Όταν μαυρίζει ο ουρανός

 

Μικροσκοπικά αποκαΐδια πέφτουν απ’ τον ουρανό. Όσοι έχουν ξεμείνει στην πρωτεύουσα, κλείνουν τις πόρτες και τα παράθυρα για να τα κρατήσουνε έξω απ’ τα σπίτια. Κι ας κάνει αφόρητη ζέστη. Βγάζει πολύ μαυρίλα ένας λευκός κόκκος στάχτης. Αν περπατήσεις στο μπαλκόνι, αφήνουν μαύρα ίχνη τα παπούτσια. Όταν θα σβήσει η φωτιά, θα ρίξουμε άφθονο νερό να φύγει η καπνιά από παντού.

Πεζές σκέψεις για μια μέρα που σκοτείνιασε απ’ το μεσημέρι. Οι φωνές της τηλεόρασης βαράνε στο κεφάλι. Ο σπαστικός ήχος του 112 δεν σου αφήνει περιθώριο να σκεφτείς. Πρέπει να υπακούσεις και να απομακρυνθείς από τις φλεγόμενες περιοχές ή τον κλείνεις βιαστικά, αν βρίσκεσαι σε απόσταση ασφαλείας. Πάνω απ’ όλα οι ανθρώπινες ζωές, ακούς να λένε, καθώς περισσεύει η υποκρισία. Το επιτελικό κράτος πράττει πάντα σωστά αλλά ο λαός κάνει πολλά λάθη!

Στο ίντερνετ τα νέα τρέχουν γρήγορα, οι αναλύσεις πολλές και κάποιες αξιόλογες. Η κλιματική αλλαγή παντού για να καλύπτει τους ενόχους και οι άνθρωποι μοιραίοι.

Το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Πυροσβέστες και εθελοντές καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες. Τα εναέρια μέσα λιγοστά, δεν προλαβαίνουν. Ο Βαρνάβας, η Σταμάτα, η Ροδόπολη, ο Διόνυσος, ο Μαραθώνας ακόμα και η Νέα Μάκρη εκκενώνονται. Άλλη μια φωτιά στο λεκανοπέδιο που θα κάνει πιο αφόρητα τα καλοκαίρια και δύσκολους τους χειμώνες.

Όταν μαυρίζει ο ουρανός δεν πρέπει ούτε να κλαις ούτε να σιωπάς. Να αντιστέκεσαι στην επανάληψη της καταστροφής, στον εθελοντισμό στα μέτρα του κράτους, στους αναλυτές της τηλεόρασης, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που δεν βλέπουν ούτε στην πιο μεγάλη συμφορά για τον λαό ζήτημα διεκδίκησης, σε αυτούς που λένε πως όλα θα ξαναγίνουν όπως ήταν πριν, στην κατάθλιψη της απραξίας και στη μοναξιά που μας βυθίζει ο καθημερινός αγώνας  της επιβίωσης.

Είναι πολλοί οι κάτοικοι τον Αύγουστο στην πόλη που πνίγονται απ' τους καπνούς της μεγάλης φωτιάς. Οι διακοπές είναι όπως φαίνεται για λίγους και λιγοστές.

Όταν χάνονται σπίτια πρέπει να αποζημιώνονται. Όταν καίγονται τα δάση και μαυρίζει η γη, να απαιτούμε το πράσινο. Γιατί έχει σημασία και να ζεις και πώς ζεις.

Β.Δ.