Πανεπιστήμια ΗΠΑ| Μαχητικές κινητοποιήσεις, περασμένες εξεταστικές: Τι μπορεί άραγε να καταφέρει η πάλη μας;

Κύμα αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης έχει εξαπλωθεί τις τελευταίες μέρες σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής. Το κύμα αυτό το ακολουθεί η αστυνομοκρατία, η κρατική βία, οι διώξεις φοιτητών από κράτος και διοικήσεις πανεπιστημίων. Κάτι, όμως, που μέχρι στιγμής φαίνεται να μην πτοεί τους σπουδαστές οι οποίοι ακάθεκτοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους με μαχητικό τρόπο (κατασκηνώσεις σε campus, συγκρούσεις με την αστυνομία κλπ.).

Ο αγώνας αυτός πέρα από σημαντικό παράδειγμα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, έφτασε να συμπαρασύρει κομμάτι εκπαιδευτικών που στέκονται στο πλευρό των φοιτητών τους. Χαρακτηριστική είναι η στήριξη καθηγήτριας από πανεπιστήμιο στην Καλιφόρνια (USC) που ανακοίνωσε ότι θα ακυρώσει τις εξετάσεις και θα τους περάσει όλους με καλό βαθμό.

Γίνεται φανερό ότι η δύναμη που έχουν οι αγώνες μας δεν περιορίζεται σε διαμαρτυρία, αλλά επιδρά σε συνειδήσεις, σπάει την κανονικότητα, διαμορφώνει κατακτήσεις. Όταν το κίνημα παλεύει, κομμάτια της κοινωνίας που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν άλλη στάση, μπορεί να συμπαρασυρθούν. Αλλά αυτό γίνεται μόνο έτσι, μόνο με την πάλη.

Άλλο τόσο φανερό γίνεται το γεγονός ότι η εξεταστική και κάθε μορφής εξέταση δεν είναι μία διαδικασία που έχει «ιερό» χαρακτήρα, που δεν μπορεί παρά να μείνει «ανέγγιχτη» ή που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ίσα-ίσα, σαν θεσμός είναι αντιδραστικός, αποτελεί κάτεργο και ταξικός κόφτης για τους φοιτητές, προωθεί τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό. Είναι ένα ακόμα μέσο για το σύστημα να εμπεδώνει τις σάπιες αξίες του και ταυτόχρονα να επιβάλλει την εντατικοποίηση και την αρκετά μαύρη «κανονικότητά» του. Για αυτό είδαμε μέσα στην πανδημία, την ίδια στιγμή που μετρούσαμε θύματα από την εγκληματική πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, η εξεταστική να παρουσιάζεται σαν κάτι θέσφατο. Ενώ το πιο πρόσφατο παράδειγμα της επιβολής της τηλε-εξεταστικής να λειτουργεί κατασταλτικά στον αγώνα μας ενάντια στον ν. Πιερρακάκη.

Βούτυρο στο ψωμί του συστήματος αποτελούν και οι απόψεις της ρεφορμιστικής αριστεράς και του α/α χώρου που στον βωμό της -κατά τα άλλα καθόλου ουδέτερης γνώσης- όχι μόνο αποδέχονται τον θεσμό της εξεταστικής, αλλά τρέχουν να ψάχνουν τρόπους πώς αυτή θα εφαρμοστεί, μιλάνε και υποστηρίζουν ένθερμα το αδιάβλητο της διαδικασίας, όπως ακριβώς οι μεγαλοκαθηγητάδες που μας κόβουν, φτάνουν στο σημείο να θεοποιούν την διαδικασία. Ακόμα, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η εξεταστική μπορεί να αμφισβητηθεί σαν κανονικότητα από τους φοιτητές ή ότι οι αγώνες μας μπορούν να έχουν και κατακτήσεις παρόμοιες με αυτή του USC. Τα παραδείγματα αμέτρητα, με πιο διαφωτιστικό την στάση όλων αυτών απέναντι στα τηλέ (πλήρης αποδοχή της τρομοκρατίας) και την απόστασή τους από την μόνη μάχιμη πρόταση, αυτή της αποχής, που έθεσαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις στους συλλόγους.

Η αλήθεια είναι ότι οι φοιτητές στις ΗΠΑ δείχνουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους τον δρόμο. Είναι καιρός και εμείς στο πλάι του λαού να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης που όσο κι αν σφαγιάζεται δεν παύει να αντιστέκεται. Και ο πιο έμπρακτος τρόπος είναι αυτός του αγώνα, αυτός της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης.