ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Δουλειά-σκλαβιά ανακοίνωσε στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης, για «να πάει μπροστά η χώρα», βυθίζοντας τον λαό της ακόμα πιο κάτω. Το σφίξιμο των δημοσιονομικών κανόνων, που επιβάλλει η πρόσδεση στα συμφέροντα των Ευρωπαίων και Αμερικάνων εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης με τους υπόλοιπους επίδοξους κυρίαρχους του πλανήτη, μεταφράζεται σε σφίξιμο του ζωναριού για τον λαό. Η κρίση που ξεπροβάλει και πάλι με ένταση, καθώς οικονομίες όπως της Γερμανίας εμφανίζουν στασιμότητα, απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα και ακραία εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους.

• Οι μισθοί πείνας, τα ατελείωτα ωράρια κι η τεράστια ακρίβεια έχουν οδηγήσει το μέσο ωρομίσθιο (σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης) στην Ελλάδα στον πάτο της ΕΕ, ήδη απ’ το 2018· και κάθε χρόνο χειρότερα. Και δεν αρκούν αυτά για το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο: οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες χωρίς κανένα όριο στην εργοδοτική ασυδοσία ξανακούστηκαν από κυβερνητικά χείλη, ενώ σχεδιάζεται 7ήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων στο «πρότυπο» Ελληνικό (κι όχι μόνο).
• Ο κατώτατος μισθός παραμένει στα χέρια της κυβέρνησης, που υπόσχεται αύξηση σε 8 μήνες. Όπως και με τις προηγούμενες, η όποια αύξηση στον κατώτατο, ακόμα κι αν υλοποιηθεί, καθόλου δεν μεταφράζεται σε αυξήσεις για όσους παίρνουν περισσότερα. Η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και το τσάκισμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων διασφαλίζει ότι όλο και περισσότεροι βρίσκονται πιο κοντά στον κατώτατο.
• Η μείωση των εισφορών ελαφραίνει την εργοδοσία κι ετοιμάζει το έδαφος για νέα έφοδο στην κοινωνική ασφάλιση. Η περίθαλψη για τον λαό γίνεται χειρότερη και ακριβότερη, η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για επιβίωση σπρώχνοντας τους συνταξιούχους πίσω στη δουλειά, τα όρια ηλικίας αυξάνονται έμμεσα και άμεσα.
• Το καινούριο πετσόκομμα στο επίδομα ανεργίας έρχεται να συμπιέσει προς τα κάτω τους μισθούς και να χτυπήσει συνολικά τα εργασιακά δικαιώματα. Η κυβέρνηση επιλέγει να εξαλείψει ό,τι έχει απομείνει απ’ την προστασία όσων πετάγονται στην ανεργία σε μια περίοδο που το στατιστικό μαγείρεμα την εμφανίζει «χαμηλά», για να το αξιοποιήσει μετά. Ήδη τα λουκέτα αυξάνονται, από βιομηχανίες (με χαρακτηριστική περίπτωση την ΛΑΡΚΟ και την ερημοποίηση μιας ολόκληρης περιοχής) μέχρι τον τουρισμό -την υποτιθέμενη «βαριά βιομηχανία της χώρας», που βασίζεται στην εξόντωση στη σεζόν και την εξαθλίωση τον υπόλοιπο χρόνο. Βασικός και ομολογημένος στόχος των περιορισμών στο επίδομα ανεργίας είναι ο εκβιασμός προς τους εργαζόμενους ν’ αποδέχονται τις πιο άθλιες συνθήκες εργασίας.

Όσες ώρες και σε όσους εργοδότες κι αν δουλεύει κανείς, βρίσκεται μόνιμα σε αδιέξοδο. Κυβερνητικοί και παρατρεχάμενοι μας κορόιδευαν ότι θα κάνουμε περιουσία καθώς επέβαλλαν το 13ωρο και το 6ήμερο. Από κοντά η ΓΣΕΕ έβλεπε «μια κάποια λύση» για ν’ αυξήσουμε το εισόδημά μας. Παραμένουμε όμως φτωχοί και διαλυμένοι, με εντατικοποίηση σε όλους τους χώρους δουλειάς και με τα εργοδοτικά εγκλήματα αδιάκοπο τεκμήριο ότι μας αντιμετωπίζουν σαν αναλώσιμους, στη διάθεση της εργοδοσίας, όποτε, όπως και για όσο θέλει.

 

Να απαιτήσουμε να ζούμε
με αξιοπρέπεια από μία δουλειά! 

 

Αυτό που χρειαζόμαστε για να βγούμε απ’ αυτή την απάνθρωπη καθημερινότητα που μας έχει επιβάλει το σύστημα για τις δικές του ανάγκες, είναι πραγματικούς, μαζικούς αγώνες. Οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς. Συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Κεντρική αντιπαράθεση με τις κυβερνητικές επιλογές, τους αντεργατικούς νόμους, το χτύπημα του ελεύθερου συνδικαλισμού, τις διώξεις και τις απολύσεις. Κυβέρνηση και κεφάλαιο επιστρατεύουν την τρομοκρατία, την απαγόρευση της απεργίας, τον ασφυκτικό έλεγχο των σωματείων μας, για να μας εξαναγκάζει σε συνθήκες σκλαβιάς. Εμείς πρέπει να χτίσουμε τις δικές μας δυνάμεις, για την αντίσταση στην επίθεση που δεχόμαστε και τη διεκδίκηση δουλειάς και ζωής με δικαιώματα.

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ υποτάσσονται στην κυβερνητική πολιτική. Τα δευτεροβάθμια όργανα, είτε υπό τον έλεγχο των κυβερνητικών είτε του ΠΑΜΕ, σέρνονται πίσω απ’ την ακινησία των από πάνω. Τα πρωτοβάθμια σωματεία έχουν ξεχάσει τι σημαίνει διεκδίκηση, σύνδεση με τον κόσμο της δουλειάς, οργάνωση και κινητοποίηση των αστείρευτων δυνάμεων αυτών που παράγουν τα πάντα σ’ αυτή την κοινωνία. Μόνο οργανώνοντας τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να βγούμε απ’ το αδιέξοδο. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία και τις διαδικασίες τους, όπου υπάρχουν. Να φτιάξουμε τους όρους συλλογικής οργάνωσης και δράσης, όπου δεν υπάρχουν. Και να αγωνιστούμε, με ενότητα κι αποφασιστικότητα, για τις δικές μας ανάγκες.

• Συλλογικές Συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής
• Κάτω τα χέρια απ’ το επίδομα ανεργίας!
• Κάτω τα χέρια απ’ τα ασφαλιστικά δικαιώματα!
• Ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ουσιαστική ασφάλεια
• Ελεύθερος συνδικαλισμός, ανεξάρτητος απ’ το κράτος
• Δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις 
• Aνατροπή των νόμων Χατζηδάκη – Γεωργιάδη

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

http://taxikiporeia.blogspot.com/