Απαράδεκτη μεθόδευση στο ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων ΕΚΠΑ

Μία απαράδεκτη μεθόδευση εξελίσσεται αυτές τις ημέρες στο ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΕΚΠΑ από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ, σε βάρος του απολυμένου Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου, Δημήτρη Αντωνίου, και της παράταξης στην οποία συμμετέχει, την Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΕΚΠΑ.

Δημοσιεύουμε την τοποθέτηση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων ΕΚΠΑ σχετικά με τη συγκεκριμένη μεθόδευση.

"Η δράση μας, της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν εξαρτήθηκε ποτέ από την όποια θεσμική θέση είχαμε ή θα μπορούσαμε να έχουμε. Η δύναμη μας άλλωστε, των εργαζομένων, δεν προκύπτει από θέσεις, αλλά από τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την κινητοποίηση στο δρόμο.

Μετά τις εκλογές, το Μάιο, η πρότασή μας ήταν η συγκρότηση προγραμματικού και όχι αναλογικού Προεδρείου στο ΔΣ, με τη ΔΑΣ, στη βάση αφενός μιας σειράς κοινών θέσεων και αφετέρου της εκτίμησής μας ότι, σε διαφορετική περίπτωση, αργά ή γρήγορα, θα προέκυπταν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του. Μπροστά στο αδιέξοδο που προκαλούσε τότε ο όρος που έβαζαν η ΑΕΠΠΑ και η ΔΑΣ, ότι δηλαδή αν δεν παίρναμε τη θέση του Γ. Γραμματέα δε θα συγκροτούνταν Προεδρείο, αναλάβαμε τις θέσεις του Γενικού και του Ειδικού Γραμματέα, ώστε να μην μπλοκάρει η λειτουργία του ΔΣ. Το εγχείρημα λειτούργησε σε κάποιες περιπτώσεις, σε άλλες φάνηκε η αδυναμία του. Παρά τα όποια προβλήματα, συνεχίσαμε να προσπαθούμε, παραμένοντας στο Προεδρείο, με γνώμονα τη λειτουργία του Συλλόγου.

Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ είχε ήδη από το Μάιο αμφισβητήσει το ΔΣ που όλοι ΕΜΕΙΣ οι εργαζόμενοι εκλέξαμε. Είχε θέσει ζήτημα για τη -δήθεν μη- νομιμότητα της εκλογής του Δημήτρη Αντωνίου στη θέση του Γ. Γραμματέα. Η εμμονή της Διοίκησης (η οποία δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ στα εσωτερικά ζητήματα του σωματείου) δεν είχε φυσικά να κάνει με κανένα -ανύπαρκτο ούτως ή άλλως- ζήτημα νομιμότητας. Είχε να κάνει με το πρόσωπο και το συμβολισμό της θέσης. Ο Δημήτρης Αντωνίου έπρεπε να “εξαλειφθεί” για να παταχθεί η μαχητικότητα ενός Συλλόγου που στις 12/2/2024 έκανε μια σημαντική κινητοποίηση που ενόχλησε την κυβέρνηση τόσο ώστε να ασχολούνται μαζί μας κυβερνητικοί εκπρόσωποι και υπουργοί.

Ήδη τότε, εμείς ως σχήμα, είχαμε επιμείνει στη δημόσια καταγγελία της επέμβασης της Διοίκησης στο Σύλλογο. Γιατί ξέραμε -και ξέρουμε- ότι αν ένα σωματείο αφήσει περιθώρια στους εργοδότες να παρεμβαίνουν, θα βρεθεί σύντομα να χορεύει στους ρυθμούς τους. Καταγγελία δε βγήκε τότε, η πλειοψηφία του ΔΣ, ΑΕΠΠΑ και ΔΑΣ, θεώρησε ότι μπορούσαμε να περιμένουμε.

Έτσι, λίγο αργότερα, η Διοίκηση έβαλε πόδι στο ΔΣ. Η λειτουργία του οποίου, το Γενάρη, σταμάτησε, όταν ο Πρόεδρος του Συλλόγου, παραβιάζοντας πραξικοπηματικά, κατάφορα, το καταστατικό και την απόφαση της ΓΣ, του ανώτατου οργάνου του Συλλόγου μας, όπου ΟΜΟΦΩΝΑ αποφασίσαμε ότι ο Δημήτρης Αντωνίου παραμένει μέλος του Συλλόγου μας μέχρι την επιστροφή του στη δουλειά, δείχνοντας και συμβολικά και ουσιαστικά τη στήριξή μας και με την εκλογή του στο ΔΣ, αρνήθηκε να υπογράφει οποιαδήποτε ανακοίνωση με το Γενικό Γραμματέα, μπλοκάροντας έτσι κάθε διαδικασία. Εν τοις πράγμασι, η αμφισβήτηση δεν αφορούσε -μόνο- την ιδιότητα του Γ. Γραμματέα. Αφορούσε την ιδιότητα του μέλους του Συλλόγου από την οποία αυτή απορρέει. Ή είναι κανείς μέλος Συλλόγου και μπορεί να είναι και Γ. Γραμματέας ή δεν είναι τίποτα από τα δύο.

Η ΑΕΠΠΑ δεν μπήκε καν στον κόπο να αποδείξει τις αιτιάσεις περί “νομιμότητας”. Δικαιολογίες ήταν εξάλλου, που υπαγόρευε η Διοίκηση. Το ζητούμενο ήταν να απομονωθεί ο απολυμένος, να συντριβεί το ρεύμα αντίστασης του Συλλόγου και να δηλώσουν νομιμοφροσύνη στην εργοδοσία ώστε αυτή να “μας [δηλαδή τους] αναγνωρίσει”, όπως επανειλημμένα δήλωσαν.

Δεν είναι η ώρα να κάνουμε αναλύσεις για το πώς αναγνωρίζουν οι εργοδοσίες τα σωματεία (εξάλλου ξέρουμε ότι στο γραφείο του Πρύτανη φτάσαμε με κινητοποιήσεις κι όχι κατόπιν προσκλήσεως…). Το βέβαιο είναι ότι γελάνε όταν αυτά υποτάσσονται σε αυτές και τα πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με τα αιτήματα των εργαζομένων, τις ανάγκες τους και τις ζωές τους. ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

Σύμφωνα με το νόμο 1264 (και τα δικαιώματά μας που κερδήθηκαν με αγώνες ΔΕΝ τα ξεχνάμε), για την προστασία της συνδικαλιστικής δράσης, ένας Γ. Γραμματέας Συλλόγου και μέλος του ΚΣ Ομοσπονδίας, προστατεύεται από απόλυση επί ένα χρόνο μετά τη λήξη της θητείας του στα συνδικαλιστικά όργανα. Αν κάποιοι απέσυραν την υποστήριξή τους από αυτόν, βάζοντας ημερομηνία λήξης στην αλληλεγγύη, ποιον από μας τους εργαζόμενους θα υπερασπιστούν;

Κάπου εδώ, θα πρέπει να πούμε ότι η στάση της ΑΕΠΠΑ δε δημιούργησε αδιέξοδο από μόνη της. Η ΔΑΣ, έχοντας στο αναλογικό προεδρείο τη θέση της Αντιπροέδρου, θα μπορούσε να υπογράψει τις αποφάσεις του ΔΣ, μαζί με το Γ. Γραμματέα, αντικαθιστώντας τον Πρόεδρο, όπως προβλέπεται από το καταστατικό, στηρίζοντας έτσι εμπράκτως την απόφαση της ΓΣ και δίνοντας διέξοδο στο μπλοκάρισμα κάθε δραστηριότητας του Συλλόγου. Αρνήθηκε ΟΜΩΣ να το κάνει. Επέλεξε να μην πάρει θέση. Αυτό όμως παρήγαγε αποτελέσματα, άρα συνιστούσε πολιτική θέση που συνεπάγεται ευθύνες για την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Μπροστά στην πρώτη απόλυση μετά τη χούντα στο δημόσιο για συνδικαλιστική δράση, ενός συμβασιούχου επί 19 χρόνια που οι ελαστικές σχέσεις εργασίας καθιστούν εύκολο στόχο, την πρώτη απόλυση εκλεγμένου και σε πρωτοβάθμιο και σε δευτεροβάθμιο όργανο, κάθε διαδικασία στο Σύλλογο σταμάτησε (ακολούθησε η πρώτη δυνητική αργία - απόλυση μόνιμου υπαλλήλου, της εκπαιδευτικού Χρ. Χοτζόγλου και μάλλον κάποιοι θα πρέπει να απολογηθούν σε πολύ περισσότερους από το στενό μας κύκλο…). Κατάσταση που σίγουρα δεν αρμόζει στο Σύλλογο που έκανε τη μεγαλύτερη απεργία στο δημόσιο μεταπολιτευτικά των 3,5 μηνών το 2013, συμβάλλοντας καθοριστικά μαζί με άλλους εργαζόμενους στην ακύρωση των διαθεσιμοτήτων - απολύσεων.

