Συνέλευσης από μέλη της ΑΡΑΣ και της ΚΝΕ (εκ των όποιον κανένα μέλος και από τις δύο
δυνάμεις δεν ήταν μέλος του ΦΣ ΠΑΠΕΙ) έδειξαν πλήρη απαξίωση έως και προτροπές αποχώρησης των Αγωνιστικών Κινήσεων από την συζήτηση. Αυτό φανερώνει την στάση και την οπτική των δυνάμεων που ορκίζονται στο όνομα της «ενότητας» και της «ενιαιότητας». Κοινά
πλαίσια στη γενική συνέλευση, δύο πανό του συλλόγου στη διαδήλωση και οργανωτικές αντιπαραθέσεις στον δρόμο. Αυτή είναι η ενότητα που ευαγγελίζονται, ενώ αποκλείουν πολιτικές δυνάμεις από τη συγγραφή κοινού πλαισίου.
Στο κρίσιμο ζήτημα της τηλεεξεταστικής η συνδιαμόρφωση ΚΝΕ-ΕΑΑΚ κατέληξε στην πρόταση «Καμία εργαλειοποίηση της τηλεξεταστικής για την υπονόμευση του αγώνα και της κατάληψής μας» (που ακόμα και αυτή η διατύπωση δεν καταγγέλει καν τις τηλεεξετάσεις). Στο σφραγισμένο πλαίσιο που ανέβασαν τα ΕΑΑΚ η πρόταση εμφανίζεται. Δεν εμφανίζεται όμως στο σφραγισμένο
πλαίσιο που ανέβασε η ΚΝΕ. Αυτό εντάσσεται στην συνολική στάση αυτών των δυνάμεων που
βλέπουν τους συλλόγους ως σφραγίδα και δεν το έχουν σε τίποτα να σφραγίζουν διαφορετικά
κείμενα και να κατεβάζουν διαφορετικά πανό του Φοιτητικού Συλλόγου στις κινητοποιήσεις.
Άξια καταγγελίας είναι επίσης και η άρνηση της καταμέτρησης των ψήφων από την ΠΚΣ και τα
ΕΑΑΚ και η λήψη απόφασης, ενώ υπήρχε μεγάλο ενδεχόμενο να μην υπάρχει απαρτία. Η
δικαιολογία ήταν ότι είναι ξεκάθαρο το αποτέλεσμα και ότι δεν πρέπει να μπαίνουμε «εμπόδιο
στον αγώνα». Ωστόσο ήταν η ίδια η ΚΝΕ που έθετε ότι δεν γίνεται να πάρει η συνέλευση απόφαση
χωρίς απαρτία για την τηλεεξεταστική, ενώ μπορεί να πάρει για κατάληψη χωρίς να θέτει ζήτημα
για την τηλεεξεταστική! Όταν θέσαμε ότι πρέπει να γίνει καταμέτρηση των ψήφων πήραμε την
προκλητική απάντηση ότι είμαστε με την κυβέρνηση και την ΔΑΠ! Αυτές οι δυνάμεις
αντιλαμβανονται τις συλλογικές διαδικασίες ως σφραγίδες επικύρωσης των αποφάσεών τους,
χωρίς να σέβονται τους φοιτητικούς συλλόγους.
Η απαρτία δεν είναι ένα «γραφειοκρατικό» ζητήμα τήρησης του καταστατικού για τυπικούς λόγους,
αλλά για πολιτικούς. Για να παρθεί απόφαση από μια γενική συνέλευση θα πρέπει αυτή να
αντανακλά και να αντιπροσωπεύει τον Φοιτητικό Σύλλογο. Αν σήμερα αποδεχτούμε τέτοιες
πρακτικές, τότε η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ με ανάλογες πρακτικές και ακόμα λιγότερο κόσμο θα μπορούν
να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Άραγε θα είχαν την ίδια στάση οι ίδιες αυτές δυνάμεις αν
ένιωθαν ότι δεν μαζεύουν τις απαραίτητες ψήφους για να υπερψηφιστεί το πλαίσιό τους; Αυτές οι
πρακτικές δίνουν αφορμή στην ΔΑΠ να βγαίνει να μιλάει μειοψηφίες που κάνουν καταλήψεις. Η
υπόθεση της ανασυγκρότησης του Φοιτητικού Κινήματος και της μαζικοποίησης των αγώνων που
δίνει το φοιτητικό κίνημα, αφορά τους ίδιους τους φοιτητές οι οποίοι πρέπει να γίνουν υποκείμενο
πάλης, χωρίς να περιμένουν τους «εκλεγμένους σωτήρες» να λύσουν τα προβλήματά τους.
Ακριβώς για αυτό δεν μπορούμε να δεχτούμε να παίρνονται αποφάσεις για τους φοιτητές χωρίς
τους φοιτητές και χωρίς σαφή αποτελέσματα των αποφάσεων που παίρνονται.
Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών μέχρι τώρα είναι σίγουρα ελπιδοφόρες και μπορούν να νικήσουν.
Ενόψει και της ψήφισης πρέπει να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας για να μην περάσει το
νομοσχέδιο Πιερρακάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου