Το προεκλογικό κυνήγι του κόκκινου φαντάσματος

Το φάντασμα του κομμουνισμού συνεχίζει να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και στοιχειώνει τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με ένα αντικομμουνιστικό σποτάκι, που αναπαράγει την θεωρία των δύο άκρων, καλεί η ΕΕ τους πολίτες να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Το σενάριο είναι απλό. Μια σειρά γέροντες αφηγούνται σε νέους προσωπικές τους εμπειρίες για ιστορικά γεγονότα, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα, πως πρέπει να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και την ευημερία που, τάχα, βιώνουν κάτω από τη σκέπη της ΕΕ. Η συναισθηματική φόρτιση των αφηγητών καλύπτει την αποσιώπηση γεγονότων, τα ψέματα και τις ιστορικές ανακρίβειες. Έτσι, περνάει άνετα το μήνυμα πως η καταπίεση και τα βάσανα των λαών οφείλονται σε έναν αόριστο φασισμό, που τον ταυτίζουν με τον κομμουνισμό. Η καταπίεση των λαών στις χώρες του ρεβιζιονισμού θεωρούνται εγκλήματα του κομμουνισμού και τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1989-1990 που αυτές κατέρρευσαν, παρουσιάζονται ως επαναστάσεις που βάζουν τέλος σε «δικτατορικά κομμουνιστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα»! Η στάση ζωής που διαλέγουμε σήμερα καθορίζει τον τρόπο που θα δούμε τα περασμένα. Για να καταλάβουμε τι ήταν Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το Άουσβιτς ή τι συνέβη στην Πράγα, στην Τιμισοάρα, στη Λετονία και στο Βερολίνο που αναφέρονται το σποτάκι, έχει σημασία να τα δούμε ως ενεργά υποκείμενα στους αγώνες.

Οι ηγέτες της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας παραχαράζουν την ιστορία και συκοφαντούν τον κομμουνισμό, γιατί γνωρίζουν καλά πως, η μεγάλη αποχή που καταγράφεται ως τάση σε όλες τις χώρες μέλη, δεν είναι αποτέλεσμα βαρεμάρας, αλλά αμφισβήτησης. Φροντίζουν η αμφισβήτηση να μη συναντηθεί με τις κομμουνιστικές ιδέες και να αποστρέφουν κυρίως οι νέοι το βλέμμα τους μπροστά στο σφυροδρέπανο. Γιατί γνωρίζουν καλά πως όταν η αμφισβήτηση συναντηθεί με τις κομμουνιστικές ιδέες γίνεται αγώνας για την ανατροπή τους. Αν παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως φορέα της δημοκρατίας, την πολιτική τους ως πηγή ευμάρειας, τις εκλογές τους ως λαϊκή συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τη δύναμή τους ως εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας, αν παρουσιάζουν, δηλαδή, την πραγματικότητα ανεστραμμένη, είναι γιατί αυτά είναι τα πρώτα που θα αμφισβητήσουν οι λαοί όταν θα αρχίσουν, που θα αρχίσουν, να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Σήμερα, βλέπουμε τη «δημοκρατία» της ΕΕ στο ξύλο και την καταστολή των φοιτητών που εξεγείρονται για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα. Στο γεγονός πως στηρίζουν το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Στον πόλεμο που τροφοδοτούν στην Ουκρανία. Σε κάθε πόλεμο που ξεσπά και στον νέο μεγάλο πόλεμο που απειλούν μαζί με άλλους ιμπεριαλιστές να σύρουν την ανθρωπότητα. Στον φασισμό που θρέφουν με την πολιτική τους. Στις ντιρεκτίβες και στα μνημόνια. Στη φτώχεια που δέρνει τους λαούς. Στη διάλυση των δικαιωμάτων μας. Στους νέους που μπορεί να μην ξέρουν ιστορία, αλλά γνωρίζουν καλά το παρόν που ζουν και δεν βλέπουν μέλλον.

Ας αυξηθεί λοιπόν το ρεύμα της Αποχής και της αμφισβήτησης της ίδιας της ΕΕ.

Β.Δ