Ο Αλέκος Αθανασιάδης επαναπατρίσθηκε με την οικογένειά του το 1977 από το Μπρνο της Τσεχοσλοβακίας κι εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Και εκεί, όπως και στην Ελλάδα, ήταν ενταγμένος στο μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και όλοι τον αποκαλούσαν στην προσφυγιά «το Αλεκάκι», γιατί γεννημένος το 1930, στο πρώτο αντάρτικο συμμετείχε στον αγώνα σαν Αετόπουλο και το όνομα Αλεκάκι τον συνόδευσε σε όλη του τη ζωή.
Ήταν πάντα πολύ δραστήριος και αεικίνητος, με μεγάλη προθυμία να συμβάλλει σε ό,τι ανάγκη προέκυπτε για το προχώρημα του αγώνα. Και η συντρόφισσα της ζωής του, η Νάστα, όπως την φώναζε την σ. Αναστασία, του χάρισε τρία παιδιά, τον Κλεάνθη, την Μαρίκα και τον Μελίτα και όλοι μαζί ακολουθήσανε την πορεία της προσφυγιάς και του επαναπατρισμού με σθένος κι αποφασιστικότητα. Η παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο χωριό καταγωγής του Αλέκου, το Μελισσουργιό του Κιλκίς, ήτανε μια συνέχιση της δουλειάς και του αγώνα, για να πηγαίνει η ζωή μπροστά με αξιοπρέπεια και προκοπή.
Ο σύντροφος Αλέκος δεν έπαψε ποτέ στη ζωή να δίνει μάχες και να υπερασπίζεται τα υψηλά ιδανικά του αγώνα. Δεν είχε πρόβλημα στο να συνομιλεί με κάθε αγωνιστή, όπου και εάν ανήκε, προκειμένου να τον πείσει για τα ακαταμάχητα ιδανικά του αγώνα, και για την αναγκαιότητα συστράτευσης κι ενότητας όλων των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να δουλέψει στην οικοδομή, μιας και αυτή η δουλειά υπήρχε, όπως και από αυτήν συνταξιοδοτήθηκε και η καλή δουλειά του τεχνικού, που είχε στην Τσεχοσλοβακία ας πήγε περίπατο.
Όποτε και όπου κλήθηκε ο σ. Αλέκος ήταν παρών και η συμμετοχή του ήταν αξιοσημείωτη, γιατί ο λόγος του πάντα ανέδυε μια ατελείωτη αισιοδοξία και μια μεγάλη αποφασιστικότητα. Συμμετείχε σε κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση και κομματική εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ) καθώς και στις εκλογικές παρεμβάσεις με την συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο στον νομό Κιλκίς.
Η απώλεια της συντρόφισσας τη ζωής του τού στοίχησε πολύ κι έτσι στις 11/09/2025 ξεκίνησε για το ακόμα πιο μεγάλο ταξίδι προς το σύμπαν, που ποτέ, ακόμα και αυτό δεν τον τρόμαζε, γιατί όπως μου έλεγε, εμείς Στέλιο, ως κομμουνιστές γνωρίζουμε τι είναι ο διαλεκτικός υλισμός στην κοινωνία των ανθρώπων και από ποιους νόμους της φύσης διέπεται, γι’ αυτό δεν έχουμε να φοβηθούμε από τίποτε.
Έτσι είναι τα πράγματα, σύντροφε Αλέκο, και γι’ αυτό κι εγώ και εμείς σου ευχόμαστε καλό κατευόδιο στο μεγάλο σου ταξίδι. Εκεί θα συναντήσεις τόσους και τόσους συντρόφους και προπαντός την αγαπημένη σου και τόσο συμπαθητική γυναίκα, τη Νάστα. Θα είσαι πάντα ανάμεσά μας.
Στέλιος Αγκούτογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου