Ένας χρόνος χωρίς τον Στάθη Κωνσταντόπουλο

Το ΚΚΕ(μ-λ) θα διοργανώσει την Παρασκευή 20 Ιουνίου εκδήλωση για τον ένα χρόνο από τον θάνατο του συντρόφου Στάθη Κωνσταντόπουλο. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία έξω από το δημαρχείο του Υμηττού στις 19:00. 

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο του συντρόφου μας, Στάθη Κωνσταντόπουλου. Σε αυτό το διάστημα γράφτηκαν και ειπώθηκαν αρκετά για τη ζωή του γενικά, μα περισσότερο για την πλούσια πολιτική του δράση. Τίποτα από ό,τι έχει έρθει στο φως δεν είναι υπερβολή. Αντίθετα, έχουν πολλά ακόμα να καταγραφούν, για να μπορεί να αποτυπωθεί έστω και μερικώς το σύνολο της ζωής του. 

Από την «κούνια» του ένιωσε την αδικία. Δύσκολα χρόνια και τότε να μεγαλώσουν πέντε παιδιά σε μικρό χωριό στην επαρχία και ακόμα δυσκολότερο όταν ο πατέρας του έφυγε αρκετά νωρίς. Μπόρεσε και ανδρώθηκε αποκτώντας ταξική συνείδηση και από νωρίς ρίχτηκε στον αγώνα για τη ζωή και ενάντια στο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα, που γεννά συνεχώς φτώχεια και δυστυχία. Είχε δομήσει πλάτη από ατσάλι, για να μπορεί να αντέχει τα βάρη που του φόρτωνε συνέχεια η ζωή και καρδιά από βαμβάκι, για να μπορεί να απαλύνει όλη την αδικία και την καταπίεση των όπου γης κατατρεγμένων. 

Η ζωή τον είχε προικίσει ιδιαίτερα να μπορεί να αφομοιώνει την ουσία των γεγονότων και να μπορεί να μετατρέπει την κατανόηση αυτή σε δράση. Γι' αυτό και ξεχώριζε πάντα σε κάθε πολιτική δραστηριότητα. Στη δουλειά του, στη γειτονιά του, στις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις, σε κάθε έκφραση της δημόσιας και ιδιωτικής του ζωής, σε όλη γενικά τη ζωή του έδινε το στίγμα του επαναστάτη κομμουνιστή. 

«Ειδικότητά του» ήταν να μπορεί να βγάζει από τον καθένα τον καλύτερό του εαυτό και σε σύντομο χρονικό διάστημα να το χρησιμοποιεί για να τον εντάσσει στο κίνημα και την ταξική πάλη. Με την ίδια ευκολία μπορούσε να επισημαίνει τα λάθη και τις παραλήψεις του καθενός και έμπρακτα να βοηθάει να ξεπεραστούν. Ο σύντροφος Στάθης έβαλε το δικό του λιθαράκι και έδωσε το δικό του στίγμα, όταν το κίνημα πετύχαινε νίκες και πήγαινε μπροστά, αλλά και όταν αυτό περνούσε κρίση και έκανε βήματα πίσω, αυτός στάθηκε ακλόνητος και σταθερός στις ιδέες του. 

Δεν έμεινε ποτέ αδρανής και συνέβαλε ουσιαστικά στο να διατηρηθούν και να ξαναζωντανέψουν τα επαναστατικά ιδανικά. Δεν δίστασε ποτέ να εκφράσει και να συγκρουστεί με τους αστούς και τις πράξεις τους και με οποιαδήποτε αξίωμα κατείχαν. Τοπικοί παράγοντες της δεξιάς είχαν υποστεί τις ανοιχτές αποδοκιμασίες του, μόλις επέβαλαν τα χαράτσια στους δημότες και τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Αλλά και κάθε είδος ρεφορμιστής και ρεβιζιονιστής άκουγε τα εξ αμάξης κάθε φορά που εφάρμοζαν και εξέφραζαν τις λαθεμένες απόψεις τους. 

Έναν χρόνο μετά την απουσία του, ενώ μαίνεται η λυσσασμένη επίθεση των ιμπεριαλιστών-καπιταλιστών ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου, η ζωή και η στάση του συντρόφου στέκει φάρος φωτεινός στο τι οφείλει να κάνει ο καθένας. Ειδικά η νεολαία έχει να πάρει πολλά από το παράδειγμά του. Ποτέ καθ' όλη την πολιτική του δράση, κανείς δεν τον είχε ακούσει να λέει «δεν μπορώ». Είχε καταργήσει από το λεξιλόγιο του αυτή τη λέξη, γιατί τη θεωρούσε συνώνυμο του «δεν θέλω». 

Για κάθε του λάθος και παράλειψη ήταν ο πρώτος που το αναγνώριζε και έμπρακτα προσπαθούσε να το διορθώσει και να το καλύψει. Σήμερα, που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι αυτές που φέρνουν σε αντιπαράθεση και πολέμους τις κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και προετοιμάζουν ευρύτερες και γενικότερες αναμετρήσεις, σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία μπορούν να σηκώσουν το ανάστημά τους και να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά τους, παλεύοντας για ένα αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, για το οποίο ο σύντροφος Στάθης πάλεψε. 

Σήμερα που η δεξιά για μία ακόμη φορά και με ιδιαίτερο μένος έχει εξαπολύσει μετωπική μαζική επίθεση σε κάθε λαϊκό δικαίωμα που έχει απομείνει, σήμερα ο λαός και ειδικότερα η νεολαία πρέπει να εντείνουν την αντίστασή τους για τα δικαιώματά τους, δημιουργώντας τα δικά τους εργαλεία για την πάλη τους, όπως ο σύντροφος Στάθης έκανε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. 

Άλλωστε, αυτή την έννοια έχει και το σύνθημα (που παρεμπιπτόντως φωνάχτηκε και στην εκδήλωση για την επέτειο της γιορτής του κάστρου του Υμηττού): «Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας».  

Γ.Τ.