Τα στερνά τίμησαν τα πρώτα

Πάντα όταν φεύγει ένας αγωνιστής, ένας κομμουνιστής και ιδιαίτερα ένας κορυφαίος καθοδηγητής, έρχεται στο μυαλό μου αυτή η φράση. Προσπαθείς να κάνεις έναν απολογισμό της προσφοράς του, της συνολικής του συμβολής σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο.

Ο σύντροφος Ανδρέας Βογιατζόγλου έδωσε πολλά στην οργάνωσή μας, το ΚΚΕ(μ-λ), αφιέρωσε όλη του την ικμάδα, χάραξε κατευθύνσεις, ανέδειξε μέτωπα και στόχους πάλης, οργάνωσε παρεμβάσεις. Πειραματίστηκε νέες μορφές, ανανέωσε παλαιότερες, απέρριψε άλλες μη συμβατές με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Είχε, φυσικά, όπως όλοι μας τα "χούγια" του, μια φράση που σχεδόν καθιέρωσε, κάνοντας αυτοκριτική κάποιες φορές αλλά ασκώντας παράλληλα και κριτική, προσπαθώντας να δημιουργήσει συντρόφους ικανούς να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και ταυτόχρονα να προχωράνε μπροστά. 

Όλα τα χρόνια των τελευταίων 10ετιων είναι "πέτρινα" για τους κομμουνιστές όπου γης. Δεν συζητάμε για την ταξική πάλη που συνεχίζεται αδιάκοπα, δίνοντας τα ξεσπάσματα και τις εκρήξεις της. Μιλάμε για την γενική εικόνα ή, αν θέλετε, τον μέσο όρο. Σε πιο επίπεδο βρίσκεται η υπόθεση της επανάστασης στην υφήλιο, σε πιο στη περιοχή, σε πιο στη χώρα μας.

Μετά από μια ζωή ανιδιοτελούς προσφοράς, μπορούμε να υπερηφανευομαστε ότι ευτυχισαμε να τον έχουμε στις τάξεις μας, με την όλο και μεγαλύτερη συλλογικότητα που προωθούσε, την αποφασιστικότητα, την πολιτική διορατικότητα και την αποτελεσματικότητα που μας ενέπνευσε και που πάντα μετράει στο τέλος. Είναι και αυτό μια σημαντική παρακαταθήκη που μας αφήνει.

Είχε πολλά να δώσει ακόμη ο σύντροφος Ανδρέας. Η ζωή, ωστόσο, όπως την έχει διαμορφώσει το σάπιο σύστημα που ζούμε, είχε άλλη γνώμη. Τον αποχαιρετάμε με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης για τον πρόωρο χαμό του και αισιοδοξίας για τις αντιλήψεις που μας βοήθησε να διαμορφώσουμε.

Πολλοί πέρασαν απ' το αριστερό και αρκετοί απ' το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας. Λιγότεροι ωστόσο, έμειναν ακλόνητοι μέχρι τέλους. Ζώντας και πεθαίνοντας ως κομμουνιστές. Είναι κι αυτό ένα δείγμα των πιέσεων και των πειρασμών που αντιμετωπίζει κάθε αγωνιστής στη ζωή του. 

Μόνο τιμή αξίζει σε κομμουνιστές σαν τον Ανδρέα Βογιατζόγλου. Και συνειδητοποίηση της ευτυχίας όλων όσων συνυπαρξαμε μαζί του μέσα στη οργάνωσή μας αλλά και ευρύτερα στη κοινωνία: στο κίνημα, στον εργασιακό χώρο, στη γειτονιά. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Σ.Π.