Στις 9-12 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 39ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, με την παρουσία 658 συνέδρων, από 36 Ομοσπονδίες και 1.040 Πρωτοβάθμια Σωματεία.
Το συνέδριο, όπως είναι φυσικό, αποτέλεσε αντανάκλαση της κατάστασης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα σωματεία και τις ομοσπονδίες του δημοσίου. Μια κατάσταση υποχώρησης του συνδικαλιστικού κινήματος μπροστά στην γενικευμένη επίθεση του συστήματος. Η εικόνα των ανενεργών σωματείων και των διαδικασιών τους, αλλά και των ακόμα πιο απονεκρωμένων ομοσπονδιών δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί. Με βάση αυτή την κατάσταση καταγράφηκαν τα αποτελέσματα και οι όποιες αλλαγές στους συσχετισμούς. Το πρόβλημα όμως παραμένει, πάρα την εναλλαγή της πρώτης δύναμης. Άλλωστε και στα σωματεία που ελέγχονται από τη ΔΑΣ η κατάσταση δεν είναι καλή. Οι όποιες κινητοποιήσεις ξεσπούν έχουν ημερομηνία λήξης και όχι τη λογική αγώνα για την καλυτέρευση των όρων ζωής των εργαζόμενων. Τα σωματεία που ελέγχονται από αυτές τις δυνάμεις είναι σωματεία με ελάχιστες ή καθόλου συνελεύσεις που τα παραπέμπουν όλα στα ΔΣ.
Υπάρχει όμως και η πλευρά των εργαζομένων. Η πλευρά των αγωνιστικών ξεσπασμάτων (Τέμπη, αγροτικός ξεσηκωμός) ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση που γιγαντώνεται. Η πλευρά των αγώνων ενάντια στις διαθεσιμότητες, τις αργίες και τις διώξεις οι οποίοι στηρίζονται από πλατύτερα κομμάτια εργαζομένων, έχουν δημιουργήσει όρους κίνησης στη βάση και ζητάνε και αυτοί έκφραση και συνέχεια παρά τα μπλοκαρίσματα από τις πρώτες δυνάμεις (παλιές και νέες) της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Αυτή την κατεύθυνση θελήσαμε και εμείς ως Ταξική Πορεία να ενισχύσουμε, μέσα από τη στήριξη του σχήματος της Αριστερής Κίνησης όλο το προηγούμενο διάστημα. Γιατί είναι η μόνη κατεύθυνση που μπορεί να μαζικοποιήσει τους αγώνες των εργαζομένων, να τους οργανώσει και να πετύχει νίκες.
Μεγάλο μέρος της πρώτης ημέρας του συνεδρίου, αναλώθηκε σε διαδικαστικά ζήτημα κυρίως όσον αφορά στην νομιμοποίηση Ομοσπονδιών. Ένα ζήτημα, που, κατά βάση, χρησιμοποιείται από τις κυρίαρχες παρατάξεις όπως τις βολεύει, προκειμένου να αποκλείσουν ή να δεχθούν συνέδρους που ενδεχομένως θα άλλαζαν το αποτέλεσμα και τους συσχετισμούς. Ακόμα και για το ζήτημα της εφαρμογής των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών που προέκυψε με πρόταση της ΔΑΣ, ομοσπονδία αποκλείστηκε όχι γιατί εφάρμοσε το νόμο Χατζηδάκη (σε αντίθεση με απόφαση προηγούμενου συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ), αλλά γιατί το έκανε χωρίς παρουσία... δικαστικού αντιπροσώπου! Πρωταγωνιστής δε σε όλη αυτή τη συζήτηση αναδείχθηκε η ΔΑΣ που μετρούσε τους συνέδρους ψήφο-ψήφο, με το βλέμμα στην κάλπη και πάντα με την επίκληση της “δημοκρατικής κατάκτησης” του ν.1264/82.
Όσον αφορά στα πολιτικά ζητήματα (χωρίς να σημαίνει αυτό ότι και τα διαδικαστικά δεν είναι πολιτικά) η συζήτηση περί των αγροτικών κινητοποιήσεων χρωμάτισε σχεδόν όλες τις τοποθετήσεις, γι’ αυτό και, στο τέλος, αποφασίστηκε, με συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων, απεργία στις 16 Δεκεμβρίου για τον προϋπολογισμό και την υποστήριξη του δίκαιου αγώνα των αγροτών. Η πρόταση, ωστόσο, καταψηφίστηκε από ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ) και ΕΑΕ (ΣΥΡΙΖΑ) που πρότειναν 4ωρη στάση εργασίας. Βέβαια, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η 16η Δεκέμβρη προτάθηκε από τις περισσότερες τοποθετήσεις ως ημέρα «κορύφωσης» (και άρα λήξης;) και όχι κλιμάκωσης του αγώνα των αγροτών. Όπως είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ μετέτρεψε αυτήν την απόφαση σε “ντροπαλη απεργοσπασία”, με απογευματινό συλλαλητήριο, μπλοκάροντας έτσι τη λογική του απεργιακού αγώνα πριν καν ξεκινήσει.
Στην πολιτική συζήτηση απουσίασε σχεδόν τελείως το ζήτημα της αξιολόγησης, της κατάργησης της μονιμότητας και των διώξεων, με χαρακτηριστικό το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου η πρώτη αργία-απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους της εκπαιδευτικού Χ. Χοτζόγλου. Ακόμα και οι Παρεμβάσεις, που κομμάτι τους συμμετέχει στην Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις Συνδικαλιστικές Διώξεις, δεν βρήκαν μια λέξη να πουν για την διαδήλωση της Πέμπτης 11 Δεκέμβρη, πόσο δε μάλλον να συμμετάσχουν κιόλας. Ενδεικτικό είναι ότι η ΔΑΣ καταψήφισε την πρόταση για απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, επικαλούμενη ανυπόστατους νομικούς λόγους. Στην πραγματικότητα από καμία παράταξη δεν τέθηκε στα σοβαρά πρόταση πάλης ενάντια στην αξιολόγηση, την κατάργηση της μονιμότητας και τα πειθαρχικά.
Από τις τοποθετήσεις των συνέδρων, που στην πλειοψηφία τους είχαν χαρακτηριστικά «παράστασης» και θεατρινισμού χωρίς όρια, ειπώθηκαν τα πάντα. Από τις τοποθετήσεις της ΔΑΚΕ που υμνούσαν την κυβερνητική πολιτική, αλλά... ζητούσαν και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, μέχρι τη ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ) που “ευλογούσε τα γένια” του... Ανδρέα Παπανδρέου που μας έδωσε όσα δικαιώματα έχουμε σήμερα, όπως ο αντεργατικός 1264/82. Αναδείχθηκε επίσης ότι, παρά τις φαινομενικές αντιπαραθέσεις και τους ακτιβισμούς, υπάρχει συμβιβασμός και συμφωνία εκτόνωσης στην πράξη ή καλύτερα στην απραξία. Ένας διαγκωνισμός αγωνιστικού λόγου που απέχει παρασάγγας από την πραγματική κατάσταση αποσυγκρότησης που έχουν όλοι αυτοί δημιουργήσει στα σωματεία.
Τα δε ψηφίσματα που κατατέθηκαν και τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφετηρία μιας σοβαρής πολιτικής συζήτησης, παραπέμφθηκαν όλα, πλην 2 (της απεργίας στις 16/12 και της απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση), στη νέα Εκτελεστική Επιτροπή που θα προκύψει.
Αυτή την κατάσταση διάλυσης και αποσυγκρότησης, εγκατάλειψης των σωματείων από τις κυρίαρχες δυνάμεις που βρίσκονται σε καθεστώς δυσμένειας από τους εργαζόμενους, αντανακλά και η ανάδειξη της ΔΑΣ σε πρώτη δύναμη, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ΔΑΚΕ, και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει στροφή της ΑΔΕΔΥ σε μια πιο αγωνιστική κατεύθυνση.
Η Ταξική Πορεία βρέθηκε στο συνέδριο συμμετέχοντας στην παράταξη της Αριστερής Κίνησης. Μια παράταξη συνεργασίας με την οποία παρεμβαίνουν επί χρόνια εργαζόμενοι του Εθνικού Τυπογραφείου, της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και του Υπουργείου Εσωτερικών στην ΟΣΥΠΕΣΔΔΑ. Σε επίπεδο ΑΔΕΔΥ, μέσα από την παρέμβαση και την παρουσία της, η Αριστερή Κίνηση, πλαισιώθηκε από άλλους δυο αγωνιστές από το ΤΕΕ και τους ΟΤΑ.
Από την πρώτη στιγμή η παρουσία της προκάλεσε αντιδράσεις και ενόχλησε. Από την προσπάθεια αποκλεισμού από την ΔΑΣ, την πρώτη κιόλας ημέρα, επικαλούμενη διαδικαστικές ελλείψεις (δεν είχε σταλεί γραπτώς η απόφαση νομιμοποίησης της ΟΣΥΠΕΣΔΔΑ από την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ) μέχρι τις σοβαρές πιέσεις από τις Παρεμβάσεις που, στο όνομα της εκλογικής συγκόλλησης που χωράει τους πάντες, απαίτησε την ψήφο της. Σύνεδροι των Παρεμβάσεων, μάλιστα, με ανυπόστατες κατηγορίες αμφισβήτησαν το δικαίωμα της Αριστερής Κίνησης να παρέμβει στο συνέδριο με το... όνομά της, παρεμβαίνοντας ακόμα και στην εσωτερική λειτουργία των σχημάτων της. Πρόκειται για μια ιδιοκτησιακή αντίληψη, που δεν έχει καμία σχέση με αριστερή συναγωνιστική στάση και η οποία σε κάποιες περιπτώσεις ξεπέρασε κάθε όριο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι σύνεδροι της Αριστερής Κίνησης παρέμβηκαν στις διαδικασίες του συνεδρίου όλες τις ημέρες, και με τις τοποθετήσεις τους, το υλικό που μοίρασαν και τα ψηφίσματα που κατέθεσαν, ανέδειξαν τα ζητήματα των πολεμικών προϋπολογισμών, της άρσης της μονιμότητας, της αξιολόγησης, τις χιλιάδες πειθαρχικές διώξεις, τις αυθαιρεσίες, την ανάγκη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, την απαίτηση για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
Το κοινό αυτό κατέβασμα είναι αποτέλεσμα κοινών αγώνων το προηγούμενο διάστημα και δείχνει ότι υπάρχουν δυνατότητες οι οποίες πρέπει να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση δημιουργίας όρων διαμόρφωσης αγωνιστικών συσχετισμών μέσα στα σωματεία.
.jpg)
.jpg){kind=small}