Το σώμα των συναδέλφων, η Γενική Συνέλευση, δεν ερωτήθηκε ποτέ αν συντασσόταν με τη σιγή που επιβαλλόταν άνωθεν. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο πρωτοφανές σημείο, ενώ η  ΑΔΕΔΥ είχε βγάλει ψήφισμα στήριξης, η ΟΔΠΤΕ, οι ομοσπονδίες ΕΤΕΠ και ΕΔΙΠ και ο Σύλλογος ΕΤΕΠ του ΕΚΠΑ, καθώς και οι Σύλλογοι μελών ΔΕΠ της ΣΘΕ και της Φιλοσοφικής είχαν καλέσει σε κινητοποίηση, να πηγαίνει απολυμένος που διεκδικεί την επιστροφή του στη δουλειά στα δικαστήρια και να μην έχει βγει από το ΔΣ και τη ΓΣ του Συλλόγου του ούτε ανακοίνωση, ούτε στάση εργασίας, ούτε καν ένα ψήφισμα στήριξης.

Για να μην κρυφτεί κανείς πίσω από το δάχτυλό του, απαριθμώντας ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ συνδικαλιστικά κινήσεις που ΟΡΘΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι, εκτός από τη συμμετοχή τους στο ΔΣ, οι παρατάξεις έχουν και αυτόνομη δράση και θα μπορούσαν να εκφράσουν τη στήριξή τους στον απολυμένο και να καλέσουν στην κινητοποίηση στα δικαστήρια δημοσίως με ανακοινώσεις τους. Δεν το έκαναν.

Ως Πρωτοβουλία, κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Με ανακοινώσεις μας ενημερώσαμε για τη δίκη, την κινητοποίηση και τα διακυβεύματά της. Μαζί με την επιτροπή αλληλεγγύης, φροντίσαμε για τη δημοσιοποίηση και την οργάνωση της κινητοποίησης, το συντονισμό με σωματεία και φορείς, κ.α. Με την αφοσίωση όλων όσων πιστεύουν στην αλληλεγγύη, τον αγώνα και την αξιοπρέπεια, έγινε μια κινητοποίηση πέρα από κάθε προσδοκία, με συναδέλφους ΕΔΙΠ και ΕΤΕΠ, μέλη ΔΕΠ, φοιτητές, εκπροσώπους σωματείων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στην οποία συμμετείχαν, σύμφωνα με τις αποφάσεις τους, και εκπρόσωποι της ΑΔΕΔΥ και της ΟΔΠΤΕ. Η αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας.

Ακόμα και μετά το δικαστήριο στις 17/2, περιμέναμε αρκετά να λυθεί το αδιέξοδο στο ΔΣ. Στις 11/3 προχωρήσαμε στην παραίτηση από τις θέσεις του Γενικού και του Ειδικού Γραμματέα, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΣ για να εξακολουθήσουμε να δίνουμε τη μάχη -και- μέσα σε αυτό για το συνδικαλισμό στον οποίο εμείς πιστεύουμε.

Μήπως η ΑΕΠΠΑ προχώρησε, έχοντας λυμένο το δήθεν πρόβλημα νομιμότητας που υποτίθεται ότι συνιστούσε ο Δημήτρης Αντωνίου ως Γ. Γραμματέας, σε οποιαδήποτε κίνηση λειτουργίας του ΔΣ; Όχι. Ούτε καν μια ανακοίνωση για το κρίσιμο ζήτημα της απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση (με την οποία υποτίθεται ότι συμφωνεί) δεν ήθελε να βγει, ενώ οι προθεσμίες έτρεχαν κι οι εργαζόμενοι δεν είχαμε καταθέσει τις δηλώσεις (αναλάβαμε, ως Πρωτοβουλία, να ξεκινήσει η συλλογή -από το ΔΣ- στις 19/3). Κωλυσιεργώντας όσο μπορούσε, όρισε τελικά συνεδρίαση 17 μέρες μετά την παραίτησή μας από το Προεδρείο.

Η ΑΕΠΠΑ προφανώς εδώ και καιρό είχε πλάνο να διαλύσει το ΔΣ και, μέσω αυτού το Σύλλογο που, μέσα από τις κοινωνικές του συμμαχίες εντός κι εκτός ΕΚΠΑ, μπόρεσε να δώσει εμβληματικές μάχες σε οριακές στιγμές και να τον μετατρέψει, αναιρώντας τους αγωνιστικούς του συσχετισμούς, σε υποτακτικό της πρυτανείας. Αντί λοιπόν να συζητήσει τα θέματα του Συλλόγου και να σηκώσει το βάρος της ευθύνης της συγκροτώντας νέο Προεδρείο, αποχώρησε από τη συνεδρίαση ανακοινώνοντας ότι παραιτείται από το ΔΣ. Ούτε να συγκαλέσουμε ΓΣ ήθελε για να συζητήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση, ούτε ασχολήθηκε με την καίρια ευθύνη του ΔΣ να καταθέσει τις δηλώσεις απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση στη Διεύθυνση Διοικητικού. Αποχώρησε και δεν την ένοιαξε ούτε η διασφάλιση της απεργίας. Προτείναμε, και συμφώνησε και η ΔΑΣ, να συνεχιστεί η συνεδρίαση και προχωρήσαμε τα 5 στα 9 μέλη του ΔΣ σε συζήτηση, καταλήγοντας στη σύγκληση ΓΣ και την οργάνωση της κατάθεσης των δηλώσεων για την απεργία – αποχή.

