Ο Βαγγέλης Πισσίας τον Γενάρη του 1974

Με τον Βαγγέλη γνωριστήκαμε στην Γερμανία, κατά την διάρκεια της δικτατορίας. Η μητέρα μου ήταν μετανάστρια στην Γερμανία και εγώ που σπούδαζα στην Ιταλία την επισκεπτόμουν κάθε Χριστούγεννα και τα καλοκαίρια. Όσες φορές ήμουν εκεί (συγκεκριμένα στην Κολωνία), συμμετείχα στις συνεδριάσεις και στις κινητοποιήσεις του ΑΜΕΕ. 

Στις αρχές του Γενάρη του 1974, το προξενείο προγραμμάτιζε μια εκδήλωση με τους Έλληνες μαθητές που σπούδαζαν στην Κολωνία όπου θα γινόταν η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Το ΑΜΕΕ απευθύνθηκε σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις για να παρέμβουμε μαζικά και να αποκαλύψουμε τη φύση του φασιστικού καθεστώτος. Αρνήθηκαν όλοι (ΚΚΕ, ΚΚΕ(εσωτ.), ΠΑΚ). Υπεύθυνος του ΑΜΕΕ Κολωνίας, ήταν ο Βαγγέλης. Στη συνεδρίαση της οργάνωσης αποφασίστηκε να παρέμβουμε με ομιλητή τον Βαγγέλη, παρόλο που ο ίδιος είχε επιφυλάξεις. Σε μια αίθουσα που είχε πάνω από χίλια άτομα, ο Βαγγέλης με άλλους τέσσερις συντρόφους κάθισαν στο κεντρικό τραπέζι. Μετά τον πρόξενο ο οποίος στην ομιλία του εκθείασε την χούντα, ο Βαγγέλης ανέβηκε πάνω στο τραπέζι, και με την ντουντούκα κατήγγειλε το έγκλημα του Πολυτεχνείου, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και γενικότερα την εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό πολιτική. Μια ομάδα μπράβων από τα παρασκήνια, κινήθηκε εναντίον του. Καμιά δεκαριά φίλοι και μέλη του ΑΜΕΕ σκορπισμένοι μέσα στην αίθουσα άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα δίνοντας την αίσθηση ότι ήταν πολύ περισσότεροι. Μετά από αυτό, οι μπράβοι οπισθοχώρησαν. Η φιέστα του προξενείου, ναυάγησε. Η αστυνομία που ήρθε μετά από λίγο, δεν βρήκε κανέναν να συλλάβει. Εμείς αποχωρήσαμε μαζί με τον κόσμο. 

Αυτός ήταν ο Βαγγέλης ο οποίος μέχρι το τέλος της ζωής του δεν έπαψε να συμμετέχει στους αγώνες του λαού μας, των λαών της μεσογείου, και ιδιαίτερα στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, για λευτεριά και ανεξαρτησία.

Γιάννης Κελεσίδης