του Γιώργου Αλεξάτου
Ενώ η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου έχει κηρύξει τη χώρα σε
πτώχευση, χιλιάδες διαδηλωτές κατακλύζουν, την 1η Ιουλίου 1932, το
Πεδίον του Άρεως, σε μια διαμαρτυρία ενάντια στις βρετανικές εταιρίες
ΟΥΛΕΝ και ΠΑΟΥΕΡ, που μονοπωλούσαν το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα με
όρους αποικιοκρατικούς. Στο μεγάλο αυτό συλλαλητήριο, που επιχείρησε να διαλύσει η Χωροφυλακή χωρίς επιτυχία, αποδοκιμάστηκε ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Νίκος Καλύβας, που αργότερα θα αναλάβει κατοχικός υπουργός Εργασίας και θα εκτελεστεί από την ΟΠΛΑ.
Είναι η περίοδος που το ΚΚΕ, έχοντας ξεπεράσει τη μακρόχρονη
εσωκομματική του κρίση, τίθεται επικεφαλής μεγάλων εργατικών-λαϊκών
αγώνων, διαμορφώνοντας ισχυρές σχέσεις εμπιστοσύνης με τον εργαζόμενο
λαϊκό κόσμο.
Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά είμαστε και πάλι αναγκασμένοι να αγωνιζόμαστε ενάντια σε νέες αποικιοκρατικές συνθήκες. Με μια τεράστια διαφορά: Η ΟΥΛΕΝ και η ΠΑΟΥΕΡ είχαν πληρώσει για να κατασκευαστούν οι υποδομές τις οποίες εκμεταλλεύονταν. Οι νέοι αποικιοκρατικοί εκμεταλλευτές απλώς απομυζούν υπαρκτό δημόσιο πλούτο.
Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά είμαστε και πάλι αναγκασμένοι να αγωνιζόμαστε ενάντια σε νέες αποικιοκρατικές συνθήκες. Με μια τεράστια διαφορά: Η ΟΥΛΕΝ και η ΠΑΟΥΕΡ είχαν πληρώσει για να κατασκευαστούν οι υποδομές τις οποίες εκμεταλλεύονταν. Οι νέοι αποικιοκρατικοί εκμεταλλευτές απλώς απομυζούν υπαρκτό δημόσιο πλούτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου