Έννοιες που συσκοτίζουν και καθόλου δεν διαφωτίζουν.
Είναι γεγονός ότι η δολοφονία του Αντώνη Καριώτη προκάλεσε οργή και αποτροπιασμό σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Στο πρόσωπο του δολοφονημένου η εργατική τάξη και ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου βλέπουν την συνεχιζόμενη απαξίωση της ίδιας της ζωής τους (οι κηφήνες των αστικών τζακιών δεν μετακινούνται με ferry). Νιώθουν ξανά να φωτογραφίζεται ο πραγματικός εις βάρος τους ταξικός συσχετισμός που κάθε μέρα εκδηλώνει τις εκφράσεις του στα σύγχρονα κάτεργα.Τα εργοστάσια, τα ματωμένα θερμοκήπια, οι υπερεντατικοί ρυθμοί δουλειάς στη γαλέρα του τουρισμού, πιστοποιούν στα μάτια της εργατιάς, του κόσμου του μόχθου και των παιδιών του ότι οι όροι επιβίωσης όλο και δυσκολεύουν το να βγει ο μήνας και συνολικότερα να τα βγάλουμε είς πέρας.
Την ίδια στιγμή που η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος φτάνει να κανονικοποιεί τη συζήτηση για τη χρήση πυρηνικών στο μεγαλύτερο άδικο πόλεμο μετά το β παγκόσμιο. Ο οποίος μετράει πλέον κοντά τις 500.000 σακατεμένους και νεκρούς. Συζήτηση που τίθεται στο πεδίο αλλά και εισάγεται σαν ενδεχόμενος τρόπος για την εξεύρεση πολεμικής λύσης ή και απάντησης στο ενεργειακό ζήτημα.
..και με χολιγουντιανό αέρα πολιτιστικά στις αίθουσες των κινηματογράφων αυτές τις μέρες.
Η μικροαστική ευαισθησία σκίζει τις σάρκες της και χοροπηδάει βρίζοντας τους συνήθεις ύποπτους.
Την.. "εκφασισμένη/αποκτηνωμένη" κοινωνία. Και όλοι εναντίων όλων και ο σώζων εαυτό, στρουθοκάμηλος!
Είναι βαθιές οι ρίζες του ελιτισμού και της αφ' υψηλού αντίληψης των Φιλισταίων.
Μη αναλαμβάνοντας καμία ευθύνη για την Αντίσταση και την Πάλη στην υφιστάμενη πραγματικότητα διαχρονικά κουνούν το δάκτυλο σε αυτούς που σταθερά βαδίζουν προς την "απανθρωπιά". Τους κολασμένους, την πλέμπα, τους αμόρφωτους, τους προλετάριους.
Μα είναι οι καταραμένες οι αντιθέσεις και η πραγματικότητα πολύ πεισματάρικες υποθέσεις.
Η στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των εργαζομένων λαϊκών μαζών που στις μέρες μας γνωρίζει σημαντικές επιταχύνσεις, και βάθεμα και άπλωμα. Διαμορφώνει τον κόσμο της βαρβαρότητας.
Διαμορφώνει όμως και τους νεκροθάφτες του αυτό το σύστημα. Άξεστους νεκροθάφτες, ακούν για το 13ωρο και ξεκινούν για τη βάρδια στο εργοστάσιο το εργοτάξιο σερβίρουν σε άπτεστα τουριστικά εγγλέζικα, μιλάνε σπαστά ελληνικά στις οικοδομές και στα χωράφια που ποτίζει ο ιδρώτας τους, έχουν σκούρο δέρμα, (καμιά φορά οι "ευαίσθητοι" τους συναντούν στις παραλίες της Μεσογείου νεκρούς), για την ώρα. Πάντως τους γεννά και θα συνεχίσει να τους γεννά.
Δεν μιλάνε εύκολα, δύσκολα παίρνουν θέση στους καιρούς μας. Δεν είναι καιροσκόποι.
Αντιλαμβάνονται. Ξέρουν, ό,τι έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν. Δεν είναι λίγοι μα νιώθουν μόνοι. Εδώ ήρθαμε.
Η αποσυγκρότηση, διάλυση αποσύνθεση, του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και η ήττα του, κάνει απαιτητική την υπόθεση αυτή.
Από πού να ξεκινήσουν αυτοί που διαβάζουν την εποχή.
Από τα "λίγα", τα απλά που είναι δύσκολο να γίνουν. Αντίσταση ως ορισμό της φάσης και άρα τον καθηκόντων που προκύπτουν από αυτή την ανάγνωση -διαπίστωση. Αντίσταση και Πάλη, απέναντι στο κεφάλαιο, απέναντι στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία και φιλοσοφία του σκότους.
Έξω και πέρα από ελιτίστικους μικροαστικούς αφορισμούς, το βασίλειο της ελευθερίας θέλει πολύ κόπο, χρόνο και απόφαση για να οικοδομηθεί. Δεν είναι εγκεφαλικό σχήμα, δεν κλείνεται σε σέχτες. Αφορά τις μάζες και μόνο αυτές είναι αρμόδιες να το στήσουν στο βάθρο του αρχικά ξανά ως όραμα και μέσα από την πάλη και με όρους πάλης να το οικοδομήσουν.
Νίκος Κοκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου