Το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη είναι
μία σε βάθος και πλάτος πολιτική
αποκάλυψη σε εξέλιξη…
Μια μακάβρια και φρικτή
ακτινογραφία ενός συστήματος που αντιμετωπίζει ως αναλώσιμους τους ανθρώπους,
μια αποτρόπαια συμπύκνωση της επίθεσης που δέχονται χρόνια τώρα οι άνθρωποι του
μόχθου, οι νέοι και οι νέες και όχι μόνο φυσικά στις συγκοινωνίες-μεταφορές…
Γιατί οι νέοι και οι νέες
που εξαϋλώθηκαν και σακατεύτηκαν στα βαγόνια της καταστροφής είναι οι ίδιοι με
αυτούς που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους ως «ντελιβεράδες». Οι
ίδιοι που διώχνονται από τη δική τους χώρα μπροστά στο φάσμα της εξαθλίωσης. Οι
ίδιοι που καταστέλλονται στις πλατείες της Νέας Σμύρνης και αλλού. Είναι οι
ίδιοι που καλούνται να χύσουν το αίμα τους για τους Αμερικάνους αν χρειαστεί
όπως έχει δηλώσει ο Υπουργός Άμυνας… Είναι η ίδια γενιά με τους νέους της
Ουκρανίας και της Ρωσίας που σκοτώνονται και ακρωτηριάζονται στα πεδία των
μαχών ενός άδικου πολέμου.
Αλλά η δολοφονική λειτουργία
του συστήματος των ντόπιων και ξένων αφεντικών δεν… αδικεί ηλικίες: Πάνω από το
0,2% του πληθυσμού έχει ήδη ξεκληριστεί στις ανύπαρκτές ΜΕΘ της πανδημίας και
έχει ακόμα μέλλον αυτή η υπόθεση….
Το μαζικό έγκλημα οδήγησε σε
βαθιές και μαζικές… μετακινήσεις συνειδήσεων που ίσως ένα μέρος της κλίμακας
τους βλέπουμε στον παρόντα χρόνο μέσα
από τις αντιδράσεις και τα αντανακλαστικά των λαϊκών και νεολαιίστικων μαζών
που κατακλύζουν για μια εβδομάδα τους δρόμους.
Η επιμονή λαού και νεολαίας να μην
θέλει να αφήσει το «πεζοδρόμιο» -όπως είχε χαρακτηριστεί από τον «Εθνάρχη»
Καραμανλή παλιότερα ο λαϊκός αγώνας- ανατρέπει τους σχεδιασμούς (όχι μόνο τους
εκλογικούς και κυρίως όχι αυτούς) του συστήματος. Υποχρεώνει δημοσιογραφικά
υποκείμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία του είδους του Παπαδημητρίου και
Ευαγγελάτου να είναι (Άκουσον! Άκουσον!) με τις διαδηλώσεις!
Επιβάλει στην άπραγη ΑΔΕΔΥ
να κηρύξει απεργία, στον Σύριζα -συνέταιρο στο μαζικό έγκλημα όταν ήταν
κυβέρνηση- να μην τολμά να εμφανιστεί συγκροτημένα στις διαδηλώσεις και όλους
αυτούς που θα ήθελαν να περιοριστεί το «κακό» στα μαύρα μπαλόνια,στα λουλούδια
και τα κεριά, στη συντεταγμένη «αγωνιστική» πορεία προς τις εκλογές, να
αλλάζουν προσωρινά την ατζέντα τους!
Ποιος όμως εγγυάται το «ποτέ
ξανά!» και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η επιχείρηση συγκάλυψης μέσω της …
κάθαρσης (αυτό τον όρο επικαλέστηκε ο νέος Υπουργός Μεταφορών);
Γιατί πλείστα τα ερωτήματα
όμως ένα είναι σίγουρο : αυτοί που είναι δήθεν σήμερα με λαό και την νεολαία
περιμένουν στην επόμενη στροφή για να συμβάλουν στην καθήλωση του. Και στην
καταστολή του. Γιατί επείγονται όλοι, χτεσινοί, προχτεσινοί και αυριανοί εγκληματικοί
διαχειριστές και θα συνεργήσουν όχι μόνο για να μην υπάρξει καμία ασυνέχεια
στην αντιλαϊκή επίθεση αλλά αντίθετα να κλιμακωθεί! Αυτό επιδιώκουν. Αυτό
μεθοδεύουν.
Ας μιλήσουμε τη γλώσσα του
ρεαλισμού: Θα κάνουν το παν για να «τουμπάρουν» την κατάσταση μόλις εμφανιστούν
τα πρώτα δείγματα ύφεσης στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Καμία δικαίωση δεν θα
υπάρξει για τα θύματα που όπως προκλητικά γράφτηκε και ειπώθηκε θυσιάστηκαν
λέει για να γίνουν καλύτεροι οι σιδηρόδρομοι! Όποιος ποντάρει απλά στο «ποτέ
ξανά» έκων-ακών, καθηλώνει το κίνημα των δρόμων, ενισχύει το παραμύθι της
δικαίωσης-ψευτοκάθαρσης!
Η μόνη δικλίδα ασφαλείας
είναι να συνεχίζει να βρίσκεται στους δρόμους ο λαός και η νεολαία, να
συγκροτηθεί ο λαϊκός αγώνας στη δουλειά, στις σχολές, στα σχολεία, στις
γειτονιές. Με συνελεύσεις, συζητήσεις και νέες κινητοποιήσεις και απεργίες. Με
το άνοιγμα της «βεντάλιας» στα ζωτικά αιτήματα πάλης του λαού και της νεολαίας
πέρα -φυσικά- από αυτά για φτηνές και ασφαλείς μεταφορές.
Να επιδιωχτεί ένα αγωνιστικό
άλμα στη διεκδίκηση ζωής με δικαιώματα που κανέναν προεκλογικό πρόγραμμα από
μόνο του, καμία ενίσχυση κανενός κόμματος, πολύ περισσότερο καμία κυβερνητική
εναλλαγή διαχειριστών του εγκλήματος δεν πρόκειται να προσφέρει.
Να μη βουλιάξει ο αγωνιστικός
λαϊκός και νεολαιίστικος παλμός στο βούρκο των εκλογικών αυταπατών.
Γιατί το έγκλημα πέρα από μαζικό είναι διαρκές
και διαχρονικό.
Δεν είναι μία στιγμή…
Δημήτρης Μάνος μέλος του ΚΚΕ
(μ-λ).
ΥΓ. Οι λαϊκές μάζες και κυρίως η νεολαία όταν βρίσκεται στο δρόμο αναγνωρίζουν καθαρά τον εαυτό τους, πραγματικά αποκαθαρμένο από την ιδεολογική τρομοκρατία των κυρίαρχων τάξεων. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για τη γενικότερη ανατροπή. Όπως λέει ο ποιητής και η Φαραντούρη ερμηνεύει υπέροχα: «Παντέρμη τώρα τι ζητάς; Ζητάω εκείνο που ζητώ. Ζητάω την ίδια εμένανε»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου