ΣΥΡΙΖΑ: Τα 6+1 βήματα της ανεδαφικής αστικής αντιπολίτευσης

Τείνει να γίνει καθεστώς. Η «σε βάθος 4ετίας» κριτική τού ενός στον άλλον ή μονομερής εξαγγελία. Η «κοσμογονία του σωτηρίου έτους… 2027», λοιπόν, διατρέχει – μετά τη ΝΔ – και τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, ο λαός πρέπει να περιμένει άλλα τέσσερα χρόνια. Και αυτό από το 2ο σε δύναμη κόμμα, που προορίζεται για την, θα δούμε ακριβώς ποια, αντιπολίτευση. Δεν συζητάμε, βέβαια, για το 1ο!

Η παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο Χαλάνδρι και η συνέντευξη Τύπου, δύο μέρες μετά, στο Ζάππειο είναι αποκαλυπτικές. Με βαρύγδουπες εκφράσεις περί «αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου» της χώρας επιχειρείται να εμφανιστεί το «χάσμα» που δήθεν υπάρχει με τη ΝΔ. Πρόκειται για ένα απατηλό αφήγημα προς το λαό, στραμμένο στα ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας. Μόνο που αυτά έχουν φανερά αποφανθεί ότι η εποχή «του κοινωνικού κράτους δικαίου», αποτέλεσμα άλλων ταξικών-κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, απλά δεν δεν τους χρειάζεται. Τα περί δημοκρατίας, ισότητας, κοινωνικής συνοχής και αναβάθμισης των θεσμών, προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, μείωσης των έμμεσων φόρων και προστασίας τμήματος της ακίνητης λαϊκής περιουσίας δεν υφίστανται γι’ αυτούς καν ως θέμα. Αυτή είναι και η μεγάλη… ατυχία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο ίδιο πλαίσιο τίθεται και η περιβόητη «σύγκλιση» με την ΕΕ. Η απόκλιση που διαπιστώνεται χρεώνεται αποκλειστικά στην πολιτική της ΝΔ. «Σήμερα δεν υπάρχει στον ορίζοντα δίλημμα αν θα μείνουμε Ευρώπη. Το θέμα είναι να γίνουμε Ευρώπη», δηλώνει ο Τσίπρας. Ποια ακριβώς: Αυτή των γάλλων εργαζομένων που δέχονται τα πυρά της «δημοκρατικής» κυβέρνησης Μακρόν και ξεσηκώνονται ή εκείνη των γερμανών βιομηχανικών εργατών που κερδίζουν αγωνιστικά μισθολογικές αυξήσεις; Αυτή του ισπανικού λαού που αναγκάζει την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις ή εκείνη των βρετανών υγειονομικών κι εκπαιδευτικών που συστρατεύουν ευρύτερα στρώματα για καλύτερη περίθαλψη και εκπαίδευση; Ένα είναι σίγουρο: οι λέξεις αγώνας, πάλη, διεκδίκηση είναι απαγορευμένες στις εξετάσεις που δίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μπορεί ο αρχηγός και τα στελέχη του να πραγματοποιούν ομιλίες ανά τη χώρα, πουθενά δεν παροτρύνεται, ωστόσο, ο λαός να κατέβει στο πεζοδρόμιο! Καμιά νύξη ή ακόμη και υπαινιγμός για την αναγκαιότητα αγώνων. Γι’ αυτή του την προσφορά ζητά αναγνώριση κι ανταμοιβή. Στο πλαίσιο αυτής της γραμμής, το ζήτημα του πολέμου, των αμερικανών φονιάδων και της εμπλοκής της χώρας μας σε αυτόν έχουν εξοβελιστεί από κάθε αναφορά.

Ας πάρουμε μια γεύση, ωστόσο, της «έκθεσης ιδεών» που κατατίθεται σαν αντιπολιτευτική, τάχα μου, γραμμή κι εναλλακτική διαχείριση. «Δίκαιη, βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη», «ενίσχυση του εισοδήματος (πόσο;)-αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, με φορολόγηση των υπερκερδών των εταιριών ενέργειας και των διυλιστηρίων». «Επαναρύθμιση της αγοράς εργασίας, νέο ΕΣΥ (κι αυτός), ποιοτικά δημόσια και δωρεάν σχολεία, πανεπιστήμια και μεταπτυχιακά». «Κοινωνική προστασία για όλους, ως λύση και στο δημογραφικό». «Προστασία της 1ης κατοικίας». Θα άξιζε, πράγματι, κανείς να βάλει δίπλα δίπλα τα προγράμματα (λέμε, τώρα) ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για να διαπιστώσει την… άβυσσο! Και μην ξεχνάμε: πρόκειται για ένα «απόλυτα κοστολογημένο πρόγραμμα» που επιζητά σύγκριση με το αντίστοιχο της ΝΔ. Γιατί ό,τι βγαίνει από την αριστερή τσέπη πρέπει να μπαίνει στο πολλαπλάσιο στη δεξιά!

Ας έρθουμε, τώρα, στην κατηγορία περί «κρυφής ατζέντας» της Πειραιώς που εκτοξεύει η Κουμουνδούρου. Λες και όλα τα αστικά κόμματα (του ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς, συμπεριλαμβανομένου) υπήρξαν ποτέ ειλικρινή απέναντι στο λαό. Ο Τσίπρας προέβη στην… μεγάλη αποκάλυψη: άλλα γράφει το προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και άλλα έστειλε ως απελθούσα κυβέρνηση στα επιτελεία της ΕΕ ως μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής. Παλιά μας τέχνη κόσκινο! Υπάρχουν ράμματα για τη γούνα και των δύο. Τι πιο χαρακτηριστικό από τον κάλπικο και αποπροσανατολιστικό τίτλο: «Ελλάδα 2027: Δίκαιη κοινωνία-Ευημερία για όλους». Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναζεσταίνει το ξυνισμένο φαΐ των απατηλών συνθημάτων της προηγούμενης δεκαετίας. Εδώ πρόκειται για σκόπιμη εξαπάτηση του λαού. Αν δικαιολογήθηκε για «αυταπάτες την… πρώτη φορά», σήμερα τις ξανασερβίρει με το ίδιο ακριβώς αφήγημα. Ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που να χωράνε όλοι! Στην πραγματικότητα, αυτό που διακηρύσσει είναι η υποταγή των εργαζόμενων, του λαού και της νεολαίας στην παντοδυναμία του συστήματος. Το πολύ πολύ αυτό να επιδείξει κάποια «κοινωνική ευαισθησία»! Σαν τα επιδόματα επαιτείας της ΝΔ που γνωρίζει κι αυτός πολύ καλά ότι ολοκληρώνουν τον κύκλο τους στα τέλη του τρέχοντος χρόνου. Γιατί να το κρύψουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, άλλωστε;

Διαπιστώνει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ τα εξής «τρομακτικά» στις εξαγγελίες της ΝΔ: Το νέο μισθολόγιο των εργαζομένων στο Δημόσιο, που σχεδιάζεται να εφαρμοστεί από 1/1/2024, θα έχει αυξημένο κόστος σε σχέση με το ισχύον μόνο 0,3%. Η αγοραστική δύναμη του λαού θα μειωθεί τα επόμενα χρόνια κατά 730 εκατομμύρια ευρώ. Θα υπάρξει μείωση των καταναλωτικών δαπανών του κράτους κατά 10%. Μέσα στην επόμενη 4ετία, η μέση ονομαστική αύξηση μισθών θα είναι της τάξης του 12,8%. Ήδη εισπράττονται 6 δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω για το ’22 και το ’23 από την απογείωση των έμμεσων φόρων. Εκεί δε που περισσεύει η υποκρισία όλων, λόγω των διαχρονικών εγκληματικών ελλείψεων σε προσωπικό, εξοπλισμό και υποδομές που συντέλεσαν στους θανάτους του τελευταίου διαστήματος, είναι η υγεία. «Απεταξάμην» τη διαλογή ασθενών! Μόνο που αυτή έχει γίνει σταθερότητα και κανονικότητα χρόνια τώρα. Λόγω της έλλειψης προσωπικού. Εξαιτίας της ανυπαρξίας μέσων. Ο κυνισμός των (μαρτυριάρηδων, έτσι δεν αλληλοαποκαλούνται;) στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξοργιστικός! Οι άνθρωποι του λαού είναι αναλώσιμοι σε κάθε στιγμή της ζωής τους. Ιδιαίτερα αυτοί που «κοστίζουν» περισσότερο. Στον Καιάδα, επομένως! Η αντίληψη τέτοιων δηλώσεων δεν είναι καινούργια. Είναι απόλυτα συμβατή με τη φύση και το χαρακτήρα του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης. Έχει εκφραστεί από πολλούς και διάφορους και με διαφορετικές αφορμές κατά το παρελθόν…

Η κατάληξη όλου αυτού του «πονήματος» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι; Μα, φυσικά, η «εξασφαλισμένη» χρηματοδότηση των εξαγγελιών του, που μπορεί να «αποδειχθεί» αν πάνε τα οικονομικά προγράμματα των δύο σε «ανεξάρτητο κριτή», και το κάλεσμα του Τσίπρα στο Μητσοτάκη για… τηλεμαχία! Εδώ είμαστε. Ο καβγάς γίνεται για την υφαρπαγή ψήφων και τίποτε περισσότερο. Γιατί για τη «φερεγγυότητα» και των δύο έναντι των συμφερόντων του συστήματος δεν τίθεται θέμα. Ο λαός είναι αυτός που θα δείξει αν θα «φάει το παραμύθι» μπροστά στις νέες εκλογές. Γιατί, για το κοινωνικό-ταξικό πεδίο, είμαστε σίγουροι ότι σύντομα θα υπάρξουν οι απευκτέες για τους δυνάστες του λαού αποδείξεις!