Κλαδική απεργία στις 23/10 αποφάσισε η ΔΟΕ. Περίφημα.
Μία απεργία που έπρεπε να γίνει… χθες αποφασίζεται πριν την γενική απεργία στις 20 Νοέμβρη. Οκ και εδώ…
Ερχόμαστε τώρα στα δύσκολα.
Ποια πρέπει να είναι η κεντρική αιχμή, το βασικό αίτημα μιας κλαδικής απεργίας εκπαιδευτικών εν μέσω «πολεμικών επιχειρήσεων» που εξαπολύει το Υπουργείο.
Δεν μπορεί παρά να είναι η απόσυρση και το σταμάτημα των όλων των διώξεων και κυρίως των αναβαθμισμένων εκείνων του Πειραιά.
Γιατί το σταμάτημα της κυβερνητικής τρομοκρατίας που έχει διασπείρει πειθαρχικά και απειλές σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης θα σημαίνει πολλά για την αντιμετώπιση και την αναμέτρηση με τη συνολική επίθεση όπως αυτή ξεδιπλώνεται με οδοστρωτήρα τους νόμους για την αξιολόγηση.
Θα σημαίνει πολλά και για τους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη, Γεωργιάδη που κάνουν το…ντεμπούτο τους σε τέτοια μαζική κλίμακα.
Αλλά μήπως ο κλάδος προετοιμάστηκε όπως έπρεπε για την μάχη που είναι υποχρεωμένος σήμερα να δώσει;
Όλη η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ακόμα και από δυνάμεις που θέλουν να αναφέρονται στην αριστερά περιορίστηκε στο περίφημο εκείνο «θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα» που είπε από το βήμα της Βουλής ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού σε άλλες δύσκολες εποχές. Με τον χαρτοφύλακα του δικηγόρου υπό… μάλης και με τα εξώδικα ως μέσα αγώνα!
Η κυβερνητική επίθεση κονιορτοποίησε το επιχείρημα πως τα πειθαρχικά θα…αργήσουν να συνεδριάσουν (θαρρείς και ήταν γραφειοκρατικό το πρόβλημα) και φέρνει -με υπουργική απόφαση- το μέτρο της δυνητικής αργίας κραδαίνοντας την ομηρεία της εξαθλίωσης για τους διωκόμενους αγωνιστές εκπαιδευτικούς. Και αφού γίνει το πρώτο βήμα να και οι απολύσεις στο όχι και πολύ… βάθος.
Πολύ καθαρά το είπε η Χρύσα στον Πειραιά στην πρώτη κινητοποίηση της Τετάρτης.
Το κράτος, το αστικό κράτος επικαλείται την γραφειοκρατία όταν είναι να αδρανήσει απέναντι στα λαϊκά αιτήματα αλλά είναι πολύ αποφασιστικό- πολύ κράτος!- όταν είναι να επιβάλλει την πολιτική του.
Απέναντι σε ένα τέτοιο κράτος θα έπρεπε να προετοιμάζονται να αναμετρηθούν οι εκπαιδευτικοί και το συνδικαλιστικό τους κίνημα.
Και όχι να λοιδορούνται και να κριτικάρονται ότι «σπέρνουν τον φόβο στον κλάδο» όσοι ακριβώς ήθελαν να προετοιμάσουν τους συναδέλφους για την επερχόμενη μάχη με έναν αποφασισμένο να επιβάλλει την πολιτική του, αντίπαλο!
Γιατί όχι μόνο η απεργία/αποχή, ακόμα και η ίδια η κεντρική απεργιακή κινητοποίηση όταν δεν είναι πραγματική κινητοποίηση, όταν «δεν την τρέχεις», πολύ περισσότερο όταν εξαντλείται σε νομικές υποστηρίξεις και σε νόμους που «θα μείνουν στα χαρτιά» αποδυναμώνεται.
Πολύ καλά το έγραψε ο έτερος διωκόμενος Γιώργος Καββαδίας από τις στήλες του αλφαβήτα στο άρθρο του «κάτω στον Πειραιά» για την χαρακτηριστική αδράνεια και απροθυμία που επέδειξε η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ Πειραιά (όπου πρώτη δύναμη είναι η ΑΣΕ ) στις πρώτες κινητοποιήσεις για την πρώτη φουρνιά διωκόμενων (πριν προστεθεί η δεύτερη φουρνιά διώξεων).
Αλλά θα μπορούσε να πει κανείς (μπροστά στην ανάγκη να εκφραστεί ενωτικά στους δρόμους του αγώνα το κίνημα) «παλιά ξινά σταφύλια». Όχι και τόσο παλιά δηλαδή αλλά ας πάει και το παλιάμπελο…
Δεν σε αφήνουν όμως να… αγιάσεις
… Αν δεν υπήρχε ένα πονηρό σημείο στις αποφάσεις της πλειοψηφίας της ΔΟΕ (όπου, τι σύμπτωση! πλειοψηφία είναι πάλι η αντίστοιχη Αγωνιστική Συσπείρωση):
Το ΔΣ της ΔΟΕ καλεί τους συναδέλφους σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες της μέρας εκείνης.
Πάλι καλά όταν αναφέρεται στη χώρα γενικότερα. Αλλά στην Αττική;
Στις 23 Οκτώβρη γίνεται απεργία στον Πειραιά και σε όποια άλλη ΕΛΜΕ αποφασίσει να «τσοντάρει» στην αρχική τρίωρη της ΟΛΜΕ τη δική τρίωρη ώστε μαζικά και αποφασιστικά οι συνάδελφοι της δευτεροβάθμιας (και όποιες ΣΕΠΕ είχαν αντίστοιχες αποφάσεις για τρίωρες) να συγκεντρωθούν και να διαδηλώσουν «κάτω στον Πειραιά» έξω από το Πειθαρχικό.
Που θα συρθούν οι συνάδερφοι και που θα «γνωμοδοτεί» την άποψη και τη θέση του Υπουργείου!
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι στην Αττική θα μπορούσε τη μέρα εκείνη να γίνει άλλη συγκέντρωση και πορεία πέραν αυτής!
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη πανεκπαιδευτική απεργιακή συγκέντρωση πέραν αυτής του Πειραιά όπου ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης (γιατί περί αυτού πρόκειται) θα περικυκλώνεται από την μαζική κινητοποίηση!
Να το πω και πιο λαϊκά: Να μην επιτραπεί σε κανέναν «να την κάνει γυριστή» και «στρίβειν διά του αρραβώνος» αν… αρραβώνας είναι η κεντρική συνδικαλιστική απεργία όπου όλοι, ακόμα και αυτοί που την είχαν εξαφανίσει σαν όρο από τις συνδικαλιστικές τους προτάσεις τα τελευταία χρόνια, θεωρητικά συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει!...
Και πολύ άργησε!
Στις 23 Οκτώβρη στην Αττική λοιπόν «μία είναι η πορεία και η απεργιακή συγκέντρωση»: Αυτή «κάτω στον Πειραιά».
Πως λέμε «ένα είναι το Κόμμα»; Για να βοηθήσουμε όσους σκέφτονται ίσως «πονηρά»..
ΥΓ. Το "κάτω στον Πειραιά " δεν γράφεται χώρο...ταξικά άλλα πολιτικά! Ο τόπος συγκέντρωσης είναι το Πειθαρχικό της Περιφέρειας, φυσικά στην Αθήνα. Όλες, όλοι εκεί στις 23 του Οκτώβρη!
Δημήτρης Μάνος νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου