ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!

Για κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται: τρεις εκπαιδευτικοί μέλη της ΕΛΜΕ Πειραιά διώκονται για συνδικαλιστική δράση και κινδυνεύουν να απολυθούν. Ο εκπαιδευτικός Γιώργος Καββαδίας (πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος των Παρεμβάσεων και της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής Πειραιά και νυν συνταξιούχος) διώκεται γιατί εξέφρασε δημόσια τη γνώμη του και άσκησε κριτική στην κυβέρνηση και στη διοίκηση. Η εκπαιδευτικός Χρύσα Χοτζόγλου (μέλος των Αγωνιστικών κινήσεων Εκπαιδευτικών και της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής Πειραιά) διώκεται γιατί συμμετείχε σε κινητοποίηση στο σχολείο της ενάντια σε αξιολογική διαδικασία στην οποία αντέδρασαν και οι μαθητές. Ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Χαρτζουλάκης (μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών και της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής Πειραιά) διώκεται γιατί πήγε στο σχολείο της Χ. Χοτζόγλου με την ιδιότητα του μέλους του ΔΣ της ΕΛΜΕ την ημέρα της κινητοποίησης εκπαιδευτικών, μαθητών.

Εδώ μπορούν να επισημανθούν δύο ή μάλλον τρεις παρατηρήσεις:

1η. Αιτία των διώξεων είναι η συνδικαλιστική τους δράση, το ότι τόλμησαν να μπουν μπροστά και να αντισταθούν στην επίθεση που προωθείται στο δημόσιο σχολείο.

2η. Η κυβέρνηση και το σύστημα προετοιμάζουν εδώ και χρόνια αυτή την επίθεση και χρησιμοποιούν κάθε μέσο, από την κατασυκοφάντηση των εκπαιδευτικών (οι τεμπέληδες που δουλεύουν 3-4 ώρες και κάθονται το καλοκαίρι) μέχρι το πρόσφατο θεσμικό οπλοστάσιο, νόμοι Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Χρυσοχοΐδη και του πρόσφατου Νέου Ποινικού Κώδικα. Και η λύσσα τους είναι τέτοια να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου που όπως αναφέρεται στην απόφαση της ΓΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά παρακάμπτουν τη διαδικασία του πειθαρχικού και με απαίτηση του Υπουργού Παιδείας καλούνται οι εκπαιδευτικοί σε ακρόαση προκειμένου να αποφανθεί αν τεθούν ή όχι σε δυνητική αργία για τη Χ.Χ, ενώ για τον Δ.Χ. ως αναπληρωτής διακόπτεται η σύμβαση δηλ. απόλυση και για τον Γ.Κ ίδωμεν γιατί έχει συνταξιοδοτηθεί. (σιγά που θα κωλώσουν).

3η. Απολύσεις εκπαιδευτικών από το δημόσιο σχολείο έχουν να γίνουν από το ΄50 και τη χούντα.

Αυτή η απροκάλυπτη επίθεση δείχνει, πρώτον ότι η κυβέρνηση και το σύστημα φοβάται την οργή που συσσωρεύεται στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους εργασιακούς χώρους και γι’ αυτό επιλέγει να χτυπήσει εκεί που γεννιέται εστία αντίστασης, για να τρομοκρατήσει προτού αυτή απλωθεί. Και δεύτερο, επιλέγει και θα επιλέγει, όπως αποδείχτηκε με την ΕΛΜΕ Πειραιά, να χτυπά εκείνους που την συνδικαλιστική τους δράση και την αγωνιστική τους στάση αρνούνται να την εξαργυρώσουν στην κάλπη απαλλοτριώνοντας την πίστη στις δυνάμεις του λαού. (κι αν δεν έχουμε δει εκλογικά ξεβρακώματα, πως λέμε " ένα είναι το Κόμμα", να, αυτό)

Το ζήτημα αυτών των διώξεων δεν αφορά μόνο την εκπαιδευτική κοινότητα. Μας αφορά όλους! Αν οι διώξεις αυτές δεν παρθούν πίσω οι επόμενες που είναι ήδη στα σκαριά θα γίνουν πύρινη λαίλαπα για όλους. Πολύ βαριά η λέξη " αξιοπρέπεια". Άλλο να τη λες κι άλλο να την κουβαλάς μαζί σου!

Μαρία Λάμπρου - Ξάνθη