Είναι Ρομά; Βάλ’ τον να γονατίσει και να καεί! Αν ήταν κάποιος ισχυρός, θα γονάτιζαν αυτοί!

Ένα ακόμα αποτρόπαιο περιστατικό, μια ακόμα απ’ τις αμέτρητες καταπιεστικές, αντικοινωνικές και αντιδραστικές συμπεριφορές, απ’ αυτές που βγαίνουν (ή και δε βγαίνουν) στη δημοσιότητα, είδαμε να συμβαίνει στην Πάτρα, με θύμα έναν Ρομά, που ανέφεραν πως είχε και νοητικά προβλήματα. Ένα περιστατικό που αναδεικνύει ξανά την μπόχα του σάπιου συστήματος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, τις σάπιες «αξίες» του και την πολιτική του, μια πολιτική που φασιστικοποιείται μέρα με τη μέρα. Ενώ δεν πέρασε καλά-καλά ένας μήνας απ’ τη δολοφονία του 16χρονου Ρομά, Κώστα Φραγκούλη, απ’ τον αστυνομικό των ΔΙΑΣ, ένας άλλος Ρομά πέφτει θύμα εξευτελιστικής συμπεριφοράς και βασανισμού, όταν πήγε να πει τα κάλαντα σε επιχείρηση αυτοκίνητων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Προφανώς για να βγάλει κάτι παραπάνω για να ζήσει... Η «παρέα» που βρισκόταν εκεί εξαναγκάζει τον Ρομά (35 χρονών και πατέρα 11 παιδιών) να γονατίσει και να πει τα κάλαντα γονατιστός. Στη συνέχεια τού βάζουν και φωτιά, πετώντας του εύφλεκτο υλικό! Προχωρώντας παραπέρα, οι δράστες βιντεοσκόπησαν το «ανδραγάθημά» τους και το ανάρτησαν και στο διαδίκτυο, απ’ όπου, βέβαια, πήρε δημοσιότητα. Όταν το θέμα πήρε έκταση, για να «μαζέψουν τ’ ασυμμάζευτα», βγήκαν στα κανάλια κι έλεγαν πως έκαναν μια «πλάκα»... Γέλαγαν δηλαδή με την πράξη τους...
Θα τολμούσαν, άραγε, να κάνουν τέτοια... «πλάκα» σε κάποιον ισχυρό; Σε κάποιον με λεφτά, για παράδειγμα, σε κάποιον με δύναμη και εξουσία; Στον εργοδότη, στον αστυνομικό, στο δικαστή, στον αστό πολιτικό; Ρητορικό το ερώτημα...

Με «πλάκα» ή χωρίς πλάκα, η ουσία της πράξης είναι η ίδια: υποταγή στους ισχυρούς και τσαμπουκάδες κι απαξίωση στους αδύναμους. Για να αισθανθούν κι αυτοί λίγο... ισχυροί και καταπιεστές! Λίγο αφεντικά. Ίσως και... βασανιστές!

Ο ρατσισμός, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, η καταπίεση κι ο εξευτελισμός των αδύναμων ή όσων θεωρούνται αδύναμοι (του Ρομά, του πρόσφυγα, του μετανάστη, του άστεγου, του φτωχού, της κακοποιημένης γυναίκας και του παιδιού, ή κι αυτού που έχει οδηγηθεί στο περιθώριο ή στην εξαθλίωση), στα όρια του σαδισμού, που μπορούν να φτάσουν και μέχρι το έγκλημα, είναι απότοκα της λογικής και της πρακτικής τους συστήματος που ζούμε.

Του συστήματος που, απέναντι στην ταξική συνείδηση, στη συλλογικότητα και στη συλλογική πάλη, προβάλλει τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τα πρότυπα «ισχύος» της άρχουσας τάξης.

Του συστήματος που ενθαρρύνει συμπεριφορές σαν κι αυτή στην Πάτρα, μέσα από την ίδια τη στάση των δικαστικών και κατασταλτικών μηχανισμών του, κι απ’ το κλίμα που δημιουργούν. Όταν, με τρεις συνεχείς αποφάσεις τους, οι μηχανισμοί αυτοί διασφάλισαν στο μπάτσο-φονιά του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη να κυκλοφορεί ελεύθερος, ακόμα και μετά το θάνατο του τελευταίου, (ενώ τα στοιχεία του αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό), ο καθένας καταλαβαίνει το μήνυμα που πέρασε.

ΥΓ.1 Το ότι ο ίδιος ο Ρομά, δύο μέρες μετά, κατάθεσε στο αστυνομικό τμήμα πως «δεν έγινε κάτι», ούτε ανεξήγητο είναι ούτε την ουσία αλλάζει.
ΥΓ.2 Αν ισχύει πως είχε και νοητικά προβλήματα, όλα τα παραπάνω ισχύουν στο διπλάσιο!

Γ.Β.