Το… πρόβλημα της ανεργίας

«Το να απολύεται κάποιος επειδή έτσι γουστάρει ένας ιδιοκτήτης, εργοδότης, ένας επιχειρηματίας είναι απαράδεκτο και μεσαιωνικό. [...] όταν παίρνεις έναν εργαζόμενο στη δουλειά σου, ο οποίος σου αποδίδει, όταν τον απολύεις ξαφνικά δημιουργείς έναν άνεργο, τον οποίο η πολιτεία πρέπει να τον περιθάλψει, να του πληρώσει επίδομα ανεργίας, να του πληρώσει κατάρτιση και επανακατάρτιση, να στοιχίσει δηλαδή μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ [...]. Πέραν του ότι υπάρχουν πάρα πολλά κοινωνικά προβλήματα και παθογένειες που προκύπτουν από την ανεργία.».

Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από ραδιοφωνική συνέντευξη του Γ. Χριστόπουλου, προέδρου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) και υπεύθυνου Τύπου της ΓΣΕΕ, στον ραδιοσταθμό Αθήνα 98,4 και την εκπομπή «Πολιτική Αθήνα» της Δευτέρας 21.07.2025 (η εκπομπή στον σύνδεσμο: https://www.mixcloud.com/%CE%91%CE%98%CE%97%CE%9D%CE%91984/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1-21-07-2025/ και το απόσπασμα στο 22:10).

Σχόλιο 1:

Όλα αυτά τα δεινά που περιγράφονται, ισχύουν μόνο για τους εργαζόμενους οι οποίοι «σου αποδίδουν»; Εάν «δεν σου αποδίδουν», είμαστε εντάξει; Και τι σημαίνει «σου αποδίδουν»; Ποια είναι τα κριτήρια και με ποιας πλευράς την οπτική;

Σχόλιο 2:

Η ανεργία είναι «ασθένεια» που έχει ανάγκη περίθαλψης από το κράτος;

Σχόλιο 3:

Ένας άνεργος υποχρεωτικά οδηγείται στην «κατάρτιση και επανακατάρτιση»; Έμεινε άνεργος επειδή δεν ήταν αρκετά καταρτισμένος; Γι’ αυτό είπαμε ότι «δεν σου αποδίδει»; Κι αν «καταρτιστεί και επανακαταρτιστεί», θα βρει σταθερή δουλειά;

Σχόλιο 4:

Τα «πάρα πολλά κοινωνικά προβλήματα» είναι φιλολογικός όρος, σωστά; Όπως οι «παθογένειες», ας πούμε…

Σχόλιο 5 και τελικό συμπέρασμα:

Η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων στη χώρα αντιλαμβάνεται πολύ καλά τα προβλήματα που προκαλεί η ανεργία. Και… συμπάσχει με το κράτος… Που φορτώνεται έξοδα… περίθαλψης, ταμείου ανεργίας και επανακατάρτισης…

Τα προβλήματα που η ανεργία προκαλεί στον άνεργο και την οικογένειά του είναι δευτερεύουσες «παθογένειες».

Όταν έχεις τέτοιους «φίλους», τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

Ε.Β.