Στις 4 Ιούλη, ο 37χρονος Ντέρλοουν Σμολ έπεφτε νεκρός από τα πυρά αστυνομικού εκτός υπηρεσίας, σε περιστατικό που καταγράφηκε από την κάμερα του πάρκινγκ όπου είχε το αυτοκίνητό του – τα αίτια της δολοφονίας δεν διαλευκάνθηκαν. Στις 5 Ιούλη, ο μικροπωλητής Άλτον Στέρλιν δολοφονήθηκε επίσης από πυρά αστυνομικών που τον είχαν ήδη ακινητοποιήσει ύστερα από… καταδίωξη για πώληση παράνομων CD, γεγονός που καταγράφηκε από κάμερα κινητού. Ακόμα και αμέσως μετά τις ταραχές στο Ντάλας, στις 10 του μήνα, ο Άλβα Μπραζιέλ πυροβολήθηκε από δύο αστυνομικούς – αυτή τη φορά τη μαρτυρία της δολοφονίας πιστοποίησε «μόνο» ένας αυτόπτης μάρτυρας και όχι κάποιο βίντεο. Και αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της ειδησεογραφίας που φτάνει αναπόφευκτα φιλτραρισμένο στα ελληνικά ΜΜΕ: η λίστα των δολοφονημένων ανεβαίνει καθημερινά, ενώ ακόμα και η καταγραφή των θυμάτων δεν μπορεί να γίνει με σαφή τρόπο.
Φυσικά, υπάρχουν και οι «άλλες ειδήσεις που περνούν στα ψιλά», οι οποίες αποδεικνύουν ότι η αστυνομία των ΗΠΑ δεν είναι μόνο αυτή που παρουσιάζεται και δεν διακρίνεται μονομερώς από το ρατσιστικό και φυλετικό μίσος: Στις 25 του Ιούνη, ο λευκός Ντίλαν Νομπλ, επίσης άοπλος, έπεσε νεκρός από τις καραμπίνες των αστυνομικών.
Μετά την εξέγερση στην πολιτεία του Φέργκιουσον, η οποία τον Αύγουστο του 2014 κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το κύμα της οργής μετατράπηκε σε διαρκείς, μαζικές και οργανωμένες κινητοποιήσεις της μαύρης κοινότητας σε όλη τη χώρα. Στο ίδιο το Φέργκιουσον, στην επέτειο της δολοφονίας του 18χορνου Μάικλ Μπράουν, είχε διοργανωθεί πέρσι μαζική και πολύμορφη μέρα μνήμης, με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή. Στο τέλος των εκδηλώσεων είχε καταγραφεί δίπλα στο πλήθος ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ ενόπλων και αστυνομίας - μια «εικόνα από το μέλλον» που έμελλε να επαναληφθεί πολλές φορές. Η οργάνωση των μαύρων πραγματοποιείται είτε μέσα από παναμερικάνικα δίκτυα, με κύριο το “Black Lives Matter” (Οι Ζωές Των Μαύρων Έχουν Αξία) είτε μέσα από τοπικές ενώσεις αλληλοβοήθειας ή τοπικές εκκλησίες. Οι κινητοποιήσεις φαίνεται να έχουν μαζικά χαρακτηριστικά, επικεντρώνοντας στα τρέχοντα περιστατικά βίας που έρχονται στη δημοσιότητα, απαιτώντας ισονομία και προστασία. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που ξεφεύγουν από τα πλαίσια της «νομιμότητας» και παίρνουν χαρακτήρα ξεσηκωμού συνολικά ενάντια στον κρατικό δολοφονικό μηχανισμό και το σύνολο των θεσμών που τον υποστηρίζουν.
Οι ταραχές που ξέσπασαν στο Ντάλας δεν μπορούν μέσα σε όλο αυτό το τοπίο παρά να θεωρηθούν κρίκος στη ματωμένη αλυσίδα. Αφορμή του μαζικού ξεσηκωμού στην πόλη υπήρξε ακόμα μια φριχτή εν ψυχρώ δολοφονία, αυτή του Φιλάντο Καστίλε, μπροστά στη γυναίκα του, η οποία βιντεοσκόπησε το γεγονός. Η δημοσιοποίηση του βίντεο οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις το διήμερο 7-8 Ιούλη. Στο τέλος της διαδήλωσης της Πέμπτης 7 Ιούλη, ένοπλοι άνοιξαν πυρ και σκότωσαν 4 αστυνομικούς, τραυματίζοντας επίσης αρκετούς. Η διαδήλωση φυσικά διαλύθηκε, καθώς ο κόσμος έτρεξε πανικόβλητος, ενώ η πρακτική αυτή βρήκε ακολουθητές σε μια σειρά πολιτείες, όπου αστυνομικοί δέχτηκαν πυρά. Δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτή τη στιγμή κατά πόσο είναι οι επιθέσεις ασύνδετες και προϊόν οργής, όμως σε κάθε περίπτωση, αν συνεχιστούν με αυτόν τον τρόπο, θα έχουν διαλυτική επίδραση για το μαζικό κίνημα.
Ο εκτελεστής των αστυνομικών του Ντάλας, 25χρονος Μίκα Τζόνσον, μαύρος βετεράνος στρατιώτης του Αφγανιστάν, με παραβατικό παρελθόν και διώξεις κατά τη διάρκεια της θητείας, είχε παρασημοφορηθεί από την «πατρίδα». Κατά τη δήλωση των αστυνομικών που τον σκότωσαν (με βόμβα που τοποθέτησε κοντά του ειδικό ρομπότ), ο Τζόνσον «ήθελε να σκοτώσει λευκούς αστυνομικούς». Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν το προφίλ του Τζόνσον είναι ένα από τα πολλά «κατασκευασμένα προφίλ» που συχνά συνηθίζουν οι μηχανισμοί του συστήματος, όμως χάριν της συνέχειας του άρθρου θα δεχθούμε αυτή την πληροφορία χωρίς δυσπιστία.
Η δικαιοσύνη του συστήματος δίνει σε κάθε ζωή την αξία που της αρμόζει την κάθε στιγμή, ώστε να εξυπηρετήσει την κυριαρχία του. Παρασημοφορεί τον φτωχό μαύρο στρατιώτη που οδηγήθηκε στην έρημο του Αφγανιστάν υπό τον ταξικό εκβιασμό της ανεργίας. Εκεί, για τα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τις βόμβες, τους βιασμούς, τις δολοφονίες, την καταστροφή μιας χώρας, τον περιμένουν οι τιμές. Και αν κάτσει καμιά «στραβή», θα διορθωθεί μέσα από στημένα στρατοδικεία όπου οι συνήγοροι υπεράσπισης μιλούν για την «άμυνα της πατρίδας».
Πίσω στην Αμερική, ο κάθε Τζόνσον είναι καθημερινά πιθανός στόχος, είτε επειδή δεν δείχνει το δίπλωμά του, είτε επειδή πουλάει παράνομα μικροαντικείμενα, είτε επειδή απλά έτυχε να είναι στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Πίσω στην «πατρίδα», η δικαιοσύνη οπλίζει το χέρι του δολοφόνου αστυνομικού, ψιθυρίζει στο αφτί του να μη φοβηθεί, του εξασφαλίζει ότι θα τη γλιτώσει, για να κρατάει καθημερινά τη μαύρη φτωχολογιά υποταγμένη και τρομοκρατημένη, κλεισμένη μέσα στα γκέτο της ανεργίας και των ναρκωτικών. Και αν χρειαστεί, ο ίδιος ο αναλώσιμος αστυνομικός ας γίνει στόχος εκτόνωσης της οργής, για να διαιωνίζεται η ίδια πολιτική.
Η δακρύβρεχτη ομιλία του Ομπάμα στην κηδεία των 4 αστυνομικών του Ντάλας δεν μπορεί να αποκρύψει ότι τις δολοφονίες των μαύρων συγκαλύπτουν και νομιμοποιούν τα ΜΜΕ και ο δικαστικός μηχανισμός. Αν οι λευκοί αστυνομικοί φτάνουν να πατούν τη σκανδάλη και μετατρέπονται σε δολοφόνους, η οργανωμένη ατιμωρησία είναι εκείνη που τους εκπαιδεύει και τους εκμαυλίζει, τους μετατρέπει σε γενίτσαρους του ακήρυχτου ταξικού εμφύλιου.
Κ.Κ. - Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου