ΝΔ - Μητσοτάκης και αυτοδυναμία. Αυτοσκοπός ή αναγκαιότητα των κέντρων εξουσίας;

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μάη έδωσαν ένα ισχυρό προβάδισμα στη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη μπροστά στις εκλογές της 25 Ιούνη, για τη συγκρότηση κυβέρνησης με αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τη μία πλευρά, ενώ, από την άλλη, η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ αφήνουν ένα «κενό» στο αστικό πολιτικό σύστημα, που μένει χωρίς μία ισχυρή εφεδρεία. Έναν «πυλώνα» του αστικού πολιτικού συστήματος ο οποίος μπορεί να φανεί «χρήσιμος» σε κάθε περίπτωση ανάγκης μπροστά σε σοβαρές και απαιτητικές εξελίξεις, είτε αυτές έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ είτε με την κάλυψη των απαιτήσεων της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Αυτό που διαμόρφωσαν οι εκλογές της 21 Μάη είναι μία κατάσταση για έναν και μοναδικό κυβερνητικό διαχειριστή, ο οποίος καλείται να «πάρει πάνω του» την εφαρμογή της άγριας επίθεσης στο λαό και ταυτόχρονα την πλήρη ευθυγράμμιση στις επιταγές των ιμπεριαλιστών τόσο στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία όσο και στα άλλα κρίσιμα μέτωπα των Δυτικών Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Για το πρόβλημα του «κενού» της αντιπολίτευσης, τα κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από τη χώρα θα «περιμένουν» και τις εκλογές της 25ης Ιούνη και τα αποτελέσματά τους, για να δρομολογήσουν εξελίξεις. Για εκείνο που δεν μπορούν να περιμένουν είναι ο σχηματισμός μιας ισχυρής κυβέρνησης με αντιλαϊκό χαρακτήρα και πλήρως υποταγμένη, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους, στις απαιτήσεις τους.

Από την άποψη αυτή, ο εκβιασμός του Μητσοτάκη προς το λαό ότι εάν δεν έχει ισχυρή αυτοδυναμία θα προσφύγει και σε τρίτες εκλογές και μάλιστα μέσα στον Αύγουστο, για να πετύχει το στόχο του, δεν αποτελεί έναν αυτοσκοπό δικής του πολιτικής ενίσχυσης και εξουθένωσης των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά μια αναγκαιότητα, έναν μονόδρομο, για τα κέντρα εξουσίας. Και καθώς ο εκβιασμός της 21 Μάη για σταθερότητα και κανονικότητα έναντι της ακυβερνησίας και των περιπετειών μίας ασταθούς κυβέρνησης συνεργασίας λειτούργησε, ιδιαίτερα στα μεσοστρώματα, τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτικός, για να αποφευχθούν τυχόν εκπλήξεις στα εκλογικά αποτελέσματα της 25ης Ιούνη.

Η άγρια επίθεση που προγραμματίζει να εξαπολύσει ο Μητσοτάκης και η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ σε όλα τα πεδία και σε βάρος του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας έχει ανάγκη μιας ισχυρής εκλογικής ενίσχυσης έτσι ώστε να τη χρησιμοποιήσει για να καθυποτάξει τις λαϊκές αντιστάσεις και διεκδικήσεις που θα ξεσπάσουν. Καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι το χάσμα που αναδείχθηκε ανάμεσα στο λαό και το σύστημα με το έγκλημα στα Τέμπη δεν «μπαζώνεται», αλλά θα διευρυνθεί και θα βαθύνει όσο θα κλιμακώνεται η αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική. Μια πολιτική που απειλεί να σαρώσει ό,τι υπολείμματα δικαιωμάτων και καταχτήσεων έχουν απομείνει στο λαό και να επιβάλει μία μακρόχρονη ταξική – πολιτική κυριαρχία, υπηρετώντας με συνέπεια τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.

Από την άποψη αυτή, ο Μητσοτάκης και η ΝΔ επιδιώκουν την ισχυρή αυτοδυναμία για να την κραδαίνουν σαν πολιτικό όπλο απέναντι στο λαό την επομένη μέρα, όταν θα ξεδιπλώνουν την επίθεση στην περίθαλψη, την κοινωνική ασφάλιση, την εκπαίδευση, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες, για να δημιουργηθούν τα πλεονάσματα που απαιτεί η Κομισιόν της ΕΕ και η κερδοφορία του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Την ισχυρή αυτοδυναμία θα κραδαίνει σαν πολιτικό όπλο απέναντι στο λαό όταν θα σφίγγει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και θα «χώνεται» όλο και πιο βαθιά στα πολεμικά τους σχέδια στον πόλεμο της Ουκρανίας καθώς και όταν θα κλείνει «εκκρεμότητες» στην Κύπρο και στο Αιγαίο για την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Απέναντι στον εκβιασμό Μητσοτάκη για ισχυρή αυτοδυναμία, τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ καλούν το λαό να μη δώσει την «παντοδυναμία» στη ΝΔ και να τα ενισχύσει ως εκλογικά – κοινοβουλευτικά αναχώματα. Μόνο που είναι τα κόμματα αυτά, πυλώνες του συστήματος, που με την πολιτική τους είτε ως κυβερνητικοί διαχειριστές είτε ως αντιπολίτευση έστρωσαν το δρόμο και ενίσχυσαν τη δεξιά πολιτική και τώρα «κλαψουρίζουν» για τον κίνδυνο της «παντοδυναμίας» ΝΔ – Μητσοτάκη.

Με έναν ανάλογο τρόπο κινείται και το ΚΚΕ το οποίο… εγγυάται 100% «μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση» από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Όπως αυτήν που άσκησε απέναντι στο νόμο Χατζηδάκη που θα «έμενε στα χαρτιά» ή όταν ψήφιζε για το 600άρι στα σώματα καταστολής ή όταν «σήκωσε χειρόφρενο» στις κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, μόλις ο Μητσοτάκης προκήρυξε εκλογές για τις 21 Μάη.

Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται ισχυρή επιχειρηματολογία για το αν και κατά πόσο μπορούν να παίξουν το ρόλο του αναχώματος απέναντι στην άγρια επίθεση κόμματα όπως το ΜέΡΑ25 και η «Πλεύση» της Κωνσταντοπούλου. Πολύ περισσότερο τα διάφορα ακροδεξιά – φασιστικά κόμματα και μορφώματα που παρουσιάζονται σαν «σωτήρες» ενώ δεν είναι τίποτα άλλο από το μακρύ χέρι του συστήματος και πρόθυμα για συμμετοχή σε κάθε αντιλαϊκό σχέδιο και τρομοκράτησης του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

Στους πολιτικούς – εκλογικούς εκβιασμούς της ΝΔ, του Μητσοτάκη αλλά και συνολικά του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης, ο λαός έχει να διαλέξει τον «δικό του δρόμο». Τον δρόμο της Οργάνωσης, της Αντίστασης και της Διεκδίκησης. Τον δρόμο της αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος. Κανένας πολιτικός – ταξικός αντίπαλος του λαού δεν είναι «παντοδύναμος» όταν οι εργατικές – λαϊκές μάζες ξεχυθούν στον δρόμο του αγώνα και στηριχτούν στις δυνάμεις τους.