ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ | Άλλη μια μέρα τρόμου!

Άλλη μια φορά εμείς οι κάτοικοι του Ασπροπύργου ζήσαμε άλλη μια μέρα τρόμου. Άλλη μια φορά οι κίτρινοι καπνοί των τοξικών αποβλήτων της Polyeco που καίγονταν ανεξέλεγκτα δίπλα στις εγκαταστάσεις της Πετρογκάζ και των ΕΛΠΕ, των Ελληνικών Πετρελαίων διαχύθηκαν στον αέρα πάνω από τα σπίτια μας, πάνω από τις ζωές μας. Σκόρπισαν άλλη μια φορά στη γειτονιά μας τα καρκινογόνα τους χημικά που ταυτόχρονα, με τη βροχή που έπεφτε την ίδια ώρα πέρασαν και στο υπέδαφος μολύνονται χώμα και υδροφόρο ορίζοντα. Το κράτος έκανε το χρέος του. Έστειλε μήνυμα να κλειστούμε στα σπίτια μας.

Οι κάτοικοι πια μοιάζουν να συνηθίζουν τις βιομηχανικές καταστροφές σα να είναι φυσικά φαινόμενα, αποδέχονται ταυτόχρονα καθημερινές απώλειες ανθρώπων και της υγείας τους και στέκονται ανήμποροι μπροστά σε όσα τους συμβαίνουν.

Οι μαθητές μας ζουν πάνω από τα διυλιστήρια και φωτογραφίζουν κάθε νέα έκρηξη, κάθε νέα πυρκαγιά σα να είναι έξω από τη ζωή τους, σαν να είναι οπτικά εφέ κινηματογραφικής ταινίας. Δεν τις βλέπουν τις τοξίνες που χώνονται στα πνευμονία τους. Δεν είναι σφαίρα που θα τους σκοτώσει την ώρα που θα περάσει στο σώμα τους. Είναι ο αόρατος εχθρός που θα παρέμβει στο σώμα τους και θα το διαβρώσει λίγο λίγο. Κανένας μας δεν θα καταγραφεί σαν θύμα της καταστροφής. Κανένας δεν θα χρεωθεί τις απώλειες, παρά μόνο οι οικογένειες μας, που θα αναρωτιούνται τι μας βρήκε.

Μέσα στην όλη σαπίλα και βούρκο που ξερνάει το σύστημα και τα κυκλώματα φιλανθρωπίας του, οι πνεύμονες των φτωχών της χαβούζας του Ασπροπύργου, των καταφρονεμένων που αποτελούν λύση κάθε χωματερής της Αθήνας του τουρισμού και του φαίνεσαι, δεν πιάνει μία. Είμαστε απλά αναλώσιμοι και αμελητέοι.

Κι από πολιτικάντηδες που ταΐζουν κουτόχορτο υποσχέσεων τους φτωχούς και αβοήθητους χορτάσαμε. Φροντίζουν τόσα χρόνια μάλιστα να επιδίδονται σε εθελοντισμούς για να φωτογραφίζονται βάζοντας αυτά τα ίδια παιδιά που αναπνέουν το θάνατο να καθαρίζουν τις παραλίες. Γιατί οι αξίες αυτού του βρωμοσυστήματος αυτό απαιτούν. Αποκοιμίζουν συνειδήσεις και προς το παρόν αποφεύγουν τις μελλοντικές αναμετρήσεις που αυτός ο ίδιος ο φτωχόκοσμος θα βγει να διεκδικήσει το μερτικό του από τη ζωή και θα τους καλέσει να λογοδοτήσουν. Γιατί οι αγώνες αυτών που σήμερα μοιάζουν μοιραίοι μπορούν να βάλουν τέρμα στην ασυδοσία όλων αυτών που επικάθονται σαν καθημερινή σκουριά πάνω στη ζωή μας κάνοντας την να μοιάζει φθηνή μέσα στην ακρίβεια της καθημερινότητας μας.

Την επόμενη φορά να μην κλειστούμε στα σπίτια μας, αλλά να πάρουμε τους δρόμους. Να διεκδικήσουμε ζωή με ασφάλεια, μέτρα προστασίας, απομάκρυνση των επικίνδυνων βιομηχανιών από τις γειτονιές μας. 

Ο.Σ.