Δυο τραγούδια από το Ιωάννη Τσόκα .
Άνοιξη του 2023
Μια μάζα από σίδερο, προβάλλει μες στη φλόγα.
Ψυχές που βιάστηκαν, ν’ αφήσουν τα κορμιά.
Σαν ένα βρέφος, που ψάχνει για τη ρώγα.
Γυρεύει ο πόνος, νόθα παρηγοριά.
Σταμάτησε ο χρόνος, στης ράγας το πείσμα.
Χορεύει ο θρήνος κι η οργή χειροκροτά.
Ξεφλουδίσαν τα όνειρα, αφήσαν ένα ξύσμα.
Για να’ χουν όσοι έμειναν, πικρή τους συντροφιά.
Προστάζει η μοίρα, αθώων τη θυσία.
Σαν Ιφιγένειες, σε σύγχρονη σφαγή.
Χρυσάφι για ν’ αρπάξουν, του κόσμου τα θηρία.
Η άνοιξη ήρθε, μα η άνοιξη αργεί.
Ουράνιο τόξο
Χρόνια θαρρώ περίμενα, μήνες ή αιώνες...
Στα χέρια να σε σφίξω, να φύγουν οι χειμώνες.
Πότισα τις ελπίδες μου με πίκρα και με δάκρυ,
συνέχισα με το ‘‘εγώ‘‘ στην άκρη.
Με πόθο σε περίμενε μερόνυχτα γεμάτα,
το κλάμα της μες στη σιωπή, του πόνου η σονάτα.
Κι εκείνη ήταν στήριγμα σε ζέστη και σε κρύο,
συνέχιζε με πείσμα για τους δύο.
Ουράνιο τόξο ανέβηκε στον γκρίζο ουρανό μου,
ήρθες για να μείνεις πια μικρό μου!
Ουράνιο τόξο ανέβηκε στον γκρίζο ουρανό μας,
ήρθες για να μείνεις πια μικρό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου