Η Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε και προωθήθηκε από το σύστημα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη φάση γι’ αυτό. Μια φάση που πέρα από τα δικά του εσωτερικά και εξωτερικά ζόρια είχε να αντιμετωπίσει και ένα λαό που ήταν κυριολεκτικά στους δρόμους και απέναντί του, ενόψει της επίθεσης που ετοιμαζόταν στα δικαιώματά του και στη ζωή του. Την εμφάνισαν και την προώθησαν ως δήθεν αντι-συστημική, που έβριζε τους πάντες, κι ας στήριζε στη πράξη όλες τις βασικές επιλογές του συστήματος, αλλά και μοίραζε τις… σφαλιάρες της. Καταφέρνοντας έτσι να καταδεικνύονται σε κομμάτια του λαού ως υπεύθυνοι για τα ζόρια που του επέβαλαν, όχι οι πραγματικοί υπεύθυνοι αλλά αυτοί που αναδείκνυε και εξακολουθεί να αναδεικνύει το ίδιο το σύστημα, η ίδια η κυβέρνηση. Οι μετανάστες, η Αριστερά, οι αντιφασίστες, όλοι όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήταν απέναντί του. Εκμεταλλευόμενοι βέβαια και τις σημαντικές αδυναμίες του εργατικού – λαϊκού κινήματος, της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας.
Από την άλλη όμως όταν από ένα σημείο και μετά η Χ.Α. άρχισε να αυτονομείται - έχοντας αποκτήσει μάλιστα και σοβαρά ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό (σώματα καταστολής, δικαστικό μηχανισμό, ΕΥΠ κ.λπ.) - και να ξεπερνάει τα όρια, έπρεπε να περιοριστεί. Έτσι ξεκίνησε το ξήλωμά της. Έπειτα, και οι αντιδράσεις από τη πλευρά του λαϊκού κινήματος απέναντί της άρχισαν να εντείνονται ιδιαίτερα μετά τις επιθέσεις στους εργάτες του ΠΑΜΕ και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τότε ήταν η καλύτερη συγκυρία για να εμφανιστούν οι κυβερνώντες (κυβέρνηση Σαμαρά) ως οι μπροστάρηδες του αντιφασισμού να παραστήσουν ότι την τιμωρούν και την διαλύουν. Από την άλλη βέβαια δεν μπορούσαν και να αγνοήσουν ότι ήταν δικά τους παιδιά και έπρεπε να βρουν τρόπους να τα ρίξουν στα μαλακά. Φυσικά δεν μπορούσαν να αγνοήσουν και τα αντιφασιστικά αισθήματα της πλειοψηφίας του λαού μας που σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκαν και κινηματικά. Οπότε οδηγήθηκαν στη μεγάλη δίκη η οποία κράτησε κάμποσα χρόνια και μετά από καθυστερήσεις και παλινωδίες (και επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, όπως και της ΝΔ μετά) κατέληξαν στην απόφαση που πάρθηκε, με χιλιάδες λαού έξω από τα δικαστήρια. Με τη σκέψη, εκμεταλλευόμενοι και τις αδυναμίες μας ως κίνημα ότι αργά ή γρήγορα όλοι αυτοί θα βρεθούν έξω από τη φυλακή σύντομα, όπως βρέθηκαν όλα τους τα «παιδιά» στο παρελθόν, σε άλλες περιπτώσεις (Καλαμπόκας, Κορκονέας, κ.λπ.). Όπως κι έγινε. Απ’ όλους τους 57 καταδικασθέντες πλέον στις φυλακές βρίσκονται τέσσερις, ο δε Μιχαλολιάκος τα δύο τελευταία χρόνια ήταν «φυλακισμένος» για «λόγους υγείας» στο Κέντρο Αποκατάστασης στους Αγίους Αναργύρους της Αττικής! Ποιοι και πόσοι τα γνώριζαν άραγε αυτά; Ποιοι και πόσοι ασχολήθηκαν με το ότι τουλάχιστον από την πλευρά των Αιγύπτιων αλιεργατών συνεχίζεται η δίκη των νεοναζί στο Εφετείο; Άραγε μήπως τελικά η δίκη με την απόφασή της ήταν και το όριο για την «παύση κινήματος» για αρκετούς;
Όπως και να έχει εμείς υποστηρίξαμε και στηρίξαμε κινηματικά το αίτημα της διάλυσης της Χρυσής Αυγής και της φυλάκισης των δολοφόνων της, τονίζοντας όμως με ένταση ότι αυτό δεν αρκεί, ότι είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει και ότι ο μόνος τρόπος για να χτυπηθεί το ναζιστικό – φασιστικό – ακροδεξιό φαινόμενο είναι να υπάρξει ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα που θα αντιστέκεται, διεκδικώντας όλα όσα δικαιούται ο λαός μας, στις πολιτικές που το τρέφουν. Που δεν θα δίνει τη δυνατότητα να καρπώνεται τον «αντιφασισμό», το σύστημα που γεννά τον φασισμό.
