Αναπληρωματικό μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ από το 1945 και τακτικό από το 1949, συμμετείχε στον ΔΣΕ ως διοικητής στην περιοχή Ηπείρου. Πολιτικός πρόσφυγας κατόπιν, έγινε το 1952 μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του κόμματος.
Ο Κολιγιάννης ήταν απ' αυτούς που πρωτοστάτησαν στα 1955-56 στις υποστηριζόμενες από το ΚΚΣΕ πραξικοπηματικές διαδικασίες καθαίρεσης της καθοδήγησης Ζαχαριάδη και στη συνέχεια ανέλαβε γραμματέας της Κ.Ε.
Επί καθοδήγησης Κολιγιάννη, η στρατηγική της λαϊκοδημοκρατικής επανάστασης για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού αντικαταστάθηκε από την επαναφορά της στρατηγικής των σταδίων (εθνική δημοκρατική αλλαγή, αντιμονοπωλιακή επανάσταση, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός) και του ειρηνικού δρόμου μετάβασης στον σοσιαλισμό.
Σε αντιπαράθεση με τμήμα της κομματικής ηγεσίας -κυρίαρχο στο Κλιμάκιο Εσωτερικού της Κ.Ε.- πρωτοστάτησε στις διαδικασίες που οδήγησαν στη διάσπαση του κόμματος το 1968.
Έχοντας επικριθεί για "δεξιά παρέκκλιση", καθαιρέθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ τον Δεκέμβριο 1972 και αντικαταστάθηκε από τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Πέθανε στη Βουδαπέστη, στις 5 Σεπτεμβρίου 1979.
Σχόλιο παρμένο από το fb του Γιώργου Αλεξάτου.
Σχόλιο Α.σ.Γ:
Και αφού καθαιρέθηκε ο Κολιγιάννης για ...δεξιά παρέκκλιση (δεν το γνώριζα, τώρα το έμαθα, γενικά τον έφαγε η βολική λήθη) ήρθαν τα προγράμματα της "Νέας Δημοκρατίας", της "Πραγματικής Αλλαγής και της Δημοκρατίας του Λαού", του "ΑΑΔΜ" και εσχάτως της "Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής οικονομίας" όπως και τα άλλα του ΚΚΕ(εσ.) που δεν τα πολυθυμάμαι πως τα λέγανε! Προγράμματα βγαλμένα από την ίδια μήτρα του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού όσο κι αν κατά καιρούς μασκαρεύονται ως ανατρεπτικά ή όπως αλλιώς αποφεύγοντας όμως τον όρο επανάσταση. Προγράμματα από τα οποία είναι σαφώς επηρεασμένα, γέννημα θρέμμα θα λέγαμε, τα άλλα μεταβατικά προγραμμάτα που κυκλοφορούν στην Αριστερά μας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ κ.λπ.). Προγράμματα δήθεν μετάβασης ειρηνικά, αν και εφ όσον βεβαίως θέλει ο αντίπαλος, προς το σοσιαλισμό δια του κοινοβουλίου και των εκλογών. Αυτές οι λογικές οδήγησαν να χαρακτηρίζεται το ΠΑΣΟΚ ως ριζοσπαστικό κόμμα με το οποίο οι κομμουνιστές θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν τη δεκαετία του '80, στις "δεξιές" και "αριστερές" προτάσεις περί του συνασπισμού της Αριστεράς, στις συγκυβερνήσεις του '89 με των οποίων κάποιοι από τους εντός του ΚΚΕ "διαφωνούντες" αντιπρότειναν συγκυβέρνηση ..."απλής αναλογικής" με το ΠΑΣΟΚ, οδήγησαν σήμερα στην ...ελπίδα των αντιφατικών κυβερνήσεων και στις άλλου τύπου προτάσεις κυβερνήσεων στηριγμένων στην ...εργατική εξουσία που δήθεν έχουν ξεκόψει από τα προηγούμενα. Και όταν ο λαός ήταν στους δρόμους και έδινε μάχες, απεργιακές και άλλες επί δύο και βάλε χρόνια, ενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές τους, ενάντια σε Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΚΤ και κυβερνήσεις, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί να καλούν στην ανώτερη μορφή πάλης. Τις εκλογές. Γιατί η διεκδίκηση δεν φτάνει, γιατί η ανατροπή πολιτικών και υπεράσπιση κατακτήσεων ή η κατάκτηση νέων είναι λίγα μπροστά στις προχωρημένες προτάσεις τους για μια άλλη διακυβέρνηση του τόπου. Λογικές που θέλουν το λαό, τους εργάτες και όλους τους εργαζόμενους ακολουθητές και χειροκροτητές γιατί δεν είναι "αρκετοί" πολιτικά. Γιατί είπαμε! Η Αριστερά πρέπει να έχει πρόταση εξηγημένη, ζυγισμένη, υπεύθυνη και επιστημονική, μη και μας κατηγορήσει ο αντίπαλος για ανευθυνότητα!
Καμιά δόξα και καμιά τιμή λοιπόν στους πρωτοστατούντες στη διάλυση, στην υποχώρηση και την υποταγή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου