Καταγγελία των Αγωνιστικών Κινήσεων Φιλοσοφικής Αθήνας

Οι Σύλλογοι δεν είναι τσιφλίκι κανενός!

Την Τρίτη 3/11 διεξήχθη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής. Η διαδικασία ξεκίνησε με οριακή απαρτία, ενώ στο τέλος της, κατά την ψήφιση δηλαδή των πολιτικών πλαισίων, η απαρτία ήταν μειωμένη σε σχέση με αυτή, που απαιτείται, για να μπορεί να υπάρξει απόφαση Συνέλευσης. Παρόλο λοιπόν που δεν συμπληρωνόταν ο απαραίτητος αριθμός της απαρτίας (193 ψηφίσαντες, ενώ η απαρτία ορίζεται στους 212) και ΑΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ, το Μ.Α.Σ., εντελώς πραξικοπηματικά, παραβλέποντας τις διαδικασίες του Συλλόγου, αποφάσισε και διέταξε να υπάρξει απόφαση, επειδή το πλαίσιο του συγκέντρωνε τις περισσότερες ψήφους. Κάτι το οποίο, όταν επιχειρούνταν σε άλλες φάσεις από άλλες δυνάμεις, το ίδιο το Μ.Α.Σ. το κατήγγειλε! Είναι γλυκά τα ψήφια όμως, γιατί βέβαια αυτό πονάει το Μ.Α.Σ. κι όχι το αν μια διαδικασία είναι έγκυρη ή όχι. Τι σημασία έχει αυτό; Σημασία έχει η ταμπέλα του Συλλόγου σε μια πορεία ή συγκέντρωση, ακόμα και αν η ταμπέλα αυτή είναι εικονική και δεν εκφράζει μια πραγματική, συλλογική απόφαση.
Η συγκεκριμένη στάση πάντως του Μ.Α.Σ., δε θα λέγαμε, ότι μας εκπλήσσει, αν σκεφτούμε το πώς αντιλαμβάνεται το φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του. Με τρόπο διασπαστικό και αναχωρητικό, στη βάση της κομματικής του συντήρησης και ενίσχυσης, λειτουργώντας ως ο «σωτήρας» των φοιτητών κι όχι σε μια λογική πραγματικά μαζική και κινηματική, που θα μπλέκει τον ίδιο το Σύλλογο στις διαδικασίες του. Αρκεί να μπορεί το Μ.Α.Σ. να κουνάει τα χαρτιά με τις υπογραφές, που μαζεύει από τα ΔΣ και τις Γενικές Συνελεύσεις και να καμαρώνει για το ντούρο αγωνιστικό προφίλ του, όταν ταυτόχρονα δεν έχει συμβάλλει καθόλου όσο θα έπρεπε στο να ξαναπατήσει στα πόδια του το φοιτητικό κίνημα.
Νομίζει, ότι ξεμπερδεύει από αυτό το καθήκον στήνοντας επετειακές πορείες και συμβολικές κινήσεις. Η πραγματικότητα όμως είναι, ότι για να καταφέρει τελικά το φοιτητικό κίνημα να βγει μπροστά, χρειάζεται πολλά βήματα να διανύσει ακόμα. Και θα βρει τα βήματα αυτά μέσα από την καθημερινή του οργάνωση μέσα στους Συλλόγους, μα κι έξω απ’ αυτούς στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού.
Οι υπαρκτές δε αδυναμίες του φοιτητικού κινήματος (όπως για παράδειγμα η μειωμένη συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση), δεν θα λυθούν ούτε με κολπάκια, ούτε με εικονικές και ανύπαρκτες αποφάσεις. Αντίθετα, μέσα από την ουσιαστική συμμετοχή και μαζικοποίηση των συλλογικών μας οργάνων.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις δεν αναγνωρίζουμε την «απόφαση», που ισχυρίζεται το Μ.Α.Σ., ότι πήρε ο Σύλλογος της Φιλοσοφικής και καταγγέλλουμε την πραξικοπηματική και εκβιαστική στάση του μέσα στη Γενική Συνέλευση. Θεωρούμε, ότι ο Σύλλογος πρέπει να ξανασυνεδριάσει εκ νέου την επόμενη εβδομάδα και να οργανώσει τη δράση του, τόσο για ζητήματα της σχολής, που έχουν προκύψει, αλλά και για την απεργία της 12ης Νοέμβρη και για τις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου (15-17 Νοέμβρη).