Με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις αλλά και χωρίς να απαξιώνουμε την δικαστική – νομική πλευρά του ζητήματος θεωρούμε ότι αξίζει να διαβαστεί η Δήλωση των δικηγόρων των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής για την αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου που παραθέτουμε παρακάτω και μας έχει σταλεί στο μέιλ.
Δήλωση δικηγόρων των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής για την αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου
1) Η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου αποτελεί τεράστια πρόκληση για τα θύματα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και τις οικογένειές τους, το αντιφασιστικό κίνημα και τη δημοκρατική κοινή γνώμη. Η συμπλήρωση των χρονικών ορίων για την υφ’ όρον απόλυση οποιουδήποτε κρατουμένου δίνει τη δυνατότητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί υποχρέωση στο δικαστήριο να την πραγματοποιήσει. Συνεπώς η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου δεν ήταν υποχρεωτική, ούτε εξαρτιόταν από οποιοδήποτε νομικό καθεστώς, όπως η σπέκουλα της κυβέρνησης της Ν.Δ, επιχειρεί να εκμεταλλευθεί. Το άρθρο 106 Π.Κ. ήταν πάντα ίδιο και εξαρτά την υφ’ όρον απόλυση από την επικινδυνότητα τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων.
2) Κριτήριο με βάση τα παραπάνω για τη συγκεκριμένη περίπτωση όφειλε να είναι το ότι από το 2013 που ξεκίνησε η δίωξή της μέχρι σήμερα, η Χ.Α. δεν έπαψε, έστω και αποδυναμωμένη, να υπάρχει, να διατηρεί εγκληματικές δομές, να δρά και να παράγει εγκληματική βία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μέσω νέων ή παλιότερων ασύλληπτων μελών της εγκληματικής οργάνωσης, διεκδικώντας την επανάκαμψή της και συμβάλλοντας στη διεύρυνση της φασιστικής και ρατσιστικής εγκληματικής βίας, που έφτασε έως και σε δολοφονίες αρκετά πρόσφατα. Όπως φαίνεται, όμως, το κριτήριο αυτό δεν απασχόλησε το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, ούτε καν τον αρνητικά εισηγηθέντα εισαγγελέα, που πρότεινε την απόρριψη της απόλυσης, αλλά με σκεπτικό το ότι ο Μιχαλολιάκος είναι αμετανόητος. Και όντως είναι αμετανόητος, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μείνει στη φυλακή και να καυχάται ότι διώκεται για τις….ιδέες του. Συνεπώς η ευθύνη για την αποφυλάκιση ανήκει στους δικαστές που έλαβαν την απόφαση, παρότι το ισχύον και εφαρμοσθέν νομικό πλαίσιο δεν τους υποχρέωνε. Και για αυτό απαιτούμε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παραγγείλει άμεσα την άσκηση εισαγγελικής έφεσης από τον Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας κατά του βουλεύματος, ώστε να επανεκτιμηθούν τα παραπάνω περιστατικά και να ανατραπεί αυτή η προκλητική απόφαση.
3) Η διακριτική μεταχείριση Μιχαλολιάκου δεν εκδηλώνεται μόνο με αυτό το βούλευμα. Οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής είχαμε σημειώσει από την αρχή της ποινικής δίωξης της εγκληματικής οργάνωσης ότι, αντίθετα με τα υποστηριζόμενα από τους νεοναζί περί "πολιτικής σκευωρίας", η δίωξή τους ήταν σκανδαλωδώς καθυστερημένη και ευνοϊκή, συγκρινόμενη με άλλες δικογραφίες για εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο μη χαρακτηρισμός της Χρυσής Αυγής ως τρομοκρατικής οργάνωσης και η απόδοση της κατηγορίας της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης χωρίς κατηγορίες στους διευθυντές της για ηθικές αυτουργίες σε ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, βαριών σωματικών βλαβών, κλπ που τέλεσε η εγκληματική οργάνωση, προοιωνίζονταν χαμηλές ποινές στο τέλος της δίκης, που δεν αποτυπώνουν τη βαρύτητα των πράξεων που τέλεσε η ναζιστική εγκληματική οργάνωση.
4) Ο Ν. Μιχαλολιάκος «εξέτισε» τα δύο τελευταία χρόνια της ποινής του όχι στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Δομοκού, όπου τυπικά ήταν κρατούμενος, αλλά στο Κέντρο Αποκατάστασης Αγίων Αναργύρων Αττικής, όπου φιλοξενήθηκε μετά από νοσηλεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας για κορωνοϊό, όταν άλλοι κρατούμενοι της ίδιας φυλακής δεν είχαν τη στοιχειώδη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα. Κανείς δυστυχώς δεν μίλησε για αυτό. Ενας άλλος κρατούμενος των φυλακών Δομοκού, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, κρατείται ακόμα ενώ έπρεπε να έχει αποφυλακισθεί από το 2019 χωρίς να έχει επιδείξει επικινδυνότητα τέλεσης εγκληματικών πράξεων, μόνο για τις απόψεις του. Και όταν ασθένησε και εκείνος από κορωνοιό την ίδια περίοδο και μάλιστα εξασθενημένος από απεργία πείνας διαρκείας, δεν του διατέθηκε ούτε καν ατομικό κελί για να αναρρώσει. Αυτό για να γίνει ακόμα σαφέστερη η διακριτική μεταχείριση Μιχαλολιάκου.
5) Για το ύψος της ποινής των 13 ετών κάθειρξης, που του επιβλήθηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας το 2020, έχει ασκηθεί, κατόπιν αιτήσεώς μας, έφεση από τον Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, γεγονός που σημαίνει ότι το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών που δικάζει σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση από τον Ιούνιο του 2022 έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τις ποινές για τους διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης, όπως και για τους πέντε δράστες της απόπειρας ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ. Ωστόσο, η έκδοση της απόφασης δεν αναμένεται πριν το 2025, καθώς το δικαστήριο βρίσκεται στη φάση εξέτασης των μαρτύρων του κατηγορητηρίου.
6) Γνωρίζοντας τους όρους με τους οποίους εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση, που με τις πολιτικές της φτώχειας και του ρατσισμού τρέφει τα ακροδεξιά μορφώματα, θα επιχειρήσει να δικαιώσει τον ποινικό λαϊκισμό της (που με λίγα λόγια απαιτεί να πηγαίνουν φυλακή όλοι για να πάνε και οι λίγοι που πρέπει) και τον νέο, αυστηροποιημένο Ποινικό Κώδικα. Όμως, η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου δεν δικαιώνει τον ποινικό λαϊκισμό, αλλά αυτό που το αντιφασιστικό κίνημα, τα θύματα και οι συνήγοροί τους λένε από την πρώτη στιγμή: η κρατική εξουσία χειρίστηκε με δύο μέτρα και δύο σταθμά τη Χρυσή Αυγή, σε σχέση με την συνήθη ποινική πρακτική. Κι αυτό γιατί η Χρυσή Αυγή δεν στοχοποίησε βιομήχανους, υπαλλήλους δυτικών πρεσβειών και εισαγγελείς: σκότωσε αντιφασίστες μουσικούς και μετανάστες, αποπειράθηκε να σκοτώσει μεροκαματιάρηδες μετανάστες ψαράδες, κομμουνιστές εργάτες, αναρχικούς, συνδικαλιστές, φοιτητές, ανθρώπους με το "λάθος" χρώμα δέρματος, ιδεολογικούς της εχθρούς, κοκ. Γι' αυτό και το κράτος δεν διαβλέπει τη συνεχιζόμενη επικινδυνότητά της εκεί που η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να διατηρεί την υποδομή της (βλ. επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη, κλπ) και χορηγεί όλα τα κατά νόμο ευεργετήματα στα στελέχη της.
7) Απέναντι στη φασιστική και ρατσιστική βία, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Το αντιφασιστικό κίνημα και η μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία, που με τον ξεσηκωμό της εξανάγκασε τις κρατικές αρχές το 2013 στην κίνηση της ποινικής δίωξης σε βάρος της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, πρέπει να βρεθούν σε επιφυλακή. Συνεχίζουμε τη δικαστική μάχη στο Εφετείο για την οριστική καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης με τις μεγαλύτερες δυνατές ποινές, έχοντας συνείδηση ότι τον φασισμό θα τον τσακίσει ένα μαζικό, πλειοψηφικό, αντιφασιστικό κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας μέσα και έξω από τα δικαστήρια.
Θανάσης Καμπαγιάννης, Κώστας Παπαδάκης, Κώστας Σκαρμέας, δικηγόροι υποστήριξης κατηγορίας των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου