Μάο Τσε Τουνγκ - 9 Σεπτέμβρη 1976. 48 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου τιμονιέρη

Με βάση την επέτειο από τα 48 χρόνια από τον θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία φ. 785, που δημοσιεύτηκε στις 17/9/2016

Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από το θάνατο του Μάο Τσε Τούνγκ. Στις 9 Σεπτέμβρη του 1976 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του μεγάλου επαναστάτη και διανοητή που με τη δράση του αλλά και το πλούσιο θεωρητικό του έργο κατάφερε να αλλάξει την ιστορία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο και να τη φέρει στο δρόμο της δικτατορίας του προλεταριάτου, στο δρόμο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Η συμβολή του στο προχώρημα της θεωρίας και πρακτικής του μαρξισμού - λενινισμού και στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και των λαών είναι πολύτιμη. Είναι αυτός που ηγήθηκε και καθοδήγησε τον λαό του στη νίκη της κινεζικής επανάστασης, αυτός που αντιτάχθηκε στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση (ΣΕ) μετά το 20ο Συνέδριο του 1956, αυτός που προειδοποίησε για παρόμοια φαινόμενα στην Κίνα και έδωσε διέξοδο -μέσω της κινητοποίησης των λαϊκών μαζών- στο πρόβλημα του ενδεχόμενου πισωγυρίσματος που μπορεί να υποστεί η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Είναι αυτός που έκανε ξεκάθαρη αναφορά στην ύπαρξη τάξεων και ταξικών αντιθέσεων ακόμα και μετά τη νίκη της επανάστασης, αυτός που μίλησε για την ύπαρξη εκφραστών της αστικής τάξης μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα, για την αντιπαράθεση γραμμών μέσα σε αυτό, για την ταξική πάλη σε συνθήκες οικοδόμησης σοσιαλισμού και για τον σωστό τρόπο αντιμετώπισης των ταξικών αυτών αντιθέσεων. Τέλος ήταν αυτός που εφάρμοσε τις βασικές αρχές του μαρξισμού - λενινισμού στην Κίνα λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της αχανούς αυτής χώρας.

Ο Μάο Τσε Τούνγκ γεννήθηκε στις 26 Δεκέμβρη του 1893 στην επαρχία Χουνάν. Ήταν γόνος αγροτικής οικογένειας. Από τα νεανικά του χρόνια επηρεάστηκε από τον αντιφεουδαρχικό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του κινέζικου λαού και συμμετείχε ως φοιτητής στην επανάσταση του 1911 που γκρέμισε τη μοναρχία και τη δυναστεία των Μαντσού. Καθοριστικό όμως ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης του μεγάλου επαναστάτη έπαιξε η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και το κίνημα της 4ης Μάη στην Κίνα του 1919. Η φεουδαρχία στην Κίνα, παρά την πτώση της μοναρχίας και με την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών, δεν ικανοποίησε την απαίτηση του λαού για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Έτσι στις 4 Μάη του 1919 ξέσπασε μια εξέγερση με φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις σε δεκάδες μεγάλες πόλεις της χώρας. Στις κινητοποιήσεις αυτές, στις οποίες ο Μάο πρωτοστατεί, ο κινεζικός λαός εξεγείρεται ενάντια στην απόφαση της Διάσκεψης των Βερσαλλιών να παραχωρηθούν στην Ιαπωνία οι γερμανικές κτήσεις στην Kίνα.

Ο Μάο, βαθιά επηρεασμένος από τη μαρξιστική θεωρία, το αμέσως επόμενο διάστημα δημιουργεί πολιτικές ομάδες μέσα στο χώρο των φοιτητών και ταυτόχρονα προσπαθεί να εκδώσει έντυπα με επαναστατικό περιεχόμενο. Μετά από 2 χρόνια (1/7/1921) θα πραγματοποιηθεί στη Σαγκάη το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ). Ο Μάο ήταν ανάμεσα στα ιδρυτικά στελέχη και από τότε συμμετείχε στην ηγετική ομάδα του κόμματος.

Στα 1924 ξεκινάει η πρώτη φάση του επαναστατικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα στην Κίνα. Θα διαρκέσει μέχρι το 1927 που το Κουομιτάνγκ (ΚΜΤ) θα καταλάβει την εξουσία. Το ΚΜΤ ήταν αστικοδημοκρατικό κόμμα που συνεργαζόταν με το ΚΚΚ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο τη δεκαετία του ’20 στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του κινεζικού λαού. Όμως στην ηγεσία του ΚΜΤ θα ανέλθει από το 1925 ο Τσανγκ Κάι Σεκ, πραγματοποιώντας μια δεξιά στροφή που θα καταλήξει το Δεκέμβρη του 1927 στη μεγάλη σφαγή εργατών στην Καντόνα.

Στα 1927 ξεκινάει ο εμφύλιος μεταξύ του ΚΜΤ και του ΚΚΚ που θα διαρκέσει μέχρι το 1937. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η Ιαπωνία θα εισβάλει στη Μαντζουρία αλλά ο Τσανγκ Κάι Σεκ βλέπει ως κύριο εχθρό το ΚΚΚ και όχι τους Γιαπωνέζους και συνεχίζει τις επιθέσεις του προς αυτό. Στη φάση αυτή ο Μάο πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Κινεζικού Κόκκινου Στρατού και στα 1934 θα ξεκινήσει τη «Μεγάλη Πορεία» του Κόκκινου Στρατού προς τα βορειοδυτικά για να αποφύγει την περικύκλωση από το στρατό του ΚΜΤ. Ήταν ένα απίστευτο κατόρθωμα να μετακινηθεί αυτός ο στρατός μέσα στο δύσβατο έδαφος της Κίνας για πάνω από 10.000 χλμ δίνοντας ταυτόχρονα δεκάδες μάχες. Στο διάστημα αυτό ο Μάο αναδεικνύεται σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη του ΚΚΚ και καταφέρνει να ξεμπερδέψει με τα δεξιά αλλά και αριστερίστικα στοιχεία μέσα στο κόμμα.

Στα 1937 η Ιαπωνία θα καταλάβει ολόκληρη τη βόρεια Κίνα. Η εξέλιξη αυτή αναγκάζει το ΚΜΤ να πραγματοποιήσει νέα συμμαχία με το ΚΚΚ με στόχο την εκδίωξη των Ιαπώνων από το κινεζικό έδαφος. Η φάση αυτή θα διαρκέσει μέχρι το 1945 οπότε και ηττάται η Ιαπωνία. Τότε ξεκινάει και η τελική φάση του εμφυλίου πολέμου που με τη σταθερή καθοδήγηση του Μάο θα καταλήξει στη μεγάλη επαναστατική νίκη του ΚΚΚ το 1949 και την κατάληψη της εξουσίας.

Η νίκη της κινεζικής επανάστασης είχε τεράστια επίδραση στους λαούς σε όλο τον κόσμο. Σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική ενέπνευσε εκατομμύρια επαναστάτες να εξεγερθούν και να πολεμήσουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους εκμεταλλευτές τους.

Σ’ όλη αυτήν την περίοδο ο Μάο θα συνεχίσει και το θεωρητικό του έργο γράφοντας πλήθος κειμένων για τις τάξεις στην κινεζική κοινωνία, για τον ανταρτοπόλεμο, το ενιαίο μέτωπο, ζητήματα που αφορούν το κόμμα, τη νεολαία, τη μελλοντική σοσιαλιστική οικοδόμηση αλλά και φιλοσοφικά κείμενα για τον διαλεκτικό υλισμό.

Την 1η Οκτώβρη του 1949 ο Μάο ανακηρύσσει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και η χώρα μπαίνει σε τροχιά οικοδόμησης σοσιαλιστικών σχέσεων στην παραγωγή. Στα 1958 ζητά απ’ το λαό να πραγματοποιήσει το «Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός» για να πραγματοποιηθούν υψηλοί ρυθμοί στην παραγωγή μέσα από επαναστατικές διαδικασίες. Τότε θα δημιουργηθούν αυτόνομες μονάδες παραγωγής, οι Λαϊκές Κομμούνες και οι Συνεταιρισμοί.

Ταυτόχρονα ο Μάο με την πείρα που αποκτά από τη φάση αυτή στην Κίνα αλλά και τη στροφή του ’56 στη ΣΕ θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει την αστική τάξη που εξακολουθεί να υπάρχει και μετά την αλλαγή στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και που βρίσκεται πλέον μέσα στο ίδιο το ΚΚΚ. Έτσι στα 1966 κηρύσσει τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση (ΜΠΠΕ) στην Κίνα για να αντιμετωπίσει τις αποκλίσεις μέσα στο κόμμα που εγκυμονούσαν τον κίνδυνο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Με τη ΜΠΠΕ θα κινητοποιηθούν εκατομμύρια λαού στην Κίνα στην κατεύθυνση της παραπέρα επαναστατικοποίησης των σοσιαλιστικών δομών και της αποτροπής του κινδύνου πισωγυρίσματος. Το θεωρητικό έργο του Μάο συνεχίζεται με τη συγγραφή κειμένων για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τις αντιθέσεις ανάμεσα στο λαό, αλλά και για ζητήματα που αφορούσαν την παλινόρθωση του καπιταλισμού και τις αντιμαρξιστικές θεωρίες που κυριάρχησαν στη ΣΕ μετά το ’56.

Σε διεθνές επίπεδο η ΜΠΠΕ θα δώσει καύσιμα σε εκατομμύρια κομμουνιστές που αντιλήφθηκαν τη ρεβιζιονιστική στροφή της ΣΕ ώστε να δημιουργήσουν μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και να αντιταχθούν στην πολιτική των ρεφορμιστικών κομμάτων στις χώρες τους.

Δυστυχώς, μετά το θάνατο του μεγάλου επαναστάτη το 1976, ο ρεβιζιονισμός κατάφερε να κυριαρχήσει και στην Κίνα και η αστική τάξη να ανέλθει στην εξουσία. Μέσα σε λίγα χρόνια πολλές κατακτήσεις του κινεζικού λαού χάθηκαν και σύντομα η Κίνα θα μετατραπεί σε μια καπιταλιστική χώρα.

Το έργο του Μάο όμως δε θα χαθεί. Ο μεγάλος κομμουνιστής ηγέτης του κινεζικού λαού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος θα συνεχίσει να εμπνέει τους κομμουνιστές σ’ όλο τον κόσμο.