Γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να στήσει ξεπουλημένα και ανταγωνιστικά προς τους Φοιτητικούς Συλλόγους όργανα, ως ιμάντες μεταβίβασης της αντιλαϊκής πολιτικής και αναπαραγωγής του ιδεολογήματος της συνδιαχείρισης με την «ακαδημαϊκή κοινότητα». Όπως, άλλωστε, αναφέρεται και στον νόμο-πλαίσιο «Το Συμβούλιο Φοιτητών […] λειτουργεί ως σύνδεσμος επικοινωνίας των φοιτητών με τα όργανα διοίκησης». Ένα όργανο, δηλαδή, που μας θέλει στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που υλοποιούν την επίθεση στα δικαιώματά μας και με τους οποίους θα (συν;)αποφασίζουμε για το πώς θα μας χτυπάνε καλύτερα.
Ο θεσμός της «συνδιαχείρισης - συνδιοίκησης» δεν είναι καινούργιος. Χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από το σύστημα (και οι ρεφορμιστικές δυνάμεις έχουν τσιμπήσει το τυράκι) δημιουργώντας την ψευδαίσθηση στους φοιτητές ότι μπορούν να έχουν λόγο στην διαχείριση του Πανεπιστημίου, και επομένως να κάνουν την επίθεση στα δικαιώματά τους… λίγο πιο μαλακή. Στην πραγματικότητα, όμως, το αστικό Πανεπιστήμιο δεν επιδέχεται «διορθώσεις». Πάντα αυτοί θα αποφασίζουν, και πάντα οι αποφάσεις που θα παίρνουν θα είναι εναντίον μας! Ο μόνος τρόπος με τον οποίο το φοιτητικό κίνημα έχει διαχρονικά κατακτήσει δικαιώματα είναι στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις και στα δικά του ανεξάρτητα όργανα. Με το τρίπτυχο Συνελεύσεις-Διαδηλώσεις-Καταλήψεις και όχι με την συνδιαλλαγή του με το σύστημα και τους εκφραστές του στα Πανεπιστήμια!
Με βάση τον νόμο, μάλιστα, οι εκλογές αυτές προβλέπεται να γίνονται ηλεκτρονικά και με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Ό,τι δηλαδή φαντασιώνεται εδώ και χρόνια το σύστημα: πλήρης έλεγχος των συνδικαλιστικών μας οργάνων και κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων – ή αλλιώς κάθε προοδευτικής πολιτικής άποψης μέσα στα Πανεπιστήμια. Εδώ και δεκαετίες, άλλωστε, έχει εξαπολύσει έναν οχετό λάσπης ενάντια στο φοιτητικό κίνημα. Το «Άσυλο βίας και ανομίας» που υποτίθεται φταίει για τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα - αλλά και τα δυο καλά κρατούν ακόμα και με τους μπάτσους μέσα στις σχολές μας. Οι κακές παρατάξεις και οι καταλήψεις που διαταράσσουν την εύρυθμη ακαδημαϊκή λειτουργία και δεν κάθονται ήσυχοι να πετσοκόβονται σε κάθε εξεταστική και να πληρώνουν ένα κάρο λεφτά για σίτιση και στοιχειώδη δικαιώματα. Όλα αυτά γιατί μέσα από την πολιτική των ταξικών φραγμών προσπαθούν να πετάξουν χιλιάδες παιδιά από φτωχές και λαϊκές οικογένειες έξω από το Πανεπιστήμιο. Και για να καμφθούν οι αντιδράσεις χρειάζεται λάσπη, ξύλο και… τηλε-εκλογές!
Ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας είναι η ανυποχώρητη αντίσταση στην πολιτική του συστήματος. Είναι οι συνελεύσεις, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις, η συγκρότηση εστιών αντίστασης. Είναι η υπεράσπιση των δικών μας πολιτικών και συνδικαλιστικών οργάνων – της Γενικής Συνέλευσης, του Διοικητικού Συμβουλίου και των φοιτητικών εκλογών που το ορίζουν – ως ανεξάρτητες δομές από το κράτος και τους μηχανισμούς του!
- Αποχή από τις τηλε-εκλογές για τα «Συμβούλια Φοιτητών»!
- Κάτω οι νόμοι Κεραμέως!
- Κάτω τα χέρια από το Άσυλο!
- Ελεύθερη πολιτική-συνδικαλιστική έκφραση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου