ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΘΗΝΑ - ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 11:00 π.μ.
Οι εργαζόμενοι της χώρας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στα δικαιώματά μας, αλλά και με την ωμή προκλητικότητα απ’ την πλευρά της κυβέρνησης. Το ίδιο το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση θίγεται καθημερινά για όλο και πιο πλατιές λαϊκές μάζες, που στενάζουν κάτω απ’ το βάρος της ακρίβειας και των συνεχών ανατιμήσεων σε καύσιμα, τρόφιμα και είδη πλατιάς κατανάλωσης. Την ίδια ώρα που το κεφάλαιο και οι εργοδότες αυξάνουν τα κέρδη τους, οι μισθοί για τον κόσμο της δουλειάς παραμένουν καθηλωμένοι.
Η αύξηση του κατώτατου για την οποία θριαμβολογούν ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά επιτελεία, δεν είναι παρά ψίχουλα, που δεν θα δώσουν καμιά πραγματική ανάσα στους εργαζόμενους. Όσοι τη λάβουν, αυτό που θα δουν στην τσέπη τους είναι μια αύξηση του μισθού κατά 39 ευρώ το μήνα (!!!), ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα, που αμείβεται με μισθό λίγο μεγαλύτερο του κατώτατου, δεν θα δει καμία απολύτως αλλαγή. Αυτά είναι τα όρια που βάζουν οι περιβόητες «αντοχές της οικονομίας» κι η «ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κερδών», όπως δηλώνει με θράσος η κυβέρνηση! Όρια φτώχειας και εξαθλίωσης για χιλιάδες εργαζόμενους.
Κούφιοι είναι και οι πανηγυρισμοί για το «ξεπάγωμα» των τριετιών, αφού ουσιαστικά η κυβέρνηση διαγράφει 12 ολόκληρα χρόνια προϋπηρεσίας των εργαζόμενων, ενώ πολλοί θα πρέπει να περιμένουν να δουν -αν δουν- την πρώτη αύξηση το 2027!
Μαζικός απεργιακός αγώνας ενάντια στην εργασιακή βαρβαρότητα!
Οι μισθοί πείνας κι η ανέχεια συμπληρώνονται απ’ τις απάνθρωπες συνθήκες που επιβάλλουν οι εργοδότες στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Συνθήκες κομμένες και ραμμένες στους αντεργατικούς νόμους της κυβέρνησης κι όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, και που μεθοδεύουν τη διάλυση των συλλογικών οργάνων και την επιβολή του κρατικού ελέγχου στις διαδικασίες των σωματείων, για να είναι οι εργαζόμενοι αφοπλισμένοι απέναντι στο όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Το πέταγμα εκατοντάδων εργαζόμενων στην ανεργία, με τα λουκέτα σε βιομηχανίες (Γιούλα, Sonoco) και το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ, τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα με θύματα νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, η εργασιακή βαρβαρότητα και η δουλειά όταν, όσο και με όποιους όρους βολεύει την εργοδοσία, απαιτούν την οργάνωση των εργαζόμενων. Οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση, με όρους ταξικού συνδικαλισμού, ανεξάρτητου απ’ το κράτος, και όχι με σωματεία που θα ελέγχονται απ’ το κράτος και την εργοδοσία!
Αυτή την κατεύθυνση φοβάται το σύστημα κι έχει εξαπολύσει δεκάδες πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις. Με πειθαρχικά, απολύσεις, σύρσιμο εργαζόμενων στα δικαστήρια για τη συνδικαλιστική τους δράση, επιδιώκει να σπείρει την τρομοκρατία και ν’ αποτρέψει τους εργαζόμενους απ’ τον συλλογικό αγώνα. Το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, το δικαίωμα στην οργάνωση και τη διεκδίκηση ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους και μόνο μαζικά μπορούν να το υπερασπιστούν.
Η απεργία στις 17 Απρίλη να γίνει υπόθεση όλων των εργαζόμενων!
Η πολύ μαζική απεργία στις 28 Φλεβάρη ανέδειξε την οργή του κόσμου της εργασίας και τις σοβαρές δυνατότητες που υπάρχουν. Μόνο που με ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών, δεν μπόρεσε να συνδεθεί με τους αγώνες των φοιτητών και των αγροτών που βρίσκονταν σε εξέλιξη, σ’ ένα κοινό μέτωπο αγώνα και να αναδείξει τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις των εργαζόμενων και της εργατικής τάξης.
Η αναγκαιότητα αυτή όμως παραμένει, είναι τεράστια και ζωτικής σημασίας! Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να πάρουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια. Πρέπει όμως να προσπεράσουν τις ηγεσίες. Την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, που τάχα αντιδρά στην κυβερνητική πολιτική, αλλά βάζει πλάτη, έχει κηρύξει παύση αγώνων και κάνει ό,τι μπορεί για να κρατά τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Πρέπει να προσπεράσουν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που παρά τα παχιά λόγια και τον συσχετισμό τους σε σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, δεν έχουν καμία διάθεση να ενεργοποιήσουν τους εργαζόμενους και να τους βάλουν σε κίνηση μαζικής αντίστασης στην αντεργατική πολιτική.
Ο αγώνας για δουλειά και ζωή με δικαιώματα είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζόμενων!
- Διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να καλύπτουν το κόστος ζωής
- Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα
- Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη- Γεωργιάδη
.jpg){kind=small}
1 σχόλιο:
Εντύπωση κάνει η άρνηση των ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ αλλά και της ΟΛΜΕ να συμμετάσχουν στην απεργία της 17ης του Απρίλη. Είναι εξοργιστική αλλά και εντελώς αποκαλυπτική γιατί το ρόλο που παίζουν αυτές οι συνδικαλιστικές σαβούρες, πραγματικά βαρίδια στα πόδια των εργαζομένων και ταυτόχρονα πρακτορεία του συντηρητισμού και του καπιταλισμού μέσα στο λαϊκό κίνημα. Είναι αποστήματα που πρέπει να τα αποκόψει τώρα από τον κορμό του το λαϊκό κίνημα, αν θέλει να ανασυγκροτηθεί και να αντιταχθεί στον ταξικό εχθρό με όρους κινήματος. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον ηγετικό πυρήνα των παρασίτων που παριστάνουν την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Τώρα, σε ό,τι αφορά το δημόσιο, πρέπει τουλάχιστον όσα σωματεία δεν ελέγχονται από το σκυλολόι ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ και ψευτοαριστερών ΣΥΡΙΖαίων, να αγνοήσει την άρνηση της ΑΔΕΔΥ και της ΟΛΜΕ, και να κηρύξει απεργία και στο δημόσιο τομέα για τις 17 Απρίλη όπου κι όπως το μπορεί. Και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε στα σοβαρά για τη συγκρότηση νέων, πραγματικά ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων σε κάθε επίπεδο, του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, έξω και κόντρα στη ΓΣΕΕ κι ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ των ξεπουλημένων στο καθεστώς εργατοκάπηλων. Νέα σωματεία παντού στην προοπτική συγκρότησης νέων ομοσπονδιών και νέας συνομοσπονδίας, που θα οργανωθεί με βάση την αρχή της πάλης τών τάξεων.
Δημοσίευση σχολίου