Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ!
Εργαζόμενοι/ νες, νέοι και νέες, δημοκράτες.
Για ένα μήνα περίπου χιλιάδες λαού βρίσκονται στους δρόμους και τις πλατείες. Η τεράστια αυτή λαϊκή πλημμυρίδα ειδικά μετά τη «συνάντηση» της με το απεργιακό κίνημα έχει ταρακουνήσει και προκαλέσει μεγάλες ανησυχίες στο καθεστώς της υποτέλειας και της ληστείας.
Λίγες μέρες πριν η κυβέρνηση «έπεσε». Λίγο μετά ξανα-«σηκώθηκε». Μπορεί να ξαναπέσει. Να ξανασηκωθεί. Με αυτή ή εκείνη τη μορφή. Σαν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Σαν κυβέρνηση ΝΔ. Σαν οικουμενική ή «εθνικής σωτηρίας», σαν κυβέρνηση τεχνοκρατών και προσωπικοτήτων. Με ή χωρίς «Αριστερή» στήριξη, με ή χωρίς εκλογές. Όμως οι ελιγμοί του καθεστώτος της υποτέλειας και της αρπαγής δεν πείθουν πια.
Οι χιλιάδες λαού που επιμένουν στις πλατείες και στους δρόμους ένα μήνα τώρα, ειδικά μετά τη «συνάντηση» τους με το απεργιακό κίνημα των εργαζομένων αποτελούν έναν ευδιάκριτο ελπιδοφόρο παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων. Το κίνημα αυτό:
1.Ταρακούνησε και προκάλεσε σοβαρά ρήγματα σε όλο εκείνο το μαύρο καθεστωτικό μέτωπο που είχαν συμπτύξει ΜΜΕ, κυρίαρχα πολιτικά κόμματα, η ντόπια ελληνική ολιγαρχία και όλοι οι «πρόθυμοι» υπερασπιστές του Μνημονίου και του ξεπουλήματος της χώρας στους ιμπεριαλιστές.
2.Υποχρέωσε όλους αυτούς να προσπαθήσουν να «καλοπιάνουν» τις λαϊκές εκδηλώσεις, να τις οικειοποιηθούν και να τις καθηλώσουν στους ακίνδυνους δρόμους ενός κινήματος «κατσαρόλας και σφυρίχτρας», απολιτικής και ειρηνόφιλης κριτικής, «εθνικής συμφιλίωσης» και προσφυγής σε δημοψηφίσματα και κάθε λογής εκτονώσεις.
3.Ειδικά μετά τη συνάντηση με την πανεργατική απεργία της Τετάρτης 15.6 το καθεστώς της υποτέλειας και της αρπαγής έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο με την άγρια και καθολική καταστολή στο Σύνταγμα, έδειξε πόσο παίρνει υπόψη του τις ατέλειωτες συζητήσεις της «πλατείας» για «άμεση δημοκρατία» και τα σχετικά.
4. Προκάλεσε μια έκδηλη αμηχανία τόσο στις εργατοπατερίστικες ηγεσίες των συνδικάτων όσο και στις ηγεσίες των κομμάτων της επίσημης αριστεράς που πολύ γρήγορα έθεσαν εαυτόν στην υπηρεσία της «ομαλότητος» και της εκτόνωσης προτείνοντας εκλογές και μάλιστα –ξετσίπωτα- λίγο πριν την κορύφωση της προηγούμενης Τετάρτης, με το λαό στους δρόμους.
Εργαζόμενοι /νες, νέοι και νέες, δημοκράτες
Είναι φανερό πια πως έχουμε να κάνουμε με ένα ολόκληρο σύστημα εκβιασμού, καταστολής και αποπροσανατολισμού. Αυτή είναι η δημοκρατία «τους», μια δικτατορία της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας που θα γίνεται όλο και πιο στυγνή. Έφτασαν μάλιστα να πουν πως από την «συμπεριφορά» του ελληνικού λαού κρίνεται το μέλλον του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος!
Είναι τώρα απόλυτα αναγκαίο να επιμείνουμε να γεμίζουμε τις πλατείες και τους δρόμους αλλά και αυτό δεν θα είναι αρκετό αν αποδεχτούμε ο αγώνας μας να χρησιμοποιηθεί στις δικές «τους» μανούβρες. Αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο καπέλωμα του κινήματος κι όχι τα φοβικά σύνδρομα απέναντι στην πολιτικοποίηση και στην εκδήλωση της πολιτικής ταυτότητας του καθενός μας στις συζητήσεις των πλατειών και των δρόμων.
ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ:
1.Βασικός μας στόχος να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Να ανακοπεί η βάρβαρη επίθεση. Χωρίς αυτό τον όρο δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος, συνέχεια και νέοι στόχοι για το κίνημα. Με αυτή την έννοια είμαστε αντίθετοι σε κάθε «μείγμα» πολιτικής, σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση, ή κυβερνητική εκδοχή επιλεγεί να την εφαρμόσει γιατί ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει στους καρχαρίες του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου, αυτός που σε κανέναν δεν χρωστάει αλλά του χρωστάνε!
2. Ο αγώνας αυτός είναι συνεχής και δεν ταυτίζεται με την ψήφιση ή όχι του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος αν και η καταψήφιση του θα ήταν μια πολύ σοβαρή νίκη. Κι αυτό γιατί απλούστατα δεν πρόκειται να σταματήσουν-ούτε στο Μεσοπρόθεσμο- αν δεν τους σταματήσουμε!
3. Το κίνημα μας δεν είναι μια συνάντηση νομικών και φιλολογικών επιτροπών που θα λύσουν το… πολιτειακό ζήτημα αλλά ένα κίνημα λαϊκής αυτοοργάνωσης και πάλης, ένα κίνημα αντίστασης στη βαρβαρότητα. Στο βαθμό που μαθαίνει να αγωνίζεται, μαθαίνει και να νικά θα οικοδομεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για ανώτερες απαιτήσεις που θα ανταποκρίνονται στη μαχόμενη λαϊκή θέληση.
4.Το κίνημα μας πρέπει να επιδιώξει τη συνάντηση και την συμπόρευση με τον αγώνα των εργαζομένων στα συνδικάτα και τα σωματεία τραβώντας μια διαχωριστική γραμμή απέναντι στους εργατοπατέρες και στη βάση των συνδικάτων.
5.Η ίδια διαχωριστική γραμμή πρέπει να τραβηχτεί απέναντι στις ηγεσίες της αριστεράς από τη μια και τον δημοκρατικό, αγωνιστή λαό της αριστεράς, και τις διάφορές μικρότερες η μεγαλύτερες συλλογικότητες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή με το λαό στους δρόμους, από την άλλη.
Απέναντι μάλιστα σε όλους αυτούς που ενισχύουν τα σύνδρομα της απολιτικής θέλουμε να τονίσουμε πως η «μούντζα» στις ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς προέρχεται όχι από το γεγονός ότι υπάρχουν γενικώς τα κόμματα της αριστεράς αλλά εκφράζει την πίκρα και την απογοήτευση ότι ακριβώς δεν…. υπάρχουν, δρουν και κινούνται δίπλα στον αγωνιζόμενο κόσμο! Ακόμα και αν κάτι τέτοιο δεν γίνεται συνειδητό σε πλατιά κλίμακα ακόμα.
Εργαζόμενοι /νες, νέοι και νέες, δημοκράτες
Έχουμε απέναντι μας τον σάπιο κόσμο της υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό, της υποταγής στον εξανδραποδισμό του λαού και της χώρας.
Ο κόσμος αυτός που τόσα χρόνια ζει από το αίμα και τον ιδρώτα μας είναι αδίστακτος και δεν θα σταματήσει τη βάρβαρη επίθεση του αν δεν βρει απέναντι του Ένα Λαϊκό Μέτωπο Αντίστασης που θα υπερασπίζεται το δικαίωμα της ζωής σε κάθε επίπεδο!
Έχουμε μπροστά μας την προγραμματισμένη γενική 48ωρη απεργία που υποχρεώθηκαν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να κηρύξουν προκειμένου να ξεφύγουν από την ασφυκτική πίεση του κινήματος των πλατειών και των απεργιακών κινητοποιήσεων στη ΔΕΗ και γενικότερα. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να την «κάνει γυριστή»!
Να γεμίσουμε τις πλατείες και τους δρόμους τα Σαββατοκύριακα και τις δύο μέρες της γενικής απεργίας όταν θα επιχειρήσουν να ψηφίσουν το αντιλαϊκό τους τερατούργημα.
Ο μόνος δρόμος για να αποφύγουμε το καπέλωμα και τη χρησιμοποίηση των λαϊκών αντιδράσεων είναι η μαζική μας παρουσία στον αγώνα.
Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας και τα παιδιά μας την.. ανοιχτή μούντζα στους πολιτικούς του κυρίαρχου συστήματος να την «κλείσουμε» σε μια αποφασιστική γροθιά ενότητας και πάλης στο καθεστώς της υποτέλειας και της υποταγής!
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΕΚΔΟΧΗ!
ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ!
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΛΑΪΚΗ!
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ-ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ!
ΙΟΥΝΗΣ 2011
ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου