Για τις μέχρι τώρα φοιτητικές κινητοποιήσεις στο Καρλόβασι της Σάμου

Συμπληρώθηκαν δύο εβδομάδες κινητοποιήσεων ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα δικαιώματα της νεολαίας που αφορούν τις σπουδές και το μέλλον της. Το ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο διαδέχεται το άλλο έχοντας ως στόχευση τον αποκλεισμό μεγάλου τμήματος νέων απ’ την τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς επίσης και την συνολική υποβάθμιση όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Με αιχμή το νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων η κυβέρνηση και το σύστημα θέλει να κλείσει έναν λογαριασμό πολλών δεκαετιών με την φοιτητική και μαθητική νεολαία αλλά και με τον λαό γενικότερα. Λιγότερες σπουδές, χειρότερες σπουδές, λιγότερα δικαιώματα, χειρότερο μέλλον.

Η απάντηση της νεολαίας μέχρι στιγμής δείχνει, σε αντίθεση με εκτιμήσεις που την παρουσίαζαν αδιάφορη, κουρασμένη και παραδομένη στο σύστημα, πως υπάρχει σφυγμός και διάθεση να παλέψει ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής της. Μαζικές συνελεύσεις, αποφάσεις καταλήψεων, μαχητικές διαδηλώσεις είναι μία πρώτη απάντηση στα σχέδια του συστήματος.

Μία διαφορετική εικόνα εμφανίζεται στο νησί τη Σάμου και στο Καρλόβασι ειδικότερα όπου εδράζονται τρία πανεπιστημιακά τμήματα. Απ’ την πρώτη κινητοποίηση (11/1) στην κεντρική πλατεία, μέχρι την χθεσινή (25/1) το ζήτημα όχι μόνο δεν φαίνεται να ανοίγει σε μαθητές, φοιτητές και στον λαό του νησιού, αλλά παίρνει χαρακτηριστικά αυτοαναφορικότητας και απομόνωσης, γεγονός που δυσκολεύει την ανάπτυξη αγώνων και αντιστάσεων.

Η πρώτη συγκέντρωση καλέστηκε απουσία γενικών συνελεύσεων, την Πέμπτη , 11/1, στις 18:00 στην πλατεία Καρλοβάσου. Στηρίχτηκε απ’ το εργατικό κέντρο Σάμου και το Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ, καθώς και από τα εκπαιδευτικά σωματεία και συμμετείχαν περίπου 50-60 φοιτητές και εργαζόμενοι. Αντί όμως να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την συγκρότηση φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων, με το ταυτόχρονο άνοιγμα του ζητήματος στην τοπική κοινωνία, οι δυνάμεις της ΠΚΣ και του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ επέλεξαν να το υποβαθμίσουν. Χωρίς αποφάσεις συλλόγων παρά μονάχα με ένα ψήφισμα του «συντονισμού» που έστησε η ΠΚΣ με του συλλόγους που ελέγχει και με την απόφαση να μην γίνει πορεία, φάνηκε εξαρχής πως η ΠΚΣ δεν έχει ούτε την θέληση αλλά ούτε και την ικανότητα να συσπειρώσει τους φοιτητές προς την κατεύθυνση του αγώνα.

Στην γενική συνέλευση του τμήματος ΜΠΕΣ,όπου την πλειοψηφία του ΔΣ κατέχει η ΠΚΣ, που έλαβε χώρα την επόμενη ημέρα, παραβρέθηκαν περίπου 35 φοιτητές, με αποτέλεσμα η απόφαση για κατάληψη της σχολής να μην μπορέσει ποτέ να υλοποιηθεί. Με δεδομένα τα παραπάνω η επόμενη συγκέντρωση καλέστηκε στις φοιτητικές εστίες, στη 1 το μεσημέρι, επιλογή που απέκοψε τους φοιτητές και του συγκεντρωμένους απ’ τον λαό της πόλης μιας και η εν λόγω εστίες βρίσκονται μακριά απ’ το κέντρο. Η παρουσία όμως μαθητών απ’ το ΕΠΑΛ καθώς και η πρωτοβουλία των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών να πιέσουν για διεξαγωγή πορείας, που τελικά πραγματοποιήθηκε, έδειξε ότι και δυνατότητες υπάρχουν και πως πολιτική είναι η απόφαση να μην αξιοποιηθούν απ’ την μεριά της ΠΚΣ και του ΚΚΕ. 

Και φτάσαμε στην χθεσινή συγκέντρωση που καλέστηκε και πάλι στις εστίες. Εντελώς άμαζη και χωρίς μαθητές αυτή τη φορά, αφού και η κατάληψη στο Γενικό Λύκειο έκλεισε μέσα σε 2-3 ημέρες αλλά και οι μαθητές του ΕΠΑΛ απουσιάζαν. Εξάλλου ο σύλλογος των Δασκάλων /Νηπιαγωγών, που ελέγχεται με 4 έδρες απ΄το ΠΑΜΕ, δημοσιοποίησε την απόφαση του για στάση εργασίας και συμμετοχή στην συγκέντρωση στις 10 το βράδυ της προηγούμενης ημέρας. Η ομιλία του προέδρου του συλλόγου του ΜΠΕΣ μέλος της ΠΚΣ, δεν άνοιξε κανένα απ’ τα κρίσιμα ζητήματα, περιορίζοντας μάλιστα το πρόβλημα σε τοπικό επίπεδο, οικονομικού χαρακτήρα για τυχόν συνέπειες στην τοπική κοινωνία σε ενδεχόμενο κλείσιμο των τμημάτων.

Όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω ένα και μόνο συμπέρασμα μπορούν να βγάλουν. Η χρόνια αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, η απουσία μαζικών διαδικασιών, και η πολιτική επιλογή της ΠΚΣ και του ΚΚΕ να μην ανοίξουν το ζήτημα στους φοιτητές και τον λαό, απομαζικοποιούν τις όποιες κινήσεις, απογοητεύουν έναν κόσμο που μπήκε ζεστά και αδρανοποιούν την νεολαία και του εργαζομένους μπροστά στην αντιδραστική επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά το ζήτημα δεν κλείνει. Η επίθεση είναι τέτοιου χαρακτήρα που δεν μπορεί παρά να παράγει οργή και αγανάκτηση στους κόλπους της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας. Τα παραδείγματα άλλων πόλεων σίγουρα γεννούν ερωτήματα σε μερίδα νεολαίας που βλέπει να απουσιάζουν αγωνιστικές διαδικασίες στο νησί και κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει τις εξελίξεις. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών απ’ την πρώτη στιγμή παρενέβησαν στις κινητοποιήσεις. Με πανό, προκηρύξεις και προσπάθεια να ανοίξει το ζήτημα στην τοπική κοινωνία. Με τις όποιες δυνάμεις διαθέτουν θα συνεχίζουν να περεμβαίνουν προσπαθώντας να σπάσει το κλίμα της απομόνωση και της απάθειας που προσπαθεί να επιβάλει η ΠΚΣ και το ΚΚΕ, για να δωθεί η ευκαιρία στην νεολαία να διαδηλώσει την αντίθεση της στις πολιτικές που της υποβαθμίζουν το παρόν και της υποσκάπτουν το μέλλον.