Αποχαιρετούμε με βαθιά οδύνη, ένα πλάσμα με απέραντη ανθρωπιά, αξιοπρέπεια και γενναιότητα. Έναν άνθρωπο δοτικό, μοναδικό. Μια γυναίκα που αγάπησε, λάτρεψε, αγαπήθηκε και λατρεύτηκε.
Για όλα τα θέματα που μας απασχολούσαν η Αφροδίτη ήταν εκεί για όλους και για όλα, ακροάτρια, εμψυχώτρια, με πρωτόβουλη διάθεση και έτοιμη να δίνει λύσεις. Είχε μια καλή κουβέντα για όλους.
Σήμερα, «φεύγει» από κοντά μας η Αφροδίτη, η εκπρόσωπος μιας γενιάς που μεγάλωσε και ωρίμασε πια, μιας γενιάς που είχε την τύχη να ζήσει και να αγωνιστεί σε μεγαλειώδεις μάχες του νεολαιϊστικού και εργατικού κινήματος.
Αυτές τις οδυνηρές μέρες δεχτήκαμε μηνύματα συμπαράστασης και έκφραση βαθιάς θλίψης από ανθρώπους που γνώρισαν την Αφροδίτη, όλα αυτά τα χρόνια. Στις αρχές του 90 στη Φιλοσοφική Σχολή, στα χρόνια του Συλλόγου Αδιορίστων –που η Αφροδίτη πρωτοστάτησε στη σύσταση και στη λειτουργία του στη Θεσσαλονίκη, στο Σωματείο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια, στο οποίο διετέλεσε πρόεδρος, στις ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, στις οποίες είχε εκλεγεί μέλος στα Διοικητικά Συμβούλια.
Όλοι τη θυμόμαστε ως αγόγγυστη αγωνίστρια αλλά και ως άνθρωπο με εξαίρετο ήθος, με ζεστό χαμόγελο, με πραγματικό νοιάξιμο για τον άλλον. Η Αφροδίτη είχε και μια απίστευτη σεμνότητα. Δεν παραδεχόταν ούτε στον εαυτό της τη μεγαλοσύνη της και την αξία της.
Η Αφροδίτη δεν ήθελε ποτέ να στενοχωρεί και να πικραίνει κανέναν. Αυτή η επιθυμία της είναι το μόνο που μπορεί να δώσει δύναμη από εδώ και στο εξής στο λατρευτό της σύντροφο, Σταύρο, τους γονείς , τα πεθερικά και τους πολυαγαπημένους της συγγενείς.
Για ορισμένους ανθρώπους τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν το μεγαλείο τους. Η Αφροδίτη ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Αφροδίτη μας, θα σε έχουμε πάντα στη μνήμη και στην καρδιά μας. Με τις πράξεις σου και το έργο σου θα μείνεις ΑΘΑΝΑΤΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου