Κι εσύ που νόμιζες ότι αλλιώς πρέπει να πάνε τα πράγματα!

Προτάσεις συσπείρωσης και κοινής δράσης από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Κ-ΣΧΕΔΙΟ – ΑΡΑΝ, καλέσματα συμπόρευσης προς όλους από ΚΚΕ, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη αυτές τις μέρες κι εσύ χαίρεσαι γιατί -έστω και αργά- την ώρα που η επίθεση «σπάει κόκκαλα», η Αριστερά, επιτέλους, αφυπνίζεται και σαλπίζει αγωνιστικό κάλεσμα για οργάνωση και αγώνα, για συγκρότηση μετώπων πάλης, για Αντίσταση και Διεκδίκηση. 

Μόνο που όταν διαβάζεις τις προτάσεις και τα καλέσματα  αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι ακριβώς έτσι όπως νόμιζες ή ήθελες να πιστεύεις. Μύρισαν… εκλογές μέσα στον χειμώνα της ακρίβειας και της φτώχειας, του πολέμου στην Ουκρανία και της σφαγής στη Γάζα, της ισοπέδωσης της δημόσιας εκπαίδευσης και της περίθαλψης, της καταστολής στα σωματεία, των απαγορεύσεων στη διαδήλωση και την απεργία. 

Και τι εκλογές! Ευρωεκλογές! Για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο της ΕΕ των πολέμων, της λιτότητας και της άγριας εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, της καταλήστευσης του πλούτου των εξαρτημένων χωρών. Εκλογές που δεν έχουν νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή τους ούτε οι λαοί στην Ευρώπη ούτε ο ελληνικός λαός, αλλά η Αριστερά «μας», πρώτη και καλύτερη, τρέχει να πάρει θέση στην αφετηρία του «αγώνα». 

Και να τα καλέσματα συμπόρευσης από το ΚΚΕ, που πλέον ως ναυαγοσώστης περισυλλέγει όλα τα «ταξικά ναυάγια» (έτσι αποκαλούσε όλους τους αγωνιστές και τις οργανώσεις που ήταν σε αντίθεση απέναντί του) για «100% αντιπολίτευση»: με προτάσεις νόμου στη Βουλή, υπεύθυνη στάση στα «εθνικά» θέματα, πλήρη συμμόρφωση στην αστική νομιμότητα στον εργατικό συνδικαλισμό, αλλά με μεγάλη διάθεση για... εικονικές μάχες και αγώνες. Τόσες που όταν ανοίγεις τον 902 νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε προεπαναστατική περίοδο και ας μην έγινε ούτε μία πανεργατική απεργία ενάντια στο νέο αντιλαϊκό προϋπολογισμό!

Αλλά, γιατί και από τι να «ζοριστεί» η ηγεσία του ΚΚΕ; Η τακτική του όχι απλώς δεν κριτικάρεται και δεν βρίσκει απέναντί της προσπάθειες για συγκρότηση πραγματικού κινήματος εργαζόμενων και νεολαίας ενάντια σε κυβέρνηση, κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές, αλλά βλέπει να συνωστίζονται  στην «ουρά» του οργανώσεις και αγωνιστές που τους έχει κατακλύσει η απελπισία και η ανημπόρια και αναζητούν ένα «υπεύθυνο» στήριγμα. Και αντί αυτή η ηγεσία να είναι απολογούμενη για τις ευθύνες της απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, παριστάνει τον «εμψυχωτή» του κινήματος. 

Και τι να πρωτοθυμηθείς από τα σύγχρονα (για να μην πάμε στα «παλιά»); Ότι βρέθηκε κόντρα σε κάθε αγωνιστική έξαρση του κινήματος, όπως του ξεσηκωμού της νεολαίας το 2006-2007 ενάντια στον νόμο-πλαίσιο και της κατάργησης του άρθρου 16; Ότι τον Δεκέμβρη του 2008 πρόσεχε να μην «σπάσει καμιά βιτρίνα»; Ότι στον απεργιακό ξεσηκωμό του 2010-2012 και στις «πλατείες» πάντα ήταν αλλού και μόνο του; Ότι σε κάθε κρίσιμη φάση για το αστικό πολιτικό σύστημα έδινε διέξοδο στις... εκλογές; Ότι έφτιαξε «νέα» θεωρία για τους εργατικούς αγώνες, που δήθεν «δεν αρκούν» αν δεν συναντηθούν (στις κάλπες) με το ΚΚΕ; Ότι υιοθέτησε πλήρως την αστική επιχειρηματολογία περί «ασύμμετρης απειλής» των μεταναστών στον Έβρο; Ότι ψήφισε τα επιδόματα στα σώματα καταστολής; Ότι ακόμα θα άναβε κεριά έξω από τους σταθμούς του ΟΣΕ, αν δεν ξεκινούσαν οι μαχητικές διαδηλώσεις από την πρώτη μέρα για το έγκλημα στα Τέμπη; Ότι έκλεισε αυτές τις κινητοποιήσεις για να προετοιμαστεί για την «μάχη των μαχών» τις επόμενες εκλογές; Ότι δεν « πρόκαμε» να συμμετέχει στις πρώτες διαδηλώσεις αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, αν δεν τελείωνε ο δεύτερος γύρος των εκλογών του Οκτώβρη; Και με τι θέση; Τα «δύο κράτη στα σύνορα του 1967», όπως ψήφισαν ΟΛΑ τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου!

Πού είδες ότι η εκλογική ενίσχυση, όπως διατυμπανίζει η ηγεσία του ΚΚΕ, δυναμώνει τους αγώνες; Πρώτη δύναμη στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και σε δεκάδες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, πρώτη δύναμη η Πανσπουδαστική στους φοιτητικούς συλλόγους, ενίσχυση στις βουλευτικές εκλογές, ενίσχυση σε δημοτικές και περιφερειακές. Και λοιπόν; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος; Η ενίσχυση στις ευρωεκλογές... για να δυναμώσουν οι αγώνες!

Τόσο στην ηγεσία του ΚΚΕ όσο και σε όλες τις οργανώσεις-κόμματα-συλλογικότητες που προετοιμάζονται για τις Ευρωεκλογές δεν τους «περνάει από το μυαλό» ένα Μέτωπο πάλης ενάντια στην ΕΕ που θα μπορούσε να εκφραστεί στις ευρωεκλογές με Αποχή από αυτές, δημιουργώντας έτσι ένα πραγματικό ρήγμα ανάμεσα στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, από τη μία μεριά, και την ιμπεριαλιστική ΕΕ, την ντόπια κεφαλαιοκρατία και το αστικό πολιτικό σύστημα, από την άλλη. Ένα πολιτικό-ταξικό ρήγμα που πραγματικά μπορεί να στηρίξει και να δυναμώσει τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.

«Γίνονται αυτά τα πράγματα;» θα ρωτήσεις. Για να πάνε αλλιώς τα πράγματα, πρέπει να τα σπρώξεις αλλιώς, σύντροφε!

Γρηγόρης Ανδρεάτος

Στέλεχος του ΚΚΕ(μ-λ)