Από την επομένη άρχισε η παραίτηση όλων των μελών του ψηφοδελτίου της ΑΕΠΠΑ (η προεκλογική της εκστρατεία ήταν ήδη σε εξέλιξη), με στόχο να οδηγηθούμε ΤΕΧΝΗΤΑ και ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ σε εκλογές 1 χρόνο και 2 μήνες πριν από την προβλεπόμενη περίοδο. Το παράδοξο είναι ότι -κάποιοι Πρωθυπουργοί τα συνηθίζουν αυτά- σκοπεύουν να ξαναβάλουν υποψηφιότητα τα ίδια πρόσωπα που σήμερα ζητάνε συγνώμη γιατί δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των εργαζομένων, να ξαναεκλεγούν σε ένα ΔΣ με παρόμοιο ίσως συσχετισμό, για να ξαναπαραιτηθούν και να το κάνουν ες αεί ενδεχομένως μέχρι να τους αρέσει ο συσχετισμός, όταν πάρουν 5 έδρες στις 9 και, έχοντας πλέον την απόλυτη πλειοψηφία, κάνουν ό,τι θέλουν ανεξέλεγκτοι. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Είναι άλλη μια επίθεση στη λειτουργία του Συλλόγου. Έχουν να ολοκληρώσουν και το έργο που τους ανατέθηκε: την αποπομπή του Δημήτρη Αντωνίου από το Σύλλογο, ώστε να εξαλειφθεί οποιαδήποτε ελπίδα επιστροφής του στη δουλειά, αλλά και την παράδοση όλων μας στο πιάτο στη Διοίκηση του ΕΚΠΑ για να μας αντιμετωπίζει με αυταρχισμό και αυθαιρεσία.

Κλείνοντας, πρέπει να τονίσουμε ότι, όταν κανείς ασχολείται με το συνδικαλισμό, έχει ευθύνες απέναντι: α) στους εργαζόμενους του σωματείου του, β) τους εργαζόμενους του κλάδου του και γ) τους εργαζόμενους του συνδικαλιστικού κινήματος στο οποίο συμμετέχει (ή δε συμμετέχει αλλά επηρεάζει). Όσα συνέβησαν στο Σύλλογό μας, σε μια οριακή στιγμή, όταν η κυβέρνηση έκανε την πρώτη απόπειρα απόλυσης στο δημόσιο για συνδικαλιστική δράση, έχουν μεγάλη σημασία. Γιατί α) Αν αφήσει κανείς έναν απολυμένο έκθετο, έχει αφήσει έκθετους στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό της Διοίκησης του ΕΚΠΑ όλους τους εργαζόμενους. β) Έχει συμβάλλει καθοριστικά στο να θεωρήσουν οι Διοικήσεις των ΑΕΙ ότι μπορούν να σαρώσουν τους εργαζόμενους -και τους φοιτητές. γ) Σε μια μάχη που είναι ΚΕΝΤΡΙΚΗ, στην οποία απ’ τη μια είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι κι απ’ την άλλη η κυβέρνηση που απαιτεί μια απόλυση, όποιος καταθέτει τα όπλα έχει παραδώσει εδάφη, που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, κρίσιμα για ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ τους εργαζόμενους, κι έχει θρέψει το θράσος και την αλαζονεία με την οποία αμέσως μετά, Πρωθυπουργοί και Υπουργοί, διευθυντές και διοικητές θα επιτεθούν και σε άλλους, εκτός ΕΚΠΑ και εκτός ΑΕΙ.

Ενάντια στις διώξεις και τις απολύσεις, την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας, την επίθεση στις ζωές μας, συντασσόμαστε με το δικό μας κόσμο, τον κόσμο της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της αξιοπρέπειας.

 

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΣ ΣΤΙΣ 10/4

Ο Σύλλογός μας έχει ξανά ευκαιρία να συζητήσει τα καίρια προβλήματα των εργαζομένων στο ΕΚΠΑ και να πάρει αποφάσεις για να μη λείπει από την εμβληματική μάχη της κοινωνίας για τα Τέμπη, τις μάχες φοιτητών και εργαζομένων, την πάλη ενάντια στις διώξεις και τις απολύσεις, τον αγώνα ενάντια στην “αξιολόγηση”. Η σιγή πρέπει να σταματήσει κι ο Σύλλογος να λειτουργήσει ομαλά μέχρι να πάει σε εκλογές την Άνοιξη του 2026. Συνεχίζουμε δυναμικά όλοι για όλους, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9/4

Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΕΚΠΑ"