέσεις να προσφέρεις σκιά και καταφύγιο, μόνον έτσι θα μπορέσεις να γεμίσεις με λουλούδια και καρπούς την κατάλληλη εποχή"

Λίγοι άνθρωποι είναι "πλάτανοι". Ένας από αυτούς ήσουν σ. Αντρέα. Ένας " Πλάτανος" με βαθιές ρίζες και πλούσια φυλλώματα, που το ανάστημά σου ήταν πολλαπλάσιο του ύψους σου. Ακάματος, επίμονος, ασυμβίβαστος, φασαριόζικος και συνάμα τρυφερός και ευσυγκίνητος που ήξερες να κρύβεις καλά.

Δεν έτυχε να περπατήσουμε δίπλα, κάτω από τα πανό μας, εσύ στο νότο, εμείς στο βορρά. Όμως γλεντήσαμε μαζί, υπήρξαν καλοκαίρια που στήσαμε κοντά τις σκηνές μας, διασκεδάσαμε, γελάσαμε.... και κάθε φορά που η κουβέντα γύριζε στα βάσανα και στα χαΐρια του λαού μας βιαζόσουνα να ανοίξουμε τον δρόμο, να γίνουν οι σκέψεις λέξεις καθαρές, κατανοητές, να γίνουν σύνθημα, τραγούδι, δύναμη να γεμίσουν τα σκοτάδια φως.

Δε μου είναι μπορετό να σε αποχαιρετήσω γιατί θα είσαι για πάντα μέσα σε όλα εκείνα που πίστεψες, που κοινώνησες, θα είσαι για πάντα μέσα σ΄ όλον τον κόσμο.

Και σήμερα που περισσεύουν οι λύκοι και υπάρχουν στιγμές που μικραίνουν τα κουράγια να πιστέψουμε ότι εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα εκεί αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, σήμερα που μικραίνουν τα κουράγια και που το εφικτό μοιάζει αδύνατο, καλέ μου σ. Αντρέα, ο πλάτανος της διαδρομής μου θα πάρει τη μορφή σου και το θρόισμα της φυλλωσιάς του θα μου θυμίζει τη βαθιά σου πίστη " οι λαοί θα νικήσουν"!

Μαρία Λάμπρου