Σάββατο απόγευμα, καλοκαιράκι με καύσωνα σε κάποια γειτονιά στα νότια της Αθήνας, οι μαθητές επιτέλους σε διακοπές, παρέες – παρέες έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ, περιμένουν το τρένο για να βγουν μια βόλτα. Για να πάρουν μια ανάσα - όσοι έχουν ψιλά στην τσέπη τους - από τις απανωτές εξετάσεις, από το ασταμάτητο μέτρημα των απουσιών (μη μου βάλετε απουσία κυρία, θα μείνω), από πιεστικά διλήμματα (Να πάω ΕΠΑΛ καλύτερα; Μα έχει κι εκεί τράπεζα θεμάτων) και βέβαια από την φρίκη των Πανελλαδικών. Αλλά κι εκεί τους την έχουν στημένη. Μπάτσοι με στολές και με πολιτικά σε «ζευγάρια» - ένας με στολή κι ένας ασφαλίτης- τους σταματάνε ομαδικά για …εξακρίβωση στοιχείων. Ιδιαίτερα όσους έχουν την τύχη να φέρουν … εξωτικά χαρακτηριστικά σκουρόχρωμα ή μάτια μεγάλα και σχιστά πιθανότατα ανατολικής προελεύσεως.
«Δεν έχεις
ταυτότητα;;; Από πού είσαι; ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Α…..
Δώσε μου τα στοιχεία σου κι άλλη φορά να έχεις ταυτότητα.»
«Μα γιατί το κάνετε
αυτό;» «Για την εγκληματικότητα των ανηλίκων», ήρθε η … αποστομωτική απάντηση!
Έτσι, προληπτικά! Γιατί, πώς να το κάνουμε, αν είσαι νέος, αν σκέφτεσαι και
λίγο, αν δεν σου έχουν ρουφήξει ακόμα όλη την ανθρωπιά, έχεις κάποιες πιθανότητες
παραπάνω να …εγκληματήσεις πηγαίνοντας π.χ. στην προγραμματισμένη το ίδιο
απόγευμα διαμαρτυρία υπέρ της Παλαιστίνης. Ή να μην θες να απελαθεί ο
συμμαθητής σου, που σου έμαθε εκείνο το ωραίο τραγούδι στην γλώσσα του.
Και στην μικρή ατίθαση
που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, η «πατρική» συμβουλή έτοιμη και καλά
προβαρισμένη: «Πώς κάνεις έτσι, όλοι φακελωμένοι είμαστε έτσι κι αλλιώς, ακόμα
κι εμείς οι αστυνομικοί»
Μη αντιδράς λοιπόν και
ούτε να ρωτάς για τα …αυτονόητα. Έτσι
θα ζήσεις, συνήθισέ το. Αν είσαι μαθητής που… δεν τα παίρνει θα σου βρούμε θέση
– τυχερέ – στα νέα Τεχνικά Γυμνάσια- αναμορφωτήρια. Αν είσαι φοιτητής, θα
φροντίζουμε να μελετάς … γιατί αν δεν προλάβεις, αν εργάζεσαι, αν φροντίζεις
άλλους, αλλά και αν διαμαρτύρεσαι, αν διεκδικείς, αν φωνάζεις «Λευτεριά Στην
Παλαιστίνη» διαγράφεσαι. Μια κι έξω. Όπως στα reality που σε βάζαμε να βλέπεις μικρός για
να συνηθίζεις. Κι αν βρεις καμιά δουλίτσα, το 13ωρό σου το έχεις εξασφαλισμένο.
Το ψωμί σου όχι. Μην τα περιμένεις κι όλα από μας. Τι θες και ρωτάς, λοιπόν;
Δεν ξέρουμε αν ο
τρομοκρατικός έλεγχος στοιχείων σε μαθητές και νέους στην συγκεκριμένη
γειτονιά, είχε να κάνει με την επίθεση των ΜΑΤ που ακολούθησε λίγο αργότερα στο
σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, σε διαδηλωτές που συμμετείχαν σε
παρέμβαση υπέρ της Παλαιστίνης. Ή αν ήταν πράγματι κάποια «ειδική επιχειρησιακή
δράση για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας ανηλίκων» σαν αυτές που γίνονται
συχνά- πυκνά τον τελευταίο καιρό. Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι πως τα
παιδιά μας δεν θα ζήσουν στο μαύρο μέλλον που τους ετοιμάζουν. Δεν θα πάψουν να
ρωτούν , να διεκδικούν, να μάχονται. Χρέος μας, για χάρη τους, να κρατήσουμε
ανοιχτούς τους δρόμους της οργάνωσης και του αγώνα.
Κ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου